KSIĘGA DANIELA ROZDZIAŁ 6. DANIEL W LWIEJ JAMIE.
KSIĘGA DANIELA ROZDZIAŁ 6. DANIEL W LWIEJ JAMIE. Opublikowano. 2023, 04, 28.
Po śmierci Baltazara i po zajęciu Babilonu przez Medów i przez Persów, nastało nowe królestwo, a władzę nad królestwem sprawował Dariusz Med; Dan 6:1-3,(BT),(1,2), „Dariusz zaś, Med, liczący sześćdziesiąt dwa lata, otrzymał królestwo. (2) Spodobało się ustanowić Dariuszowi nad państwem stu dwudziestu satrapów, którzy mieli przebywać w całym królestwie, (3) nad nimi zaś trzech zwierzchników - jednym z nich był Daniel - którym satrapowie składali sprawozdania, by nie obciążać króla.” Imperium Perskie liczyło sto dwadzieścia prowincji; Este 1:1, a nad każdą z nich ustanowiony był satrapa który był rozliczany przez jednego z trzech wysokich urzędników postawionych ponad nimi. Ci trzej urzędnicy mieli pilnować aby płacone były regularnie podatki i przestrzegane prawo, aby nie było korupcji i nadużyć; Ezdr 4:22. Daniel musiał być człowiekiem skrupulatnym i dokładnym, skoro znalazł uznanie u króla, a nie znajdował uznania u satrapów szukających zysku.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Daniel miał uznanie władcy i przewyższał satrapów i urzędników mądrością; Przy 3:35, Przy 22:29, czym wzbudzał zazdrość i zawiść; Dan 6:4-6,(3-5), „Daniel zaś przewyższał zwierzchników i satrapów, posiadał bowiem niezwykłego ducha. Król zamierzał ustanowić go nad całym królestwem. (5) Wobec tego zwierzchnicy i satrapowie usiłowali znaleźć podstawę do oskarżenia Daniela w sprawach królestwa. Nie mogli jednak znaleźć podstawy ani żadnego wykroczenia, bo był on wierny i nie można było w nim znaleźć żadnego zaniedbania ani błędu. (6) Ludzie ci powiedzieli: Nie znajdziemy żadnego zarzutu przeciw Danielowi, jeśli nie wysuniemy przeciw niemu oskarżenia wziętego z kultu jego Boga.” Daniel posiadał niezwykłego ducha Bożego, tak że posiadał umiejętność rozwiązywania wszelkich trudnych spraw i wykładania snów; Dan 5:12, Dan 1:17,20. Po wieloletnim doświadczeniu w administrowaniu królestwem Nabuchodonozora; Dan 2:48, teraz sędziwy już prorok, tak doskonale znał się na administrowaniu królestwem, iż nowy król chciał go ustanowić na czele swojego rządu. Daniel nigdy nie działał na szkodę państwa, przyczyniał się on do dobrobytu państwa, dlatego król darzył Daniela przychylnością. Wysocy urzędnicy i satrapowie kiedy się dowiedzieli że król zamierza go ustanowić nad całym królestwem, wiedzeni zazdrością, postanowili pozbyć się Daniela gdyż był on wierny swemu Bogu we wszystkim, co wpływało na jego wierność także w sprawach państwowych, a to szkodziło interesom skorumpowanym i przekupnym urzędnikom rywalizującym między sobą; Kazn 4:4. Mimo że szukali oni jakiegoś pretekstu do oskarżenia Daniela, szukali także zaniedbania w jego obowiązkach, ale niczego nie mogli znaleźć; Ps 37:12, Przy 29:27. Daniel był nienaganny; Fil 2:15. Persowie wiedzieli że Daniel czcił Boga Jahwe i był bardzo oddany. Nie mogąc nic znaleźć w obowiązkach Daniela wobec państwa, gdyż wykonywał je uczciwie i starannie, postanowili poszukać czegoś, co mogło kolidować z kultem jego Boga; Este 3:8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kiedy w końcu uknuli intrygę jak zaszkodzić Danielowi, pośpiesznie udali się do króla; Dan 6:7-10,(6-9), „Zwierzchnicy więc i satrapowie pospieszyli gromadnie do króla i tak do niego powiedzieli: Królu Dariuszu, żyj wiecznie! (8) Wszyscy zwierzchnicy państwowi, namiestnicy i satrapowie, doradcy i rządcy postanowili, żeby król wydał zarządzenie i ustanowił zakaz: Ktokolwiek w ciągu trzydziestu dni zanosiłby prośbę do jakiegoś boga lub człowieka poza tobą, królu, zostanie wrzucony do jaskini lwów. (9) Teraz zaś, królu, wydaj zakaz i każ spisać dekret, który byłby nieodwołalny według nienaruszalnego prawa Medów i Persów. (10) Kazał więc król Dariusz spisać dokument i zakaz.” Na wstępie zwierzchnicy i namiestnicy powitali króla tradycyjnym powitaniem, „Królu żyj wiecznie;” Neh 2:3, Dan 2:4. Aby zaraz potem zacząć twierdzić przed królem, że wszyscy oni chcą aby ustanowiono zakaz modlenia się do jakiegokolwiek boga, oprócz króla. Nie było to prawdą, tylko pewna grupa knuła ten nikczemny plan, a nie wszyscy. Plan był nikczemny i podstępny, oparty na kłamstwie; Ps 56:6, Przy 6:18. Widząc jak Daniel codziennie się modli do swego Boga, uradzili wspólnie że można by skazać Daniela za regularną modlitwę do swego Boga i za czczenie Boga, tylko potrzebna jest ustawa królewska zabraniająca tego. I tu trzeba było wciągnąć króla w pułapkę, aby podpisał stosowny dekret, co im się udało; Ps 59:3,4, Iza 10:1,2. Wymyślili coś, co pozornie miało służyć zespoleniu ludów i narodów wchodzących w skład imperium, zaproponowali, aby król wydał dekret nakazujący modlić się wyłącznie do króla przez trzydzieści dni. Władcy często jednoczyli lud z różnych grup kulturowych czy językowych i etnicznych wokół wspólnej religii, nierzadko wokół kultu samego władcy. Jednak tego rodzaju prawo, kolidowało z wierzeniami Daniela i Żydów o czym urzędnicy dobrze wiedzieli; Dan 3:12, Dzie 16:21. Satrapowie udając że chodzi im o chwałę i uznanie króla, w rzeczywistości wykorzystali autorytet państwa, aby wymusić określone zachowania religijne w celach podstępnych. Urzędnicy także zdawali sobie sprawę, że dekret królewski raz podpisany, nie może ulec zmianie. Este 3:12, Este 8:8. Dokumenty podpisane i opieczętowane miały wagę obowiązującą, ponieważ stawały się prawem i reprezentowały stabilność państwa; Este 1:19, Este 8:10. Urzędnicy potrafili umiejętnie manipulować królem, władca nie podejrzewając zastawionej pułapki, podpisał pismo i rozporządzenie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Spisano dokument który był sprzeczny z sumieniem Daniela; Dan 6:11,12,(10,11), „Gdy Daniel dowiedział się, że spisano dokument, poszedł do swego domu. Miał on w swoim górnym pokoju okna skierowane ku Jerozolimie. Trzy razy dziennie padał na kolana modląc się i uwielbiając Boga, tak samo jak to czynił przedtem. (12) Mężowie ci podbiegli gromadnie i znaleźli Daniela modlącego się i wzywającego Boga.” Daniel nie zamierzał podporządkowywać się temu prawu godzącemu w jego formę wielbienia Boga, nie zamierzał zmieniać swego zwyczaju co do modlitwy i to w chwili kiedy potrzebował mocy i wsparcia od Boga. Miał on zwyczaj modlić się na kolanach; 1 Król 8:54, Dzie 20:36, wielu sług prawdziwego Boga miało takie właśnie zwyczaje, czym są przykładem modlitwy dla nas; Łuk 22:41, Ps 95:6. Miał też zwyczaj modlić się regularnie; Kol 4:2, 1 Tes 5:17, robił to trzy razy dziennie; Ps 55:16-18, Ps 86:3. A jednocześnie modlił się będąc obrócony w kierunku Jerozolimy, co często było praktykowane przez sług Bożych tamtych czasów tęskniących za ojczyzną; 1 Król 8:44, 2 Kron 6:38, Ps 5:7,(8). Świadczy to o głębokim uszanowaniu Bożego postanowienia, aby czcić Boga w domu Jego w Jerozolimie, oraz o tęsknocie. Pomimo zakazu królewskiego prawa, Daniel modlił się tak samo jak wcześniej, był wierny Bogu, oskarżyciele byli przygotowani i czekali w pułapce obserwując, kiedy tylko zauważyli że Daniel nie zastosował się do królewskiego nakazu, wpadli gromadą aby mogło potwierdzić to wielu świadków; Ps 10:9, Ps 37:32.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Urzędnicy szybko udali się do króla aby złożyć donos na Daniela; Dan 6:13,14,(12,13), „Udali się więc i powiedzieli do króla w sprawie zakazu królewskiego: Czy nie kazałeś, królu, ogłosić dekretu, że ktokolwiek prosiłby w ciągu trzydziestu dni o coś jakiegokolwiek boga lub człowieka poza tobą, ma być wrzucony do jaskini lwów? W odpowiedzi król rzekł: Sprawę rozstrzygnięto według nienaruszalnego prawa Medów i Persów. (14) Na to odpowiedzieli zwracając się do króla: Daniel, ten mąż spośród uprowadzonych z Judy, nie liczy się z tobą, królu, ani z zakazem wydanym przez ciebie. Trzy razy dziennie odmawia swoje modlitwy.” Podchodząc do króla zadali pytanie, jak gdyby występowali w obronie prawa Medów i Persów, które nie podlega unieważnieniu; Dan 6:8, Este 8:8. Kiedy król potwierdził wydanie dekretu, naskarżyli na Daniela; Este 3:8, mówiąc że Daniel nie liczy się z królem ani z zakazem który władca wydał. Ze słów urzędników wynika, że Daniel nie dość że łamie prawo które król podpisał i ustanowił, to jeszcze robi to trzy razy dziennie. Ponadto nie liczy się z królem i ma go za nic, co nie było prawdą.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Król cenił i szanował Daniela, dlatego był bardzo niezadowolony z zaistniałej sytuacji; Dan 6:15-17,(14-16), „Gdy król usłyszał te słowa, ogarnął go smutek, postanowił uratować Daniela i aż do zachodu słońca usiłował znaleźć sposób, by go ocalić. (16) Lecz ludzie ci pospieszyli gromadnie do króla, mówiąc: Wiedz, królu, że zgodnie z prawem Medów i Persów żaden zakaz ani dekret wydany przez króla nie może być odwołany. (17) Wtedy król wydał rozkaz, by sprowadzono Daniela i wrzucono do jaskini lwów. Król zwrócił się do Daniela i rzekł: Twój Bóg, któremu tak wytrwale służysz, uratuje cię.” Króla ogarnął smutek i był bardzo niezadowolony z powodu takich wydarzeń; Mar 6:26, Mat 14:9. Jednak musiał się zmierzyć z własną decyzją którą podjął, nie wiedząc jakie przyniesie skutki. Bóg sprawił że władca okazywał litość wobec Daniela i szukał jakiegoś pretekstu aby go uratować, ale nie zdołał znaleźć; 1 Król 8:50. W końcu wieczorem, gromada nikczemnych urzędników miała dość zwlekania króla z wykonaniem wyroku, weszli gromadą do władcy domagając się wprowadzenia w czyn królewskiego rozporządzenia; Ps 94:20. Król nie mógł znaleźć sposobu na wyratowanie Daniela którego darzył szacunkiem, musiał więc wydać polecenie aby przyprowadzono Daniela i wrzucono do lwiej jamy, jednak miał nadzieję, że Bóg Daniela któremu ten tak wytrwale służy, wyratuje go; Iza 41:10. Tam gdzie człowiek nie może, tam Bóg potrafi wyratować, Jahwe zawsze okazuje się potężniejszy od prześladowców; 2 Kor 1:10, Ps 37:39,
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Daniela wrzucono do lwiej jamy; Dan 6:18,19,(17,18), „Przyniesiono kamień i zatoczono na otwór jaskini lwów. Król zapieczętował go swoją pieczęcią i pieczęcią swych możnowładców, aby nic nie uległo zmianie w sprawie Daniela. (19) Następnie król odszedł do swego pałacu i pościł przez noc, nie kazał wprowadzać do siebie nałożnic, a sen odszedł od niego.” Otwór do lwiej jamy zamknięto kamieniem i opieczętowano, aby prawo zostało dopełnione; Mat 27:66. Zazwyczaj władca spędzał wieczór z nałożnicami przy muzyce i biesiadowaniu, na przyjemnościach, ale tym razem nie chciał tak spędzać wieczoru. Król spędził noc nic nie jedząc, nie śpiąc i nie słuchając muzyki, co wymownie świadczy że zamartwiał się; 1 Król 21:27. Rozmyślając o Danielu w lwiej jamie, na pewno zadawał sobie pytania, „czy Bóg Daniela może okazać się Bogiem żywym? Czy może posłać swojego anioła i zamknąć paszcze lwom?” Z tej historii wynika, że Daniel przeżył podobną historię do przeżyć jego trzech przyjaciół na równinie Dura, kiedy także byli przymuszani do odstąpienia od Boskich przykazań i od lojalności wobec Boga, my także możemy się spotkać ze skłanianiem nas do postępowania sprzecznego z Bożymi wymaganiami.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Król dostrzegał u Daniela to, że był on niezachwiany w służbie dla swego Boga, ale czy Bóg go wyratuje z paszczy lwów? Wczesnym rankiem król wyruszył ku lwiej jamie; Dan 6:20-23,(19-22), „ Król wstał o świcie i udał się spiesznie do jaskini lwów. (21) Gdy był blisko jaskini, wołał do Daniela głosem pełnym bólu: Danielu, sługo żyjącego Boga, czy Bóg, któremu służysz tak wytrwale, mógł cię wybawić od lwów? (22) Wtedy Daniel odpowiedział królowi: Królu, żyj wiecznie! (23) Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom; nie wyrządziły mi one krzywdy, ponieważ On uznał mnie za niewinnego; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego.” Kiedy król się zbliżył, zaczął wołać do Daniela pytając, czy Bóg któremu tak niezachwianie służy, zdołał go wyratować od lwów? Wówczas Daniel słysząc króla, powitał go tradycyjnym powitaniem, „królu żyj wiecznie!” Król Dariusz z radością stwierdził, że Danielowi nic się nie stało. Dalej Daniel mówi, „mój Bóg posłał swego anioła,” wyraźnie odróżnia tu swego żywego Boga, od innych bogów; Ps 31:14,(15), Ps 42:11, mówi podobnie jak Pan Jezus dla którego Bóg Jest Jego Bogiem i Jego Ojcem; Jan 20:17. Jednocześnie mówi, że Bóg posłał swego anioła; Ps 34:7,(8), Dan 3:28, a ten dokonał cudu i zamknął paszcze lwom; 2 Tym 4:17, 1 Pio 5:8. Bóg udowadnia że zwycięża nad złem i nad śmiercią. Jama lwów miała być dla Daniela grobem, podobnie też jak kobiety które przyszły do pustego grobu Jezusa i były świadkami faktu, że Jezus zmartwychwstał, tak król Dariusz przychodzi wczesnym rankiem do grobu Daniela, aby być świadkiem, że on żyje, że Bóg Daniela może wybawić od lwów. W dniach końca Diabeł będzie usiłował zjednoczyć świat wokół jednej władzy, której prawa będą traktowane jako prawa nie podlegające unieważnieniu; Dan 6:8. Kto nie będzie chciał dostosować się do tych praw, będzie skazywany na więzienia i będzie prześladowany i wykluczany ze społeczeństwa, pozbawiany praw; Obj 13:16,17. W czasach ostatecznych potęga przedstawiona symbolicznie jako bestia, ustanowi przepisy nakazujące wszystkim ustalone prawo, a ci którzy się nie podporządkują zostaną wykluczeni ekonomicznie. Bóg uznał Daniela za niewinnego ponieważ nie uczynił on niczego złego; Ps 24:3-5, Ps 26:6. Również wobec króla, Daniel nie uczynił nic nikczemnego, to była pułapka nikczemników. Daniel wbrew słowom tych urzędników, liczył się z królem, i z jego prawem; Przy 24:21, 1 Pio 2:17, ale prawa Boga traktował jako nadrzędne; Dzie 5:29, Dzie 4:19. Władca na pewno dostrzegł, że dla Boga Daniela, dla naszego Boga Jahwe, nie ma rzeczy niemożliwych; Mat 19:26, Hiob 42:2, Zach 8:6. Bóg zawsze jest potężniejszy od naszych wrogów, nawet tych najbardziej podstępnych. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Król słysząc żywego Daniela ucieszył się; Dan 6:24,25,(23,24), „Uradował się z tego król i rozkazał wydobyć Daniela z jaskini lwów; nie znaleziono na nim żadnej rany, bo zaufał swemu Bogu. (25) Na rozkaz króla przyprowadzono mężów, którzy oskarżyli Daniela, i wrzucono do jaskini lwów ich samych, ich dzieci i żony. Nim jeszcze wpadli na dno jaskini, pochwyciły ich lwy i zmiażdżyły ich kości.” Kiedy wydobyto Daniela z lwiej jamy, nie znaleziono na nim żadnego uszczerbku, ani rany; Ps 22:4,(5), Ps 37:40, Dan 3:27. Król zrozumiał, że został oszukany, uknuto intrygę w której wzięto go na lep pychy, mówiąc mu, że oto wszyscy będą się do niego modlić przez trzydzieści dni, a w rzeczywistości wykorzystano go do niecnych celów jak dziecko. Wówczas król wydał rozkaz aby przyprowadzono tych oskarżycieli i wrzucono ich na żer lwom, aby uczyniono im to samo co oni chcieli uczynić Danielowi; 5 Moj 19:19, wrzucono ich więc do lwiej jamy; Przy 11:8, Este 7:10. Gniew króla spadł nie tylko na oskarżycieli, ale i na ich rodziny; Przy 14:35, a wówczas okazało się że lwy rzeczywiście były bardzo głodne i natychmiast zgruchotały wszystkim kości; Ps 54:5,(7), Oze 5:14. Lwia jama jest obrazem sądu Bożego, gdzie niegodziwcy giną.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wówczas król Dariusz postanowił napisać pismo do wszystkich ludów i narodów żyjących pod jego panowaniem, nakazujące przejawiać bojaźń przed Bogiem Daniela, gdyż On jest Bogiem żywym; Dan 6:26-28,(25-27), „Król Dariusz napisał do wszystkich narodów, ludów i języków, zamieszkałych po całej ziemi: Wasz pokój niech będzie wielki! (27) Wydaję niniejszym dekret, by na całym obszarze mojego królestwa odczuwano lęk i drżenie przed Bogiem Daniela. Bo On jest Bogiem żyjącym i trwa na wieki. (28) On ratuje i uwalnia, dokonuje znaków i cudów na niebie i na ziemi. On uratował Daniela z mocy lwów.” Król rozpoczął pisać pismo od życzenia pokoju ludom i narodom, życzenie to będzie się wypełniać pod panowaniem Króla królów i Pana panów Jezusa Chrystusa, gdyż taka postawa i pismo, jest obrazem królów, którzy będą okazywać wiarę i posłuszeństwo Chrystusowi; Dan 3:29, Dan 4:34,37, oraz działać dla dobra królestwa Bożego; Iza 60:3, Ps 72:11. Król wydał rozkaz dla wszystkich ludów, aby ludy i narody odczuwały bojaźń przed Bogiem Daniela, pismo jest podobne do pism jakie kazał napisać król Nabuchodonozor; Dan 4:1. Takie rozkazy są obrazem wydawania rozkazów przez władców którzy będąc ulegli Chrystusowi, będą pomagać w nawróceniu się licznych ludów i narodów, będą pisać pisma aby na obszarze ich państw, odczuwano bojaźń przed Bogiem Daniela; Iza 52:15, Ps 102:15-17. Wówczas królom i narodom będzie głoszona dobra nowina o królestwie; Mat 24:14, Obj 14:6,7. Na zakończenie władca wychwala Boga Jahwe, ponieważ dostrzegł że jest On Bogiem żyjącym, działającym, i trwa na wieki; Obj 4:9, Ps 93:1,2, a Jego królestwo nigdy nie będzie obrócone wniwecz; Dan 2:44, Ps 29:10, Obj 15:3. Król wysławia Boga, który wyratował Daniela z łap lwów, co musiało zrobić na nim niezwykłe wrażenie; Ps 18:48,(49), Ps 32:7, władca widział w tym rękę Boga, dlatego mówi o znakach i cudach których Bóg dokonuje; Dan 4:3, Jer 32:20, Hebr 2:4. Niczego takiego nie mógł powiedzieć o swoim bogu.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wydarzenia te skończyły się pomyślnie dla Daniela; Dan 6:29,(28), „Ów Daniel zaś zażywał pomyślności za panowania Dariusza i za panowania Persa Cyrusa.” Daniel nadal miał wysokie urzędy i władzę w królestwie Dariusza i Cyrusa Persa, dobrze mu się wiodło, tak jak Bóg posłużył się Cyrusem do odbudowania świątyni Jahwe; Ezdr 1:1, 2 Kron 36:22,23, Iza 44:28, tak posłuży się królami i władcami do odbudowy duchowego domu Bożego; Iza 49:7,23, Obj 21:24. Księga Daniela koncentruje się na czasach końca, jest to napisana z wyprzedzeniem historia świata. Prowadzi do punktu kulminacyjnego dziejów, ukazując co się wydarzy „pod koniec dni,” dlatego należy zwracać na nią szczególną uwagę; 2 Pio 1:19. Prześladowanie jakiego doświadczył Daniel, jest przykładem tego, czego doświadczy lud Boży w czasie końca. Ta historia uczy, że lud Boży nie będzie wolny od prób i cierpienia. Znajduje się w niej jednak zapewnienie, że w walce ze złem, dobro ostatecznie zwycięży. Te wydarzenia uczą nas, abyśmy byli zawsze gotowi na cierpienia, a nawet na utratę wszystkiego ze względu na posłuszeństwo Bogu naszemu; Dan 3:18.
