EWANGELIA MATEUSZA 25.
EWANGELIA MATEUSZA 25. Opublikowano 2024, 01, 27.
Pan Jezus nauczając, często posługiwał się przypowieściami, były to bardzo wymowne lekcje które dawał swoim uczniom i społeczeństwu. Rozdział dwudziesty piąty ewangelii Mateusza, składa się z kilku takich przypowieści przy pomocy których Jezus tłumaczy swoim uczniom, co będzie się działo podczas przyjścia Królestwa Bożego. Pierwszą z nich jest przypowieść o pannach roztropnych i nierozsądnych; Mat 25:1, (UBG), „Wtedy królestwo niebieskie będzie podobne do dziesięciu dziewic, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca.” Liczba dziesięć, przedstawia pełnię, wszystkie panny; Dan 1:14,15. Dwie kategorie panien, to dwie kategorie wierzących, jedne mają czym zasilać swoje lampy, podczas kiedy drugie miały odrobinę oliwy i wydawało im się że to wystarczy. Wielu ludziom wydaje się że już posiedli całą wiedzę, i wszelką mądrość i prawdę, podczas kiedy posiadaczem całej prawdy jest tylko sam Bóg. My musimy mieć mądrość i musimy mieć czym zasilać naszą lampę, nie da się żyć mądrością i doświadczeniem drugich, potrzebne jest twoje osobiste zaangażowanie. Kiedy przychodzi Pan Jezus, przychodzi na Syjon, do grupy oczyszczonych z fałszywych nauk i obłudy pierwocin ludu Bożego, zebranego w dniach ostatnich; Obj 14:1,4, Iza 59:20. To są dziewice roztropne które stale podążają za Barankiem dokądkolwiek idzie. Jako pierwsi zostaną wprowadzeni do Domu Bożego, do Nowej Jerozolimy, będą usługiwać Bogu jako wierni kroczący drogą nieskazitelną; Ps 101:6,7. Panny usługujące światłem swoich lamp, mogą także przedstawiać klasę starszych i nadzorców w zborach, którzy usługują oświetlając drogę do królestwa nie tylko sobie, ale i drugim poprzez poprawne zrozumienie i nauczanie Słowa Bożego. To że panny przedstawiają starszych i nadzorców, potwierdzają słowa; Lam 2:10, Lam 1:4,18, gdzie córa judzka przedstawia lud Boży, oblubienicę, a dziewice przedstawiają kapłanów i przewodników ludu. Jaka jest rola tych panien? Wyjaśnia to; Ps 45:13-15, (14-16), mamy tu obraz wprowadzenia Oblubienicy Baranka przed oblicze Króla, zadaniem panien jest usługiwanie Oblubienicy która w pięknym stroju, przychodzi zdobna w klejnoty które przedstawiają jej duchowe walory. Tak przygotowana dla swego małżonka Oblubienica, jest wprowadzana do pałacu Króla; Obj 21:2. W czasach biblijnych, ważnym elementem ceremonii ślubnej było uroczyste przyprowadzenie panny młodej z domu jej ojca, do domu pana młodego lub jej ojca. Pan młody w pięknym stroju opuszczał wieczorem swój dom i w otoczeniu przyjaciół; Jan 3:29, Jan 15:14, szedł do domu rodziców panny młodej; Obj 19:7,8. Stamtąd młoda para w towarzystwie muzyków i śpiewaków, oraz osób im towarzyszących i niosących lampy, ruszała w stronę domu pana młodego; Mat 1:20. Przejście odbywało się z radosnym śpiewem i wesołymi okrzykami; Jer 7:34, Jer 16:9, orszakowi towarzyszyły osoby niosące lampy dla oświetlenia drogi, również osoby oczekujące orszaku czekały z lampami; Jer 25:10. W domu rodzinnym oblubieńca wyprawiano ucztę weselną, która potrafiła trwać nawet siedem dni; Sędz 14:11,12. Uczta zaślubin Jezusa, odbywa się w Domu Ojca, który wyprawia wielką ucztę weselną Synowi swemu; Mat 22:2, gdzie przybywają szczęśliwi zaproszeni goście; Obj 19:9, Łuk 14:15, Iza 49:18. Tu Ojciec wyprawia wielką ucztę dla zaproszonych gości którzy tłumnie przybywają; Iza 25:6, Ps 22:26,(27), Ps 23:5,6. Bóg zastawia stół obficie, przybywający nie będą głodni ani spragnieni; Iza 49:10, a wielu przybędzie ze stron wschodnich i ze stron zachodnich; Mat 8:11. Skoro Oblubienicą jest święty zbór dzieci Boga Żywego; 2 Kor 11:2, 1 Jan 3:1, to przejęcie nad nim władzy i przewodnictwa przez przychodzącego Oblubieńca, nazwane jest ślubem i weselem; Obj 19:6,7.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Niestety, niektórym pannom chcącym wejść na przyjęcie weselne Oblubieńca zabrakło mądrości; Mat 25:2,3, „Pięć z nich było mądrych, a pięć głupich. (3) Te głupie, wziąwszy swoje lampy, nie wzięły ze sobą oliwy.” Pięć z tych panien było mądrych, wprowadzało w życie zasady Słowa Bożego, wiedzę i mądrość poparły uczynkami; Mat 7:24,26, Ps 19:7,(8), a część było głupich, nie przywiązywały dużej wagi do nauk Słowa Bożego; Jer 8:9, 5 Moj 32:29. Czytamy, że wyszły one aby usłużyć całemu orszakowi gości weselnych światłem swoich lamp, i pójść razem ze wszystkimi do domu weselnego na przyjęcie, gdzie prawi gromadzą się przy świetle; Ps 97:11. Lampy przedstawiają ludzi wierzących, sług Boga napełnionych słowem prawdy i duchem Bożym; Mat 5:14-15, Łuk 12:35, Fil 2:15. Zabranie samych lamp nie wystarczy, trzeba poświęcać czas na nabywanie oliwy do tych lamp, jednak wielu myśli, że jakoś tam będzie, przecież Bóg jest miłosierny a ja wierzę w Pana Jezusa i gotów jestem Go powitać. Dzisiaj wiele jest takich panien które głęboko posnęły a ich lampy wiary zgasły, świecić nie mają czym, coś tam próbują krzesać, błyskać iskrami swego intelektu i krasomówstwa, ale bez prawdziwego poznania prawdy Słowa Bożego, wygląda to żałośnie. Orszak weselny mógł się opóźniać ponieważ nikt się nie śpieszył, dlatego oczekujący mogli się znużyć i zasnąć, Jezus wielokrotnie zachęcał do czuwania; Łuk 21:36, niektórym tylko się zdaje że znają Boga i Jego plan zbawienia ludzkości; 1 Kor 15:34. Przypowieść ta pokazuje, że oczekując na powtórne przyjście Pana, powinniśmy wypełnić ten czas czuwaniem, zdobywaniem wiedzy, nasłuchiwaniem czy nie słychać idącego radosnego orszaku. Nocne oczekiwanie, przedstawia okres braku widzeń od Boga; Mich 3:6,7, co oznacza brak zrozumienia i prawdziwej wiedzy, oraz brak działania; Jan 9:4, 1 Tes 5:4-9. Musimy umieć się znaleźć w okresie ciemnej nocy, być przewidującym i zadbać o odpowiedni zapas oliwy. Niektórzy uważają że posiedli wielką wiedzę, coś tam nauczają o duszy wychodzącej z ciała człowieka po jego śmierci i o wędrówce w zaświaty, mieszają nauki filozofa Platona z naukami Słowa Bożego, inni znowu nauczają o przemianie ludzi w duchy po śmierci i o wędrówce do nieba, nie można powiedzieć że mają oliwę, ale że śpią i mają senne złudzenia posiadania oliwy; Eze 13:3, Przy 28:26.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jednak mądre panny były przewidujące i zabrały ze sobą oliwę; Mat 25:4,5, „Lecz mądre wraz z lampami zabrały oliwę w naczyniach. (5) A gdy oblubieniec zwlekał z przyjściem, wszystkie zmorzył sen i zasnęły.” Panny powinny być przygotowane na przyjście Pana i zajęte dostarczaniem światła prawdy i ducha Bożego, nauczając i chodząc zgodnie z prawdą Słowa Bożego; Iza 42:16, Efez 5:8. Dziewice które wcześniej szukały prawdy; Jer 6:16, przyjmowały pouczenia, są przygotowane i teraz odznaczają się zrozumieniem, mogą napełnić swoje lampy i świecić drugim; Przy 1:5, 2 Tym 3:15. Zostały więc zabrane przez przychodzącego Pana do Domu Bożego, do Nowej Jerozolimy, przyjście królestwa Bożego o które Jezus kazał się modlić; Mat 6:10, to przyjście Nowej Jerozolimy; Obj 21:2, która zstępuje od Boga w postaci świętego zboru ludu Bożego; Efez 5:25,32. Pięć panien przewidziało że Pan może się opóźnić, ale pozostałe nie pomyślały o tym, a tymczasem czas stale biegnie i wywołuje znużenie i senność; Iza 29:10. Kiedy Bóg powstrzymuje się przed działaniem, można odnieść wrażenie, że nic się nie wydarzy; Iza 42:14, tymczasem natychmiast należy się przebudzić ze snu i przystąpić do działania; Rzym 13:11, 1 Tes 5:6. Oliwa Słowa Bożego powinna nas wypełniać; Kol 3:16, tymczasem wielu umysłem są przy rzeczach ziemskich; Fil 3:19. Niestety, niektórym pannom zabrakło mądrości i wnikliwości; Jer 9:24,(23), oliwa przedstawia mądrość, roztropność, poprawne zrozumienie Słowa Bożego, rozwagę, ducha Bożego, i stosowne uczynki, mądre panny zabierają oliwę do swoich pojemników, do głów i do swych serc; Hio 29:3, Kazn 9:8. Ale panny głupie zapomniały o tym, nie pomyślały że Oblubieniec może się opóźnić, w efekcie ich lampy zaczęły gasnąć, źródło ognia ich wiary wygasa i nie daje światła, brakuje im jasnego światła zrozumienia prawdy Słowa Bożego, brakuje im ducha Bożego i właściwego postępowania; Ps 18:28,(29), Ps 119:105. Głupie panny są jak ten człowiek który nie zadbał o stosowny strój weselny, ale chciał jednak znaleźć się na przyjęciu; Mat 212:11,12. Jak o nasze szaty należy dbać, aby ich nie skalać zaniedbaniem i nieprawymi uczynkami; Obj 3:4, tak i o olej do naszych lamp.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Co zrobią nierozsądne dziewice kiedy głośne wieści o nadchodzeniu Oblubieńca słychać będzie? Mat 25:6-10, „O północy zaś rozległ się krzyk: Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie! (7) Wtedy wstały wszystkie te dziewice i przygotowały swoje lampy. (8) A głupie powiedziały do mądrych: Dajcie nam ze swej oliwy, bo nasze lampy gasną. (9) I odpowiedziały mądre: Nie damy, bo mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. (10) A gdy odeszły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi.” Pan przychodzi o północy, czyli w czas największej ciemności; Hio 34:20, Iza 59:10, Amos 8:9. Ktoś usłyszał głos radosnych gości i powiadamia wszystkich; Iza 24:14,15, Iza 40:3. Z powodu długiego oczekiwania lampy niektórych panien mogły zacząć gasnąć i trzeba było je przygotować, polegało to na przycięciu knota i dolaniu oliwy; Łuk 12:35. Głupie panny przedstawiają panny ciemności; 2 Kor 6:14, zabrakło im oliwy, zabrakło im światła prawdy i prawości, nie zadbały o nią. Pomyślały że może ktoś im użyczy oliwy, chciały tak lekkim sposobem uzyskać jej od mądrych dziewic, lecz te się nie zgodziły, gdyż mogłoby i im zabraknąć, a tego nie chciały. Człowiek nie może się dzielić swoimi dobrymi uczynkami, prawością i sprawiedliwością, a takie postępowanie jest wynikiem posiadania mądrości, wiary i ducha Bożego; Mat 5:16. Głupie panny nie mogą liczyć na mądrość i doświadczenie drugich, muszą przejawić własne osobiste zaangażowanie. Niemądre panny musiały iść do sprzedawców aby kupić sobie oliwy, Biblia jest jakby sklepem w którym możemy zaopatrzyć się w oliwę, nauczyć się prawości i sprawiedliwości, miłości i miłosierdzia; Iza 59:9, 1 Jan 2:9. Panny miały czas, mogły wykorzystać go do nabycia praktycznej mądrości, poświęcić czas na badanie pism; 2 Pio 1:19, Przy 6:23. Teraz brakuje im mądrości Słowa Bożego, rozsądku i głębi rozeznania, a przecież Bóg światła nie skąpi; Iza 51:4, Ps 43:3. Nadejście pana młodego, przedstawia wtóre przyjście Pana Jezusa i wprowadzenie przygotowanych panien do Nowej Jerozolimy. Kiedy orszak dociera do celu, śpiewy i okrzyki słychać z oddali, Pan młody wejdzie do domu weselnego z zaproszonymi gośćmi; Łuk 14:16,17. Osoby nie przygotowane uważa się za niezaproszone; Mat 22:11-13. Aby wejść, trzeba być przygotowanym i usilnie się starać wejść, inaczej Pan nie przyzna się że zna takie osoby; Łuk 13:24-27, Kol 1:29. Ci którzy wchodzą do świętego miasta na ucztę godów Baranka, zamieszkają w ukryciu u Najwyższego; Ps 91:1-4, Ps 27:4, Ps 31:20,(21). Te mądre panny zostaną wprowadzone do świętego miasta i będą karmić się duchowymi dobrami, jeść i pić przy stole z Panem Jezusem; Łuk 22:30, oraz usługiwać Bogu i ludowi Bożemu; Ps 65:4,(5), Ps 101:6. Kiedy mądre dziewice znajdą się wewnątrz Domu Bożego, drzwi zostaną zamknięte przed wielką wichurą wielkiego dnia Jahwe która spadnie na wszystkich przebywających na zewnątrz; 1 Moj 7:16, Mat 24:37-39. W tym okresie wielkiego zamętu, drzwi Domu Bożego będą zamknięte; Iza 26:20,21, „Idźże, mój ludu, wejdź do swych komór i zamknij drzwi swe za sobą! Ukryj się na chwil parę, aż gniew przeminie! (21) Bo oto Jahwe zstąpi ze swej siedziby, by pomścić nieprawość mieszkańców tej ziemi. A ziemia odsłoni krew i nie będzie już dłużej kryć pozabijanych.” Ludzie szukający Jahwe, wprowadzający w czyn wyroki Jahwe, będą w tym czasie ukryci; Sof 2:3, Ps 27:5, Jahwe osłoni nas przed nieszczęściem w swym namiocie; Ps 32:7, Ps 57:1,(2). Jednak Pan Jezus Chrystus, pomimo wielkiej grozy wydarzeń na zewnątrz w tym czasie, oraz zamkniętych drzwi, będzie odwiedzał swoich uczniów; Jan 20:19.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Czy dziedzictwo należy się tym którzy głośno wołają? Mat 25:11-13, „Potem przyszły też pozostałe dziewice i powiedziały: Panie, Panie, otwórz nam! (12) Lecz on odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was. (13) Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, o której Syn Człowieczy przyjdzie.” Panny które przyszły spóźnione, nie okazały się czujne pod względem duchowym, czujność to główne przesłanie tej przypowieści; Mat 26:41, 1 Tes 5:6. Chociaż Pan chce abyśmy byli tam, gdzie i On będzie; Jan 14:3, Obj 3:12, co do tych dziewic, Pan stwierdził że nie zna ich, nie są Jego Oblubienicą, która jest bez skazy; Pnp 4:7, „Cała jesteś piękna, moja umiłowana, i nie ma w tobie żadnej skazy.” Pan przyjdzie niespodziewanie, o godzinie której nie wiesz, mądrość, wiedza i rozeznanie odegrają tu kluczową rolę aby ten dzień cię nie zaskoczył; Efez 5:15, Łuk 21:34. Wówczas sprawiedliwi zostaną zabrani do świętego miasta, do którego nie każdy będzie miał wstęp; Mat 24:40-42, lecz niesprawiedliwi pozostaną na zewnątrz; Ps 37:28, Obj 22:14,15. Wielu woła, „Panie! Panie!” ale nie czynią tego czego naucza Pan Jezus, pozostaną na zewnątrz ponieważ Pan ich nie zna; Łuk 6:46, Mat 7:23, Pan zna tylko swoich; 2 Tym 2:19, 1 Kor 8:3. Bez palących się lamp, nikt nie wejdzie na wesele, co pokazuje, że bez prawidłowego zrozumienia Słowa Bożego, według prawdy jaką Bóg objawia w dniach ostatecznych, nikt nie wejdzie. Królestwo Boże jest dziedzictwem, jeżeli ktoś lekceważy dziedzictwo, późniejsze głośne wołanie będzie bezskuteczne; Hebr 12:17,(UBG), „Wiecie przecież, że potem, gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, został odrzucony. Nie znalazł bowiem miejsca na pokutę, choć ze łzami jej szukał.” Chrześcijanie w pierwszym wieku będąc w świętych zborach, byli przeniesieni do królestwa Syna; Kol 1:13, reszta pozostawała na zewnątrz, poza łaską Bożą; Kol 4:5, 1 Kor 5:12,13, Mar 4:11,(War). To obraz świętego Domu Bożego w którym zamieszka Bóg i Jezus Chrystus zapewniając wszystkim wewnątrz opiekę i przewodnictwo; Obj 21:3,4, Iza 59:19,20. Wszystkie głupie i nierozsądne panny chociaż będą pukać i wołać, nie będą wysłuchane i nie będą wpuszczone; Ps 6:8,(9), Łuk 13:25-27. Wielu dziś uważa, że ich dotychczasowe wierzenia i tradycje, są prawdą i wystarczą im aby wejść na przyjęcie weselne, ale czy Pan bierze pod uwagę stare wino ich tradycji które tak kochają; Łuk 5:39. Ta przypowieść jest obietnicą nagrody wejścia do świętego Domu Bożego, do świętego miasta Nowej Jerozolimy, dla ludzi kierujących się mądrością i patrzących przyszłościowo, dalekowzrocznie, tu wszyscy kierujący się mądrością znajdą schronienie; Ps 46:1-5,(2-6).
=======================================================================
Druga przypowieść podana przez Jezusa, to przypowieść o talentach, o obracaniu funduszami, pewnymi dobrami dla zysku, lub zaniechanie obracania nimi; Mat 25:14,15, „Królestwo niebieskie bowiem podobne jest do człowieka, który odjeżdżając, zwołał swoje sługi i powierzył im swoje dobra. (15) Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i zaraz odjechał.” Przypowieść zawiera naukę o przyjściu Królestwa Bożego którego Pan po przybyciu, przystępuje do rozliczenia najpierw ze swoimi sługami. Pan powierzył im szafowanie różnymi bogactwami, zdolnościami i możliwościami, jakich mieli wiernie używać z wytrwałością i oddaniem; Mar 13:34. Pewien człowiek, to Jezus który wybiera się do nieba i określa, jak Jego słudzy mają obracać talentami kiedy Jego nie będzie. Słudzy otrzymali talenty w postaci srebrnych monet, talenty to pieniądze o dużej wartości; Łuk 19:15. Talent odnosi się do wszystkich darów jakie Bóg nam dał dla naszego użytku, oraz czas jakim dysponujemy. Czas i zdolności mamy używać ku chwale Boga, nie marnować ich i nie marnotrawić. Pan rozdał dary w postaci zdolności i umiejętności wykonywania powierzonej im pracy, nie każdy otrzymuje je w jednakowym stopniu; Rzym 12:6-8, 1 Pio 4:10. Pan powierza nam te talenty, abyśmy Jemu przynosili korzyści; Łuk 19:12,13. To ewangelia jest pewnym bogactwem, dobra nowina jest bogactwem które mamy pomnażać, puszczać w obrót, aby przynosiła plon, zysk procentowy dla Pana; Mar 4:26, „I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię.” Każdy jest obdarowywany inaczej, jeden otrzymuje więcej umiejętności, a drugi mniej, nie jest ważne ile otrzymaliśmy, ale ważne jest to, na ile wykorzystaliśmy je w życiu; Jan 15:2, czy działamy z całego serca; Mat 22:37, Kol 3:23. Czy dzielisz się swoimi zasobami wiedzy, mądrości, znajomości prawdy i miłości? Mar 13:35-37.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Co powinien robić uczeń Pana Jezusa oczekując na Jego powtórne przyjście? Spójrzmy z jakim zapałem słudzy Pana wzięli się do pracy; Mat 25:16-19, „A ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, obracał nimi i zyskał drugie pięć talentów. (17) Tak samo i ten, który otrzymał dwa, zyskał drugie dwa. (18) Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł, wykopał dół w ziemi i ukrył pieniądze swego pana. (19) A po dłuższym czasie przybył pan tych sług i zaczął się z nimi rozliczać.” Skoro słudzy chcieli być sumiennymi pracownikami pana, musieli wykazać się pilnością i gorliwością w zarządzaniu jego majątkiem. Pan ich wybiera i rozdziela osiem talentów pomiędzy swoje sługi, jednemu daje pięć, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden talent, mieli nimi obracać i przynosić owoc; Jan 15:16, „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i sprawiłem, że pójdziecie i będziecie przynosili owoc, i owoc wasz będzie trwał. A Ojciec da wam wszystko, o co Go tylko poprosicie w moje imię.” Każdy otrzymuje według swoich zdolności, co oznacza, że pan zna bardzo dobrze swoje sługi i zna ich możliwości. Pan rozdaje wedle zdolności po to, aby wszyscy mieli możliwość uzyskania maksymalnego zysku, ale od żadnego z nich nie żąda więcej, niż byłby on w stanie uczynić. Słowo Boże wymaga od nas ofiarności i wytrwałości w dziele Pańskim; 1 Kor 15:58, „Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.” Niektóre przekłady mówią w tym miejscu, że ten który otrzymał talenty, poszedł „natychmiast” i obracał nimi, świadczy to o tym, że nie zastanawiał się nad tym czy usłuchać Pana, czy nie, dobrze wiedział czego życzy sobie Pan i natychmiast wziął się do pracy; Mat 4:20,22, Gal 1:15,16. Zaczął nimi pracować i obracać aby uzyskać jak najwięcej korzyści; Jan 6:28, Przy 10:4. Robił wszystko co można, aby pozyskać dla Chrystusa, dla wiary i dla prawdy nowych wyznawców; 1 Kor 9:19-23. Dwaj pierwsi słudzy pozyskali tyle samo, czyli drugie tyle, proporcjonalnie w stosunku do tego, co otrzymali według swoich zdolności. Trzeci sługa postanowił jednak zakopać pieniądze jakie Pan jemu powierzył, schował, chociaż darów otrzymanych od Boga nie powinno się chować, należy się nimi dzielić aby służyły wszystkim; Mat 5:14,15, „Wy jesteście światłem świata; nie da się ukryć miasta, które leży na górze. (15) Nie zapala się też świecy i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku - i świeci wszystkim w domu.” Wyjazd Pana i Jego brak przez dłuższy czas jest po to, abyśmy wykazali jak człowiek zachowuje się pod wpływem upływu czasu; Mat 24:48, czy w tym okresie obracaliśmy powierzonym nam mieniem, wiadomo że kiedy Pan powróci, będzie rozliczał sługi swoje; Mat 18:23, Łuk 16:2. Rozliczanie, to sąd nad nimi którego dokonuje powracający Pan Jezus Chrystus; Rzym 14:12, 2 Kor 5:10. Powracający Pan zasiądzie na tronie, jakim jest Nowa Jerozolima i przystąpi do dzieła sądu; Mat 25:31-33, Obj 3:21. Pan rozlicza się najpierw z tymi wszystkimi, którym jako szafarzom powierzył swoje dobra; Łuk 19:12,13, z tymi wszystkimi, którzy podają się za Dom Boży; Ps 50:4, Iza 66:6. Sługa który otrzymał jeden talent, nie chciał się trudzić, może wydawało się jemu że Pan już nie powróci, po co więc się wysilać? Mat 21:28,29. Próba czasu jest niezbędna i najlepiej weryfikuje wierność sług Pana, a w odpowiednim czasie nadchodzi rozliczenie; Ps 75:2,(3).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Co Pan bierze pod uwagę przy rozliczaniu sług swoich? Mat 25:20-23, „Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów i powiedział: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem. (21) I powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! W niewielu rzeczach byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana. (22) Przyszedł i ten, który otrzymał dwa talenty i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem. (23) Powiedział mu jego pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Ponieważ byłeś wierny w niewielu rzeczach, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości swego pana.” Pierwszą rzeczą którą Pan czyni po powrocie, jest zwołanie sług i rozliczenie się z nimi, sąd sług Pańskich, to pierwsze dzieło wtórej obecności Pana, zanim zajmie się On światem; 1 Pio 4:17. Każdy kto przychodzi do Pana, przychodzi z owocem swej pracy i rozliczany jest z efektów swego trudu. Jeżeli ktoś słuchał słów Pana, ale nie wprowadzał ich w życie, okaże się ile jest wart jego trud; Mat 7:24-27, natomiast każdy kto przychodzi do Pana i przynosi obfity owoc swej pracy, zostanie wynagrodzony; Łuk 19:16,17, „Przyszedł więc pierwszy i powiedział: Panie, twoja mina przyniosła dziesięć min. (17) Powiedział mu: Dobrze, sługo dobry, ponieważ byłeś wierny w małym, zarządzaj dziesięcioma miastami.” Pan sprawdza wierność każdego sługi swego; Łuk 16:10, ci którzy się sprawdzili, otrzymują władzę nad miastami; Łuk 12:44, Łuk 19:18,19. Pan Jezus jest jak odźwierny który wpuszcza do radości swego pana, czyli do miasta umiłowanego; Obj 20:9, do Królestwa Bożego, do Nowej Jerozolimy pełnej wdzięku i piękna; Pnp 6:4, „Piękna jesteś, moja umiłowana, jak Tirsa i pełna wdzięku jak Jeruzalem, groźna jak zbrojne oddziały.” Ten który zarobił pięć talentów i ten który zarobił dwa talenty, tak samo się trudzili i taką samą nagrodę otrzymują; Mat 20:13,14, jest nią wejście do Nowej Jerozolimy, do Królestwa Bożego; Mat 16:24, Ps 125:1,2. Za to że robili dobry użytek z powierzonych im talentów oraz starali się poznać i czynić Bożą wolę, wejdą do radości swego Pana; Przy 12:24, 1 Pio 1:7.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jakie podejście do powierzonego daru miał sługa który otrzymał tylko jeden talent? Mat 25:24,25, „Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent i powiedział: Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem surowym: żniesz, gdzie nie posiałeś i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś. (25) Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz, co twoje.” Najpewniejszym sposobem ukrycia pieniędzy, było zawsze zakopanie ich w miejscu, o którym wiedział tylko zakopujący. Do dzisiaj znajdowane są duże ilości monet i wartościowych przedmiotów ukrytych w takich miejscach. Również i ten sługa, obawiając się swego Pana, zakopał otrzymane pieniądze. Sługa, który ukrył pieniądze, nie zrobił tego z niewiedzy, on znał wolę swego Pana, wiedział że Pan przyjdzie i będzie chciał zbierać plony; Mat 24:31, Jer 29:14. Sługa który otrzymał najmniej pieniędzy, wyraził się o swoim Panu, że ten jest człowiekiem zbyt wymagającym i srogim. Swoje usprawiedliwienia zaczyna od oskarżania Pana, „jesteś człowiekiem surowym, chciwym zysku nad którym się nie trudziłeś, sam sobie jesteś winien i nie miej do nikogo pretensji,” szukał winy u Pana i nie dostrzegał korzyści wynikających ze służby, zachowywał się jak pewni Izraelici; Mal 3:14, „Mówiliście: Nie warto służyć Bogu! Jaki pożytek mamy z tego, że przestrzegaliśmy Jego przykazań i że chodziliśmy z oznakami skruchy przed Jahwe Zastępów?” Sługa okazał się nieposłusznym i krnąbrnym, zmarnował swoje pieniądze jakie otrzymał; Jer 44:16, Eze 18:25. Słowo Boże pokazuje jednak, że na dnie każdego oskarżenia, kryje się osobisty grzech człowieka; Jan 3:19. Dar który otrzymał, nie miał być tylko dla niego, miał się nim dzielić z drugimi, pozyskiwać ich, dlatego jego podejście było lekceważące dla daru Bożego wobec ludzkości. Pan i nas będzie rozliczał z tego, na ile nas uszczęśliwiła dobra nowina, na ile ją przyjęliśmy i czy chcemy dzielić się nią z drugimi; Łuk 19:20-22. Wśród sług jest wielu takich, którzy nie chcą aby Pan panował nad nimi jako Król, oni sami panują nad społecznościami ludu Bożego i Jezus jest im zbędny; Łuk 19:14,27. Sługa usprawiedliwia sam siebie, mówi że to Pan jest srogi i on się bał, odczuwał lęk, sługa ten nie zna wystarczająco swego Pana, traktuje go jako surowego sędziego; 1 Jan 4:18. Ten lęk przeszkadza mu w prawdziwej relacji z Panem który zaprasza wszystkich do swej radości, do ucztowania przy jednym stole w świętym mieście; Łuk 14:17. Zasłużył na miano, sługi nieużytecznego, taki sługa jest bezwartościowym. Jego słowa to tylko jego usprawiedliwianie się bez pokrycia w prawdzie, a jego lęki to tchórzostwo; Obj 21:8, Przy 22:13.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zuchwały sługa wywołał gniew swego Pana; Mat 25:26-30, „A jego pan mu odpowiedział: Sługo zły i leniwy! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie posiałem i zbieram, gdzie nie rozsypałem. (27) Powinieneś więc był dać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie odebrałbym to, co moje, z zyskiem. (28) Dlatego odbierzcie mu ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów. (29) Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i będzie miał w obfitości. Temu zaś, kto nie ma, zostanie zabrane nawet to, co ma. (30) A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Sługa nie postąpił zgodnie z wolą swego Pana, mimo że znał Jego wolę; Łuk 12:47,48. Jedni wierzą w swego Pana i w nagrodę jaka może ich spotkać, a drudzy mówią że wierzą w Pana, ale nie robią nic aby uzyskać aprobatę Pana; Jak 2:26. Pan ocenił tego sługę jako złego i leniwego, był gnuśny, opieszały i lekceważąco bezczynny, a na dodatek jeszcze bezczelny; Mar 8:38, Łuk 9:26. Mimo że był sługą Pana, żył dla siebie i swoich pragnień, natomiast w swoich oczach czuł się usprawiedliwiony; 2 Kor 10:18. Nawet jak samemu nie chciało mu się obracać pieniędzmi i je pomnażać, to mógł je oddać bankierom; Łuk 19:23. W pierwszym wieku w Izraelu i w okolicznych narodach było wielu ludzi udzielających pożyczek, czyli bankierów. Prawo Mojżeszowe zakazywało pobierania odsetek od pożyczek udzielanych Izraelitom będącym w potrzebie; 2 Moj 22:25,(24), jednak pozwalało na pożyczanie pieniędzy na procent cudzoziemcom, zapewne w związku z prowadzeniem interesów; 5 Moj 23:19,20,(20,21). W czasach Jezusa czymś naturalnym było uzyskiwanie odsetek od funduszy powierzonych bankierom którzy nimi obracali. Sługa jednak nie dbał o to, nie powierzył swego talentu drugim, aby nim obracali, więc Pan każe odebrać jemu ten talent, i dać temu który ma już dziesięć, ten na pewno zrobi z niego dobry użytek; Łuk 19:24-26. Pan wyłożył pieniądze, należało się spodziewać że ich właściwe wykorzystanie przyniesie nagrodę; Jan 4:35-37, „Czyż nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa? Oto powiadam wam: Rozejrzyjcie się - pola bieleją już pod żniwa. (36) Żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, aby siewca i żniwiarz wspólnie się cieszyli. (37) Bo tu sprawdza się przysłowie: Jeden sieje, a drugi zbiera.” Pan ma zamiłowanie w słudze który wydaje obfity owoc; Ps 1:1-3, Jan 15:2,6. Niektórzy tak słuchają Słowa Bożego, że wydaje im się że coś mają; Mar 4:25, Łuk 8:18, ale zostanie im zabrane nawet to, co im się wydaje że mają, lecz temu który na pewno ma, będzie dane więcej aby obfitował; Mat 13:11-14. Natomiast nieużyteczny sługa zostanie wyrzucony w ciemności zewnętrzne, czyli poza święte miasto Nową Jerozolimę; Mat 8:12, Mat 22:13, tam będzie płacz i zgrzytanie zębami, zazdrość i zawiść tych, którzy nie zostali przyjęci do świętego miasta; Dzie 7:54, Ps 112:10. W Bożym zgromadzeniu nie ostoją się nieprawi; Ps 1:5. Przypowieść o talentach, stanowi radosną obietnicę nagrody dla tych, którzy okazują się czujni, wierni i pracowici; Dzie 20:35, Przy 11:25. Pan przychodzi wkrótce a zapłata Jego z Nim, odda każdemu według jego dzieła; Obj 22:12, „Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze Mną, by tak każdemu odpłacić, jaka jest jego praca.”
=======================================================================
Trzecia przypowieść o owcach i kozłach, przedstawia sąd ostateczny; Mat 25:31, „Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale i wszyscy święci aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały.” Jezus jako Mesjasz, ogłosił bliskość królestwa i zapowiedział swoje powtórne przyjście w chwale, to siebie nazywa Synem Człowieczym; Mat 8:20, Mat 24:30. Również aniołowie potwierdzili Jego wtóre przyjście; Dzie 1:11, Obj 1:7. Jego wtóre przyjście jest związane z dniem sądu; Mat 13:41, Mat 16:27, Bóg oceni ducha każdego i odpłaci według jego dzieła; Przy 24:12. Przyjście Jezusa, to czas kiedy Chrystusowi jest powierzana władza i panowanie nad ziemią i narodami; Dan 7:13,14. Słowo Boże ostrzega wszystkich przed zbliżającym się sądem Bożym, kiedy to Pan Jezus przyjdzie i zasiądzie na tronie swej chwały. Ustanowienie tronu chwały, tronu Dawida; Iza 9:7,(6), Iza 16:5, to ustanowienie Nowej Jerozolimy która jest tronem Boga i Baranka; Obj 3:21, Jer 3:17, Jer 17:12, Nowa Jerozolima to biały tron, złożony z wiernych przyodzianych w białe szaty; Obj 20:11, Obj 3:4,18. Jezus objawia swoim uczniom wizję czasów końca i czasów sądu, to okres Millenium jest okresem sądu dla ludzkości; Obj 20:6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W jakim celu Jezus przychodzi drugi raz na ziemię? Mat 25:32,33, „ I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, a on odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. (33) I postawi owce po swojej prawej, a kozły po lewej stronie.” Jezus bardzo jasno wyjaśnia na czym ma polegać sąd, istnieje konieczna potrzeba rozdzielenia ludzi. Sąd będzie polegał na rozdzieleniu owiec od kozłów, rozdzieleniu między prawymi i sprawiedliwymi, a potępionymi; Mat 13:49, Eze 34:17, ci drudzy pozostaną na zewnątrz miasta umiłowanego; Mala 3:18. Ziemia zostanie napełniona poznaniem Jahwe; Oze 2:20,(22), Hab 2:14, i Jahwe sprawi że stanie się znane Jego wybawienie, a wówczas zapanuje wielka radość z powodu sądu Bożego; Ps 96:11-13, Ps 98:1,2,4,9. W tym czasie, każdy sam będzie musiał podjąć decyzję i stanąć po właściwej stronie, to od ciebie będzie zależeć, jakiego świata będziesz obywatelem, od twojego postępowania i otwartości na nauki Słowa Bożego; Ps 107:11. Zgromadzenie przed Jezusem wszystkich narodów jest symboliczne, ponieważ ma ono być poprzedzone głoszeniem dobrej nowiny o królestwie pośród wszystkich narodów; Mat 24:14, dlatego można powiedzieć, że są one zgromadzone wobec głoszonej im nauki Pana Jezusa; Rzym 14:10, 2 Kor 5:10. W Słowie Bożym czasami obie pozycje, po prawej i po lewej, oznaczają szacunek i władzę; Mat 20:21,23. Ale najbardziej zaszczytna jest zawsze prawa strona; Ps 110:1, Dzie 7:55,56, Rzym 8:34. Prawa strona przedstawia pozycję uprzywilejowaną i wywyższoną, jest ona zarezerwowana dla sprawiedliwych; Ps 89:13,(14), po tej stronie znajdą się wszyscy ci, którzy poszukiwali Boga, nawrócili się, stali się uczniami, przynosili owoc i świadczyli o Jezusie, oraz kierowali się prawością w życiu; Iza 41:10. W omawianym fragmencie pisma, widać wyraźnie kontrast pomiędzy zaszczytnym miejscem po prawej stronie Króla, a tym po lewej stronie oznaczającym brak Jego uznania; Kazn 10:2. W czasach biblijnych pasterze zajmowali się stadami w skład których wchodziły różne zwierzęta; 1 Moj 30:32, 1 Moj 31:38. Owce i kozy zazwyczaj pasły się razem, a pasterz, kiedy tylko chciał, mógł je z łatwością oddzielić jedne od drugich, często oddzielano je na noc. Ten podział ludzi trwał za czasów Jezusa i kiedy Pan przyjdzie w chwale swojej znowu będzie aktualny, owce przyjdą na świętą górę Bożą, podczas kiedy kozły pozostaną na zewnątrz; Iza 2:2,3, Obj 22:14,15. Podział będzie widoczny dla wszystkich, a będzie to czas na nawrócenie się, ponieważ rozpocznie się dzień sądu tak dla żywych, jak i dla powstałych spośród umarłych; Obj 20:11,15. Owca przedstawia pokorę, spokój i cichość, jest gotowa słuchać swego pasterza; Jan 10:27,28, podczas kiedy kozioł przedstawia niezależność i upór, Chrystus dokona rozdziału i sam stanie na czele owiec; Jan 10:14, Eze 34:17-24.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jaka jest nagroda dla tych, którzy będą po prawej stronie? Mat 25:34, „Wtedy król powie do tych, którzy będą po jego prawej stronie: Przyjdźcie, błogosławieni mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata. To do pokornych owiec Król powie aby przyszły i odziedziczyły królestwo przygotowane dla nich. Słowa „odziedziczcie,” odnoszą się do spadkobiercy który ma prawo coś otrzymać, często z racji pokrewieństwa; Rzym 8:17, Gal 4:30,31. Dziedziczenie, oznacza wejście w pokrewieństwo z Bogiem jako „dzieci Boga,” którym przysługuje nagroda; 2 Kor 6:16-18, Mat 19:29, Mat 5:9. Nieprawi nie będą mogli z tego dziedzictwa cokolwiek otrzymać; 1 Kor 6:9,(War). Słowo „królestwo,” o którym mówi ten werset, odnosi się do królestwa Bożego i jego błogosławieństw z jakich będą korzystać poddani Królestwa Bożego, czyli Nowej Jerozolimy, miasta świętego; Obj 21:23, Obj 22:2. Założenie świata, tutaj odnosi się do poczęcia i narodzin pierwszych ludzi, dzieci Adama i Ewy. Jezus wspomina o Ablu, który był pierwszym człowiekiem podlegającym odkupieniu, którego imię zostało zapisane w zwoju życia, „od założenia świata;” Łuk 11:50,51, Obj 13:8, Obj 17:8. Pan zbiera do spichlerza swą pszenicę, owce, ludzi prawych zbiera do świętego miasta Nowej Jerozolimy; Mat 3:12. Święci będą gośćmi Najwyższego w namiocie Jego na świętej górze; Ps 15:1-5, tu w Królestwie Bożym ułożą się przy stole ci którzy przyjdą z każdej strony świata; Łuk 13:29.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dlaczego owce zaliczone są do godnych nagrody? Mat 25:35-40, „Byłem bowiem głodny, a daliście mi jeść, byłem spragniony, a daliście mi pić, byłem obcym, a przyjęliście mnie; (36) Byłem nagi, a ubraliście mnie, byłem chory, a odwiedziliście mnie, byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie. (37) Wtedy sprawiedliwi mu odpowiedzą: Panie, kiedy widzieliśmy cię głodnym i nakarmiliśmy cię albo spragnionym i daliśmy ci pić? (38) I kiedy widzieliśmy cię obcym i przyjęliśmy cię albo nagim i ubraliśmy cię? (39) Albo kiedy widzieliśmy cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do ciebie? (40) A król im odpowie: Zaprawdę powiadam wam: To, co uczyniliście jednemu z tych moich braci najmniejszych, mnie uczyniliście.” Jezus posyłał swoich uczniów aby głosili dobrą nowinę, najpierw posłał dwunastu; Mar 3:13,14, Mar 6:7. Potem posłał jeszcze siedemdziesięciu i rozesłał ich po dwóch do każdego miasta; Łuk 10:1,2. Uczniowie odwiedzali różne miejscowości i wówczas byli przyjmowani i goszczeni przez braci, albo przez obcych; Hebr 13:2,3, 3 Jan 5-8. Czasami uczniowie byli prześladowani i więzieni, byli wówczas odwiedzani w więzieniu i udzielano im pomocy; Jak 2:14-17, 2 Tym 1:16. Głosiciele dobrej nowiny głoszonej w dniach ostatnich, także będą potrzebowali schronienia, pożywienia i pomocy, będąc w drodze; Mat 10:40-42, „(40) Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. (41) Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. (42) Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.” Jezus często podróżował i sam wielokrotnie korzystał z pomocy osób zamieszkujących w Betanii przy Górze Oliwnej; Mat 21:17, Mat 26:6, Mat 8:1-3, albo był goszczony przez Łazarza; Jan 11:1, Jan 12:1,2. Sprawiedliwi czynienie dobra i sprawiedliwości w swoim życiu, uważają za coś oczywistego, co samo wychodzi z serca, więc są zdziwieni że otrzymują nagrodę za coś tak oczywistego; Iza 58:7, Eze 18:16. Co prawda na zbawienie w mieście umiłowanym nie można sobie zasłużyć, jest ono darem Bożym, ale to nie znaczy, że mamy być bezczynni, jak Boga mamy miłować z całego serca i z całej duszy, tak i bliźniego; 2 Kor 8:4, 1 Tes 1:2,3. Ten dar jakim jest królestwo, jest dla ludzi potrafiących dać z siebie miłość bliźniego, wysiłek i pomoc dla drugiego, a zwłaszcza dla świętych; Rzym 12:13, Hebr 6:10, tak czyniąc karmimy samego Pana Jezusa; Obj 3:20. Bóg patrzy na ludzi maluczkich, odrzuconych, wzgardzonych i prześladowanych, jak ty patrzysz na takie osoby, czy jesteś w stanie im pomagać kiedy są w potrzebie? Przy 19:17, Przy 22:9. Wiele osób pomagając drugim w potrzebie, pomogli prorokowi Bożemu; 1 Król 17:10,11,16. Ci którzy przyjęli uczniów Pana Jezusa do swoich domów, nakarmili, dali co potrzeba aby mogli pójść dalej i głosić dobrą nowinę, przyjęli samego Pana Jezusa; Jan 13:20, „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, kogo Ja posyłam, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.” Przykazanie miłości bliźniego jest tożsame z przykazaniem miłości Boga i nigdy nie można ich rozdzielić, religijność, która skupia się wyłącznie na osobistych relacjach, ja i mój Bóg, a pozwala przechodzić obojętnie wobec drugiego człowieka, jest fałszywa, niezależnie od tego, ile ktoś odmawia modlitw i jak pięknymi słowami to czyni; Łuk 18:10-12. Pobożność która pozwala przejść obojętnie obok będącego w potrzebie, jest sztuczną pobożnością, bezwartościową; Łuk 10:30-32. Prawdziwa skrucha serca owocuje otwarciem na dobro drugich i każe dzielić ich bóle i radości; Łuk 10:33,34, Gal 4:14. Szczególnie powinniśmy zauważać uczniów Pana Jezusa pełniących świętą służbę; Mar 9:41. Świętość nie jest uzależniona od wielkich czynów, świętość jest prosta, to codzienne małe czyny sprawiają, że możemy zostać poczytani za świętych i godnych nagrody, oraz godnych bycia nazwani braćmi Pana Jezusa; Hebr 2:11,12. Czynienie dobra nie jest czynnością automatyczną, czasami wydaje się nam, że jak będzie potrzeba udzielić pomocy bliźniemu, to wtedy tak postąpimy, tylko że potrzebujący zawsze pojawia się nie w porę, zawsze mamy coś pilniejszego do zrobienia w tym czasie, właśnie się śpieszymy, a tu ktoś prosi nas o pomoc. Czy potrafisz z czegoś zrezygnować i coś z siebie dać? Może przybyszami będą uczniowie Jezusa wysłani do ciebie; Łuk 10:16, czy trudno ci będzie otworzyć się na nieznajomych będących w potrzebie i okazywać gościnność; Tyt 1:8. Wszyscy członkowie świętego miasta Nowej Jerozolimy, są członkami ciała Chrystusowego; Efez 4:12, dlatego są braćmi Jezusa i Jezus utożsamia się z nimi, a są to ludzie często ubodzy, prześladowani dla których budowany jest Syjon; Iza 14:32, „I cóż odpowiedzieć posłom [obcego] narodu? - Że Jahwe ugruntował Syjon, i w nim się schronią biedni Jego ludu!” Wśród rzesz sprawiedliwych, na pewno będzie wielu którzy nigdy nie byli chrześcijanami, jednak w sercu swoim kierują się prawością, zawsze gotowi pomóc drugiemu człowiekowi; Rzym 2:14-16. Sąd owego dnia ujawni to wszystko co kto ma w sercu; 1 Pio 4:9, Przy 14:31. Wszyscy którzy będą błogosławić potomstwu Abrahama, dzieciom wiary, Jahwe także błogosławić będzie; 1 Moj 12:3, „Będę błogosławił tych, którzy będą tobie błogosławili, a przeklnę - złorzeczących tobie. Przez ciebie dostąpią błogosławieństwa wszystkie pokolenia ziemi.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A jaka jest nagroda dla tych z naturą kozłów? Mat 25:41, „Potem powie i do tych, którzy będą po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany dla diabła i jego aniołów. Po drugiej stronie, lewej, staną kozły, ci wszyscy którzy są krnąbrni i nieposłuszni, nie uwierzyli kiedy był im głoszony Jezus jako Zbawiciel; Iza 34:6, Zach 10:3. Kozy przedstawiają krnąbrność, niezależność i upór, kroczenie własnymi drogami; Hio 24:13, (War), „Tamci znów są wrogami światłości, nie znają jego dróg i nie pozostają na jego ścieżkach.” Wielu z nich wierzy w Boga, ale wierzą po swojemu, odrzucają zbawienie jakie daje Bóg poprzez ofiarę Jezusa. Mają swoje wierzenia i wyobrażenia, chociaż mówią, „Panie, Panie,” to czynami swymi nie potwierdzają tego; Mat 7:20-23. Tacy nie przyjmują zaproszenia do królestwa Bożego, do świętego miasta Nowej Jerozolimy, wolą wędrówkę do nieba lub jakieś inne wyobrażenia. Pan nazywa ich „zło czyniącymi”, gdyż nie chcą spełniać woli swego Pana; Łuk 13:27, zostaną zebrani na zagładę; Obj 14:19. Czeka ich ogień Gehenny przedstawiający wieczną zagładę; Mat 18:8,9, Judy 1:6, Obj 20:10,15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dlaczego nieprawi są zdziwieni osądem jaki na nich spadł? Mat 25:42-45, „Byłem bowiem głodny, a nie daliście mi jeść, byłem spragniony, a nie daliście mi pić; (43) Byłem obcym, a nie przyjęliście mnie, byłem nagi, a nie ubraliście mnie, byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście mnie. (44) Wtedy i oni mu odpowiedzą: Panie, kiedy widzieliśmy cię głodnym albo spragnionym, albo obcym, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy tobie? (45) Wówczas im odpowie: Zaprawdę powiadam wam, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście i mnie.” Troska o ubogich, udzielanie gościnności obcym i odwiedzanie chorych, były podstawą pobożności w Judei za czasów Jezusa. Szczególnie pasterze powinni dostrzegać potrzeby swych owiec, pasterz który nie dba o owce, nie dostrzega potrzeb najmniejszych, to nikczemnik, Jahwe rozproszy jego owce; Zach 13:7. Bóg zawsze zwraca uwagę na maluczkich i biednych; 1 Kor 1:26,27, Jak 2:5, maluczkimi Jezus nazywa tych, którzy uwierzyli w Niego jako Mesjasza; Mat 18:6,10,14. Podczas wędrówki z uczniami, Jezus sam doświadczył tego, że nie przyjęto go i nie ugoszczono, na pewno to trudne chwile dla zmęczonego podróżnika kiedy nie ma gdzie odpocząć; Łuk 9:52-54. Kiedy będzie głoszona dobra nowina po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, tysiące głosicieli wyruszy aby dawać świadectwo o zbawieniu, od tego jak będą traktowani, zależał będzie sąd narodów; Obj 20:12. Niektórzy mogą mówić, „Panie kiedy widzieliśmy cię głodnym?” Przy 24:12, ale to nie będzie usprawiedliwienie; 5 Moj 23:4. Kto by zatykał ucho na krzyk maluczkiego, to jakby zatykał ucho na słowa Pana Jezusa; Przy 21:13. Każdy kto jest w potrzebie, jest naszym bliźnim, kto zamyka swoje serce na potrzeby bliźniego, kto idzie przez życie, odwracając się w swym człowieczeństwie od potrzebujących, staje się egocentrykiem skupionym wyłącznie na sobie, na swoich potrzebach, przyjemnościach i rozkoszach. To że czynienie czegoś uczniom Pana Jezusa, jest tożsame z czynieniem tego samemu Jezusowi, mówią słowa wypowiedziane do Saula z zarzutem, że prześladuje Pana Jezusa, on także był zdziwiony, jednak Saul szybko zrozumiał o co chodzi i dokonał stosownych zmian w swoim życiu; Dzie 9:4,5.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Co czeka niegodziwców? Mat 25:46, „I pójdą ci na męki wieczne, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.” Jedni już wkrótce staną się obywatelami Królestwa Bożego, czyli świętego miasta Nowej Jerozolimy, otrzymają też wszelkie błogosławieństwa miasta umiłowanego; Obj 21:2-4, a inni zostaną odrzuceni na zewnątrz, poza łaskę i błogosławieństwa królestwa, wydani na sąd i potem na unicestwienie; Mat 13:36-43, Dan 12:2. Wieczne odcięcie, to zagłada na zawsze po której pozostaje jedynie wieczne wspomnienie; Jer 20:11, Jer 23:40. Wszyscy niegodziwcy zostaną bezpowrotnie zgładzeni, bez nadziei na zmartwychwstanie; 2 Tes 1:6-9, 2 Pio 2:9. Na nieposłusznych prawdzie, którzy nie będą chcieli uznać Boga i Jego prawa do ustanawiania norm postępowania dla ludzkości, spadnie ucisk przeznaczony dla znajdujących się poza świętym miastem; Rzym 2:8,9. Natomiast wszyscy którzy przyjmują Boską ofertę pojednania i chcą żyć w społeczności z Bogiem, zamieszkają w świętym mieście, gdzie już nie będzie w niej słychać głosu płaczu ani głosu żałosnego krzyku; Iza 65:17-19, „Ja zaś stworzę wam nowe niebo i ziemię; i nie będzie się już wspominać tego, co minęło, ani przywodzić tego na pamięć. (18) Niech więc wszystkich już ogarnie radość, niech cieszą się zawsze tym, co Ja im stworzę. Ja zaś stworzę Jerozolimę Radość i nowy jej lud prawdziwe Wesele. (19) I będę się radował Jerozolimą i cieszył się będę swym ludem. Nikt już nie będzie nigdzie słyszał płaczu ani też odgłosów narzekania.”
