KSIĘGA DANIELA ROZDZIAŁ 5. UCZTA BALTAZARA.

Opublikowano 2023, 03,27.

Król Baltazar urządził wielką ucztę, zaprosił tysiąc osób, książąt, wysokich dygnitarzy i ważne osobistości swego dworu, możemy sobie wyobrazić ogrom sali dla tylu gości; Dan 5:1 (BT) „Król Baltazar urządził dla swych możnowładców w liczbie tysiąca wielką ucztę i pił wino wobec tysiąca osób.” Uczty władcy były wystawne i zazwyczaj kończyły się pijaństwem, często biesiadnicy zachowywali się wtedy w sposób nieokrzesany. Ważnym składnikiem uczty u króla była muzyka, grupy muzykantów i tancerki wkraczały do sal biesiadnych w chwili gdy było podawane wino. W pomieszczeniach unosił się zapach pachnideł, gdyż babilończycy uwielbiali perfumy. Potrawy były podawane na złotych i srebrnych naczyniach. Bogate stroje gości, przepiękne draperie i wystrój sali oraz liczni niewolnicy podający do stołu, dopełniały obrazu przepychu i bogactwa. W księdze Estery 1:3-7, opisano podobną ucztę trwającą siedem dni, tylko wydaną przez innego władcę, pozwala nam to wyobrazić sobie przepych takiej uczty. Tymczasem na uczcie króla Baltazara wydano polecenie aby zastawiono stoły, pojawiły się wykwintne potrawy, najrozmaitsze przysmaki, oraz dużo wybornego wina, wszyscy oni pili dużo wina; Iza 21:5, Jer 51:57. Król Baltazar jest obrazem królów świata czasów końca, nieustannie biesiadujących i całkowicie ignorujących Boga. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Kiedy król Baltazar i biesiadnicy zasmakowali w winie, władca dopuścił się szczególnie głupiego czynu; Przy 20:1, Przy 31:4. Baltazar wydał polecenie, aby przyniesiono złote i srebrne naczynia zabrane ze świątyni w Jerozolimie; Dan 5:2; „Gdy zasmakował w winie, rozkazał Baltazar przynieść srebrne i złote naczynia, które jego ojciec, Nabuchodonozor, zabrał ze świątyni w Jerozolimie, aby mogli z nich pić król oraz jego możnowładcy, jego żony i nałożnice.” Po najeździe Babilończyków na Judę, kiedy Bóg Jahwe pozwolił zabrać Judejczyków do niewoli za ich niewierność, król Nabuchodonozor zabrał również naczynia domu Bożego jako łup, oraz wszelkie cenne przedmioty które potem przetrzymywał w skarbcu swego boga; Dan 1:2, 2 Kron 36:7,10,18. Już ponad sto lat wcześniej, za panowania króla Ezechiasza który zachował się bardzo lekkomyślnie, prorok Izajasz zapowiedział że tak się stanie; 2 Król 20:12-17, Iza 39:5,6. W świątyni Bożej w Jerozolimie zostały umieszczone liczne naczynia przeznaczone do służby Bogu, przydatne do przygotowywania i składania ofiar. Były one oczyszczane i poświęcone, oddzielone wyłącznie do spełniania swoich funkcji przed Bogiem. Władca powinien zdawać sobie sprawę, że naczynia ze świątyni są święte, przeznaczone do służby w świątyni, miały one funkcje kultowe i nie mogły służyć do codziennego użytku. Każdy, kto chociaż trochę szanuje wierzenia innych narodów, nawet poganin, powinien zdawać sobie sprawę, że używanie świętych naczyń podczas bankietu, będzie profanacją i bluźnierstwem przeciwko Bogu Izraela. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Teraz naczynia te przyniesiono na ucztę króla Baltazara; Dan 5:3 „Przyniesiono więc złote i srebrne naczynia zabrane ze świątyni w Jerozolimie; pili z nich król, jego możnowładcy, jego żony i jego nałożnice.” Król chciał się pokazać przed swoim dworem, zrobić wrażenie na swoich urzędnikach, satrapach, książętach i kobietach, pokazać im swoje bogactwo, potęgę i przepych; Prz 16:18, Prz 18:12. Oto naczynia które były używane jako uświęcone jedynie dla celu kultu świętego Boga Jahwe, teraz znalazły się na stołach babilońskich dygnitarzy. Puchary pochodzące ze świątyni, trafiły teraz w ręce babilońskich dostojników i królewskich nałożnic. Wszyscy oni używali tych naczyń nie zastanawiając się nad tym, do czego one służyły. Sami nie tylko pili z nich wino, ale i wysławiali bóstwa babilońskie, czym bezcześcili naczynia zrabowane w świątyni Jerozolimskiej. Było to obrazą dla Boga Najwyższego, ponieważ naczynia te mogły być używane jedynie w celach kultu prawdziwego Boga. Nawet kapłani żydowscy musieli pamiętać o zachowaniu czystości przy korzystaniu z nich, gdyż złote naczynia są obrazem ludu Bożego; Iza 52:11. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Panteon bóstw babilońskich był obszerny, liczba bóstw stale rosła gdyż najeźdźcy przyswajali sobie bóstwa narodów podbitych i włączali je do własnego panteonu. Babilon to kraj bożków i bałwanów przed którymi szaleją, to imperium religii fałszywej; Jer 50:38, (Gd). Liczba bóstw, wierzeń, ceremonii, ofiar, świąt itd. mogła sprawiać wrażenie wielkiego pomieszania; Dan 5:4, „Pijąc wino wychwalali bożków złotych i srebrnych, miedzianych i żelaznych, drewnianych i kamiennych.” Pijąc wino, wysławiali bogów ze złota, srebra, miedzi i z żelaza, drewna i kamienia, wywyższali te marne bożyszcza jak gdyby naigrawając się z Boga Najwyższego, ponieważ używali do tego celu naczyń z domu Bożego. Podczas libacji kiedy pito wino na cześć bóstw, wylewano część zawartości kielicha na ziemię, jak gdyby dla bóstwa. Możemy sobie wyobrazić króla Baltazara, wznoszącego toast ku czci bożka babilońskiego napełnionym winem pucharem z domu Jahwe. Wszystkie ich bóstwa były dziełem rąk ludzkich i ludzkiej wyobraźni; Ps 115:4-8, Ps 135:15-18. W tym czasie, Babilończycy byli uwikłani w wojnę, a sprawy nie układały się dla nich pomyślnie, wojska Medów i Persów pokonały Nabonida, pierwszego króla, i obozowały tuż za miastem, ale ani król Baltazar, ani jego dostojnicy nie przejmowali się tym. Przecież Babilon był potężnym miastem, ufortyfikowanym potężnie, a jego mury górowały nad głębokimi fosami. Od przeszło stu lat żaden nieprzyjaciel nie zdobył Babilonu. Baltazar uznał że nie ma się czym przejmować. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Jednak Bóg od razu osądził nierozsądne postępowanie króla i działał bardzo szybko, oto pojawiła się dłoń ludzka która pisała słowa na ścianie, król ujrzał to nadzwyczajne zjawisko i przeraził się bardzo; Dan 5:5,6, „ W tej chwili ukazały się palce ręki ludzkiej i pisały za świecznikiem na wapnie ściany królewskiego pałacu. Król zaś widział piszącą rękę. Twarz króla zmieniła się, myśli jego napełniły się przerażeniem, jego stawy biodrowe uległy rozluźnieniu, a kolana jego uderzały jedno o drugie. Kiedy król ujrzał to nadzwyczajne zjawisko, przeraził się bardzo, dygotały mu biodra i kolana; Ps 69:23(24). Oto przybliżał się koniec świata jaki on znał, a on nie zdawał sobie z tego sprawy. Przestrach i przerażenie władcy, jest obrazem przestrachu i przerażenia kiedy ludzie zdadzą sobie sprawę z nadchodzącego wielkiego dnia Jahwe; Iza 13:6-8, Jer 50:43, Obj 6:15-17. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Wołał głośno aby sprowadzono mędrców babilońskich; Dan 5:7, „Zakrzyknął król, by wprowadzono wróżbitów, Chaldejczyków i astrologów. Zwrócił się król do mędrców babilońskich i rzekł: Każdy, kto przeczyta to pismo i wyjaśni mi je, ma być odziany w purpurę i złoty łańcuch na szyję i ma panować w moim kraju jako trzeci.” Władca obiecał bardzo sowitą nagrodę za wyjaśnienie tego napisu, wszystkie elementy nagrody, związane były z wysokim stanowiskiem i władzą w Babilonie jako trzeciego władcy, zaraz po Nabonidzie i Baltazarze którzy w tym czasie sprawowali władzę w Babilonie. Babilon był miastem w którym mieszkało wielu magów, astrologów i wróżbitów, sprowadzono więc wszystkich. Posiadali oni całe zbiory ksiąg tajemnych, zaklęć, tajemnych znaków i rytuałów religijnych. Jednak nikt nie był w stanie pomóc królowi. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Niepowodzenie wśród mędrców spowodowało zaskoczenie wśród dostojników króla; Dan 5:8,9, „Przystąpili więc wszyscy mędrcy królewscy, ale nie mogli odczytać pisma ani podać wyjaśnienia królowi. Wtedy Baltazar przeraził się bardzo i kolor jego twarzy zmienił się, a jego możnowładców ogarnęło zmieszanie. Brak wyjaśnienia pisma przez królewskich mędrców, nie wróżyła nic dobrego, władcy aż kolor twarzy się zmienił, musiał być blady jak ściana, możnowładców którzy to widzieli ogarnęło zmieszanie. Babilońscy mędrcy, czarownicy, zaklinacze i astrolodzy, są obrazem duchowieństwa w Babilonie Wielkim.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wówczas weszła do sali królowa matka widocznie powiadomiona o wielkim wydarzeniu, to prawdopodobnie matka Nabonida, ona powiedziała władcy o Danielu, który kiedyś służył królowi Nabuchodonozorowi; Dan 2:48. Daniela już król Nabuchodonozor szczególnie doceniał jako męża obdarzonego nadzwyczajną mądrością i duchem Bożym; Dan 5:10-12, „ Królowa weszła, na skutek słów króla i możnowładców, do sali biesiadnej. Odezwała się królowa i rzekła: Królu, żyj wiecznie! Nie lękaj się swoich myśli i niech kolor twej twarzy nie ulega zmianie! Jest w twoim królestwie mąż posiadający ducha świętych bogów: w czasach twego ojca znaleziono w nim światło rozumu i mądrość podobną do mądrości bogów. Ojciec twój, król Nabuchodonozor, ustanowił go zwierzchnikiem wykładaczy snów, wróżbitów, Chaldejczyków i astrologów, ponieważ stwierdzono u Daniela, któremu król nadał imię Belteszassar, nadzwyczajnego ducha, wiedzę i rozwagę, umiejętność wykładania snów, wyjaśniania rzeczy zagadkowych i rozwiązywania zawiłych. Każ więc zawołać Daniela, a on ci wskaże znaczenie. Królowa po tradycyjnym powitaniu władcy słowami, „Królu żyj wiecznie,” zaczęła pocieszać króla mówiąc, aby się nie lękał ponieważ jest mąż który objaśni mu tajemniczy napis na ścianie. Zachwalała Daniela jako męża posiadającego prawdziwą mądrość, mającego ducha świętych bogów którego Nabuchodonozor ustanowił zwierzchnikiem wykładaczy snów i wróżbitów, który na pewno pomoże władcy rozwiązać problem z tajemniczym napisem. Prorok Daniel miał prawdziwą mądrość pochodzącą od Boga; Prz 2:6.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kiedy Daniel stanął przed królem, ten rozmawiał z nim i złożył obietnicę, że jeżeli Daniel zdoła wyjaśnić królowi napis na ścianie, będzie panował jako trzeci w Babilonie; Dan 5:13-16, „Wtedy przyprowadzono Daniela przed króla. Król odezwał się do Daniela: Czy to ty jesteś Daniel, jeden z uprowadzonych z Judy, których sprowadził z Judy król, mój ojciec? Słyszałem o tobie, że posiadasz boskiego ducha i że uznano w tobie światło, rozwagę i nadzwyczajną mądrość. Przyprowadzono do mnie mędrców i wróżbitów, by odczytali to pismo i podali jego znaczenie. Oni jednak nie potrafili podać znaczenia sprawy. Słyszałem zaś o tobie, że umiesz dawać wyjaśnienia i rozwiązywać zawiłości. Jeśli więc potrafisz odczytać pismo i wyjaśnić jego znaczenie, zostaniesz odziany w purpurę i złoty łańcuch na szyję i będziesz panował jako trzeci w królestwie.” Baltazar nazywa Daniela, „jednym z uprowadzonych z Judy,” traktuje go jak niewolnika, daje do zrozumienia że nie jest nikim znacznym. Król odezwał się do Daniela jak gdyby go nie znał, ale chyba sam Baltazar unikał Daniela, nie był miłośnikiem mądrości, miał swoje towarzystwo a Daniel do tego towarzystwa nie należał. Kiedy Nabuchodonozor mówi, „dobrze wiem, że w tobie jest duch świętych bogów,” Dan 4:9, Baltazar mówi jedynie, „słyszałem o tobie, że posiadasz boskiego ducha.” Jednym słowem, coś tam słyszał, ale nie okazał zainteresowania, ignorował Daniela i tych, którzy byli cenieni przez króla Nabuchodonozora, miał swoje hulaszcze towarzystwo. Mędrcy, zaklinacze i wróżbici są obrazem wiedzy i zrozumienia kapłanów i duchownych Babilonu Wielkiego, są całkowicie bezsilni aby interpretować wydarzenia Boże. Dlatego król musiał się zwrócić do Daniela, któremu obiecuje że będzie panował jako trzeci w królestwie. Daniel miał panować jako trzeci, ponieważ sam Baltazar panował jako drugi, po swoim ojcu Nabonidzie. Zaszczyty które król ofiarował Danielowi, były bezwartościowe, gdyż ręka na ścianie była ręką sądu Bożego nad Babilonem, król jednak o tym nie wiedział.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Danielowi nie zależało na zaszczytach, był już w podeszłym wieku, jednak podał królowi wyjaśnienie napisu na ścianie; Dan 5:17, „ Wtedy odezwał się Daniel i rzekł wobec króla: Dary swoje zatrzymaj, a podarunki daj innym! Jednakże odczytam królowi pismo i wyjaśnię jego znaczenie. Daniel nie był łasy na podarunki królewskie, które na pewno były bardzo hojne, powiedział aby król przekazał je innym. Daniel na pewno widział na uczcie naczynia z domu Bożego i lekceważenie Boga Izraela jakie okazywał Baltazar, jednak zgodził się odczytać i wyjaśnić tajemnicze pismo na ścianie.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Na wstępie prorok Daniel przypomniał królowi, że Nabuchodonozor, swą nadzwyczajną wielkość, zawdzięczał Bogu Najwyższemu, i kiedy popadł w pychę, Bóg go upokorzył tak że musiał poznać, że to Bóg Najwyższy jest władcą w królestwie ludzkim. Natomiast postępowanie króla Baltazara jest odmienne. Nabuchodonozor ciężko doświadczony ukorzył się, uznał władztwo Boga Izraela nad całym światem, także pogańskim. Nabuchodonozor uznał że Bóg Najwyższy dał mu królestwo; Dan 2:37,38, wielkość, chwałę i majestat; Dan 5:18-21, „Królu, Najwyższy Bóg dał twemu ojcu, Nabuchodonozorowi, królestwo, wielkość, chwałę i majestat. Z powodu wielkości mu udzielonej wszystkie ludy, narody i języki odczuwały bojaźń i drżały przed nim. Zabijał, kogo chciał, i pozostawiał przy życiu, kogo chciał; kogo chciał, wywyższał, a kogo chciał, poniżał. Gdy jednak jego serce uniosło się pychą, a jego duch utrwalił się w hardości, złożono go z królewskiego tronu i odebrano mu chwałę. Wypędzono go spośród ludzi, jego serce upodobniło się do serca zwierząt, i przebywał z dzikimi osłami. Żywiono go jak woły trawą, jego ciało zaś zwilżała rosa z nieba, dopóki nie uznał, że Najwyższy Bóg panuje nad królestwem ludzi i że kogo chce, ustanawia nad nimi. Prorok Daniel używa przykładu Nabuchodonozora jako przeciwstawnego przykładu dla króla Baltazara, oto król Nabuchodonozor chociaż wcześniej żywił się trawą razem z dzikimi osłami, (osioł to symbol głupoty a trawa pokarm bezwartościowy), teraz uznał, że Najwyższy Bóg panuje nad królestwem ludzkim i gotów jest uznać tego, kogo Bóg ustanawia nad nim; Dan 4:17,(14), Hiob 34:24. Natomiast Baltazar mimo iż wiedział o tym, postąpił butnie i lekkomyślnie, co miało go drogo kosztować. Kiedy jeden król był skłonny okazać pokorę, drugi był pyszałkiem patrzącym bardzo krótkowzrocznie. Baltazar z przeżyć swego dziada nie nauczył się, że Bóg Jahwe jest Bogiem Najwyższym, zdolnym upokorzyć każdego króla; Iza 2:11,12. Dlatego Baltazar jest obrazem nierozumnych władców przepełnionych pychą: Prz 16:5, Iza 14:13-15. To człowiek panujący nad zepsutymi elitami, pijakami duchowymi, ludźmi szukającymi blichtru, pychy, pokazania swojej chwały i wielkości. Babilon wraz ze swoimi pijackimi elitami, jest obrazem Babilonu Wielkiego chwilę przed swoim upadkiem, który zuchwale postępuje przeciwko Jahwe, Bogu Najwyższemu; Jer 50:29. Król nie oddał chwały Bogu, a dla czci bożków, dla przypodobania się swemu dworowi, kazał przynieść i używać naczynia z domu Jahwe, które są metaforą sług Bożych służących w domu Bożym; Jer 51:34, Joel 3:5,(4:5). W Słowie Bożym, naczynia są metaforą tak całych narodów; Oze 8:8, jak i poszczególnych ludzi; Iza 22:23,24, Jer 25:34. Używanie przez elity Babilonu naczyń z domu Bożego, jest obrazem używania przez elity Babilonu Wielkiego naczyń, jakimi są czciciele prawdziwego Boga, a które są tam profanowani i używani do kultu bożków z drewna, metalu, złota i srebra. Naczynia zabrane do niewoli babilońskiej, przedstawiają zabranie ludu Bożego do niewoli i przedmiotowe używanie ich do celów samolubnych, przez owładniętych pychą i brakiem rozumu przewielebnych przywódców Babilonu Wielkiego. Bóg uwalniając swój lud z niewoli, zawsze dbał o to, aby wyszedł on z wielkim bogactwem; 2 Moj 3:22, 2 Moj 12:35, podobnie będzie przy wyjściu z Babilonu Wielkiego; Ps 105:37, 1 Moj 15:14.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Baltazar na pewno słyszał o wydarzeniach za dni króla Nabuchodonozora, czy to z rodzinnych opowiadań, czy od królowej, ale nie brał sobie tego do serca; Prz 11:2, Mat 23:12. Lecz używając naczyń z domu Bożego do pospolitych czynności, czcił martwe bóstwa ze srebra i złota, miedzi i drewna, czym uniósł się pychą przeciwko Panu nieba; Dan 5:22-24, „Ty zaś, jego syn Baltazar, nie uniżyłeś swego serca, mimo że wiedziałeś o tym wszystkim, lecz uniosłeś się przeciw Panu nieba. Przyniesiono do ciebie naczynia Jego domu, ty zaś, twoi możnowładcy, twoje żony i twoje nałożnice piliście z nich wino. Wychwalałeś bogów srebrnych i złotych, miedzianych, żelaznych, drewnianych i kamiennych, którzy nie widzą, nie słyszą i nie rozumieją. Bogu zaś, w którego mocy jest twój oddech i wszystkie twoje drogi, czci nie oddałeś. Dlatego posłał On tę rękę, która nakreśliła to pismo. Król wiedział o wydarzeniach z czasów króla Nabuchodonozora, a jednak nie reagował i nie brał pod uwagę Boga Izraela w swoich poczynaniach, swoje martwe bożyszcza przedkładał ponad Boga Izraela. Ponieważ naczynia z domu Bożego były w niewoli, jego bożki wydawały się jemu większe i ważniejsze. Baltazar nie chce wyciągać wniosków, ani okazać skruchy, a wręcz przeciwnie, zlekceważył Boga swoją postawą, zadrwił sobie z Boga używając naczynia ze świątyni Jahwe. Daniel wytyka mu, że bezcześci naczynia z domu Bożego z Jerozolimy i używa ich do kultu swoich bogów drewnianych, srebrnych i złotych, z miedzi i z kamienia. Daniel ma inny stosunek do Baltazara niż miał do Nabuchodonozora, jest bardzo bezpośredni i ostry, podczas kiedy Nabuchodonozorowi dawał dobre rady, szukał jego dobra; Dan 4:27. Baltazara traktuje jak bezbożnika, otwarcie wytknął królowi uprawianie bałwochwalstwa, stojąc przed całym tym pogańskim audytorium oświadczył, że wychwalał on fałszywe bóstwa które nie widzą, ani nie słyszą, ani nie rozumieją; Iza 41:29, Jer 10:3-5. Każdy rozumny człowiek, powinien sobie zdać sprawę z tego, że bóstwa uczynione ręką człowieka, nie są bogami, rozsądek mówi każdemu że Bóg nie może być dziełem rąk ludzkich i być uczynionym z drewna, kamienia czy złota; Iza 44;9-20, Iza 45:16. Każdy kto kłania się takiemu bóstwu, nie może mniemać że kłania się Bogu prawdziwemu, bo kłania się klocowi drewna z którego bożek jest uczyniony; Dzie 17:29, Dzie 7:41-43. Wyłączna cześć należy się Bogu który daje życie i wszystko; Ps 104:29, Dzie 17:25. Dlatego wszelka cześć i chwała należą się Bogu Najwyższemu: Rzym 1:21-23, Iza 46:5-7. Po dziś dzień świat wraz ze swoimi królami uprawia kult bożków ze złota, drewna, metalu, a nawet z plastiku, czczą przedmioty martwe wynosząc je do rangi bóstwa, klękają przed nimi, modlą się do nich, a Bogu Najwyższemu czci nie oddają; Obj 9:20, Jer 1:16. Wielu z nich nie uniża serca swego, ale odrzucają cześć dla Boga Jahwe, Boga Najwyższego, pełni pychy wybierają bożki drewniane i metalowe; Hab 2:18,19. Z tego powodu Bóg posłał tę rękę, która nakreśliła to pismo, mówi Daniel. Oto powód dla którego Bóg sądzi pychę wielkich świata którzy lekceważą Boga Najwyższego, ten rozdział przedstawia sąd pychy władców świata w dniach ostatnich; Agg 2:22, Obj 19:17,18.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Daniel przełożył treść tajemniczego napisu i oznajmił królowi; Dan 5:25-28, „A oto nakreślone pismo: mene, mene, tekel ufarsin. Takie zaś jest znaczenie wyrazów: Mene - Bóg obliczył twoje panowanie i ustalił jego kres. Tekel - zważono cię na wadze i okazałeś się zbyt lekki. Peres - twoje królestwo uległo podziałowi; oddano je Medom i Persom.” Prorok Daniel dobrze wiedział że Babilonowi skończył się czas, nadszedł czas na uwolnienie ludu Bożego z Babilonu; Jer 29:10. Daniel znał i rozumiał proroctwo Jeremiasza, sam był w niewoli już siedemdziesiąt lat i czekał cierpliwie kiedy Bóg rozpocznie działania w celu usunięcia Babilonu i uwolnienia swego ludu. Ucisk ludu Bożego i niewola miały się skończyć za sprawą Boga; Iza 21:1,2. Prorok Izajasz około dwieście lat wcześniej oznajmił, że Jahwe namaści męża imieniem Cyrus, by wyruszył na Babilon. W trakcie jego inwazji, miały zniknąć wszelkie przeszkody, wody Babilonu będą wysuszone, a wrota otwarte; Iza 44:27,28, Iza 45:1-3. I rzeczywiście tak się stało, wojska Cyrusa zmieniły bieg Eufratu, wskutek czego wody opadły i żołnierze mogli przeprawić się w bród rzeką do miasta. Beztroscy strażnicy nawet nie pozamykali wrót w murach Babilonu od strony rzeki. Babilon zajęto kiedy jego mieszkańcy ucztowali; Jer 51:30-32,39. Oto jak Bóg poniża pychę zuchwalców i wyniosłość tyranów; Iza 13:11. Chociaż król uważał siebie za niezwykle ważnego, dla Boga okazał się zbyt lekkim, nieistotnym, niczym, Daniel przekazuje władcy, że Bóg ustalił kres jego panowania, zważono go i okazał się zbyt lekki, więc królestwo przekazano innym. Dla Nabuchodonozora Daniel przekazał nadzieję na łaskę, dla Baltazara nadziei nie ma, przedstawia on hulaszczą klasę władców którzy zostaną usunięci; Ps 110:5,6, Dan 2:44. Bóg ma plan dla polityków i wielkich tego świata którzy ignorują Boga Najwyższego, wszyscy oni będą rozliczeni. Baltazar jest obrazem królów i władców którzy wyginą podczas wielkiego dnia Jahwe; Ps 2:2, Ps 149:8,9.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Król Baltazar chyba w ostatnim swoim rozkazie, kazał wynagrodzić Daniela, mimo że wyjaśnienie napisu na ścianie było nadzwyczaj niekorzystne dla władcy; Dan5:29-31, „Wtedy na rozkaz Baltazara odziano Daniela w purpurę, nałożono mu na szyję złoty łańcuch i ogłoszono, że ma rządzić jako trzeci w państwie. Tej samej nocy król chaldejski Baltazar został zabity.” Napis na ścianie był proroctwem zapowiadającym upadek świata Babilonu i śmierć jego władcy, co nastąpiło jeszcze tej samej nocy, ponieważ w tym samym czasie Persowie i Medowie oblegali Babilon, który jeszcze tej samej nocy upadł; Jer 51:57. Bogi Babilonu nie pomogły mu w niczym, ponieważ nie byli bogami, ale dziełem rąk ludzkich; Iza 37:18,19. Te cztery słowa które tak przejęły potężnego władcę panicznym strachem, zapowiedziały upadek wielkiego światowego mocarstwa. Słowa te rzuciły także światło na wydarzenia światowe mające rozegrać się w dniach ostatecznych, ponieważ wydarzenia opisane przez proroka Daniela, dotyczą dni ostatnich w czasie których miały one zostać odpieczętowane dla naszego dobra; Dan 12:4,9. Wydarzenia opisane w tym rozdziale, pomagają nam zrozumieć, że zamysłem Boga Najwyższego jest usunięcie królestw świata; Iza 60:12, Iza 41:11,12. Oraz całkowite zniszczenie bożków na ziemi; Jer 10:11,15, Iza 2:17,18, Sof 2:11. W Babilonie Wielkim znajdują się wszystkie bożki świata które czeka całkowity upadek; Jer 51:17,18,47,52. Proroctwo Daniela ma dla nas istotne znaczenie, starożytny Babilon stanowił centrum kultu fałszywych bożków, dlatego trafnie przedstawia ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. W księdze; Obj 17:5, Babilon Wielki nazwany jest matką nierządnic i obrzydliwości ziemi. Czeka go upadek podobny do szybkiego upadku Babilonu za czasów Baltazara; Obj 18:4, 2 Kor 6:16-18. Wówczas wszystko co jest przeciwne realizacji zamysłu Bożego, zostanie usunięte. A bogi Babilonu Wielkiego zostaną potrzaskane o ziemię; Iza 21:9, Jer 50:2. Naczynia domu Bożego, przedstawiają cenny lud Boży uprowadzony do Babilonu, często używany w pijackich orgiach przewielebnych dygnitarzy i dostojników Babilonu, do kultu bożków ze srebra oraz ze złota, z miedzi, żelaza, drewna i kamienia; Mat 24:48-51. Po wyjściu z Babilonu lud Boży pozbędzie się bożyszczy; Iza 27:9, Iza 2:20, Iza 31:7. Słowo Boże nazywa świat Babilonu „nierządnicą,” ponieważ podają się za wiernych sług Boga, a to oni upijają ludy i narody winem swego nierządu, fałszywą nauką, a cały ich zastawiony stół jest przyczyną ich potknięcia i upadku, ponieważ to stoły uczty Baltazara; Obj 17:2, Rzym 11:9. Po upadku Babilonu, naczynia domu Bożego zostały uwolnione; Ezdr 1:7-11, Ezdr 5:14,15. Kapłani i Lewici mieli je przenieść do Jerozolimy, do domu Bożego; Ezdr 8:30. Wszystko miało powrócić do stanu jaki istniał wcześniej, za czasów króla Dawida; 1 Kron 22:19. Prorok Izajasz zapowiadał, że niosący sprzęty domu Bożego mają być czyści, święci, ponieważ Bóg przeznaczył nas do świętości; Iza 52:11,12, tamto wyjście Izraela z literalnego Babilonu, jest obrazem nadchodzącego wyjścia duchowego Izraela, ludu wiary; Gal 6:16, z duchowego Babilonu; Obj 18:2-4. Ci którzy niosą naczynia, to starsi i nadzorcy którzy są szczególnie odpowiedzialni przed Bogiem, aby naczynia dotarły do domu Bożego nie poobijane i nie uszkodzone. Wiele z naczyń przeżyło prawdziwą traumę w Babilonie, będąc używani do nieczystych zadań, więc są często bardzo zgorszeni postawą elit babilońskich i ich pychą: Hio 37:24. Aby być przydatnymi do służby w świątyni Bożej, nie wystarczyło że naczynia te były piękne i wykonane ze złota czy srebra, musiały być oczyszczone i poświęcone; Eze 36:25, Eze 37:23. Słudzy prawdziwego Boga, muszą odróżniać to co święte, od tego co nie jest święte; Eze 44:23, Efe 5:11. Dlatego Bóg wzywa swój lud miłujący to co święte, do opuszczenia świata Babilonu; Iza 48:20, Jer 50:8. To co Bóg oczyści, będzie święte i będzie służyć Bogu w świątyni Jego; Prz 25:4, Dzie 10:14,15. Wszystkie naczynia po powrocie z Babilonu, zostaną oczyszczone, uświęcone i wprowadzone do odbudowywanej świętej świątyni Bożej; Iza 66:20, Efe 2:19-22. Jako lud należący do Boga, jako Jego szczególna własność, również jesteśmy naczyniami przeznaczonymi do niesienia świętości i prawdy; Dzie 9:15,(Gd), Rzym 9:21-24. Bądź świętym, drogocennym naczyniem przeznaczonym do świętej służby Bogu i nie oddawaj siebie na stół biesiady przewielebnym pijakom i pyszałkom; 1 Tes 4:4,(Gd), 2 Kor 4:7. Nie dawaj przyzwolenia na traktowanie ciebie instrumentalnie do wielbienia bożków, czy dla chwały egoistycznych przewielebnych, nie musisz być w niewoli u babilońskich pijaków. Bóg przeznaczył nas do świętości jak święte naczynia do służby w świątyni, w świętym domu Bożym każdy może być użytecznym naczyniem wykorzystywanym dla chwały naszego Boga; 2 Tym 2:20-22, a pokropienie krwią Pana Jezusa oczyści każde naczynie i uczyni użytecznym do służby Bożej; 1 Jan 1:7. Rozdział piąty księgi Daniela niesie przesłanie, że Bóg Jahwe wyprowadzi swój lud z Babilonu Wielkiego i przyprowadzi do swego świętego domu; Obj 21:3,4. Dlatego napełniaj siebie oliwą prawdy Bożej i oczekuj przyjścia naszego Pana Jezusa Chrystusa w chwale królestwa swego; Mat 25:4. Nie tylko świat polityczny ignoruje wtóre przyjście Pana Jezusa jako Króla z ramienia Boga Najwyższego, ale i świat religijny. Nie zważają na to, że Biblia całe narody nazywa naczyniami które zostaną potłuczone; Ps 2:6-9, „To ja ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze! (7) Chcę [wam] oznajmić dekret Jahwe. Jahwe rzekł do mnie: Tyś moim synem, Ja dziś zrodziłem ciebie. (8) Zażądaj ode mnie, a dam ci w dziedzictwo narody i krańce ziemi w twoje posiadanie! (9) Zdruzgocesz je żelazną maczugą, roztrzaskasz jak gliniane naczynie.” Oto naczynia które nie będą przydatne Bogu i nie będą w świątyni Jego, będą jako te narody zdruzgotane żelazną maczugą.