NIEBO BIBLIJNE

NIEBO BIBLIJNE.

Opublikowano 2022.05.10.

W Biblii każde słowo można rozumieć literalnie, ale ma też ono swoje symboliczne i duchowe znaczenie, kiedy Biblia mówi o baranku, to może chodzić o literalnego baranka, albo o Baranka w duchowym i symbolicznym znaczeniu, zawsze musimy patrzeć na kontekst który pomoże nam we właściwym zrozumieniu tekstu. Podobnie kiedy Biblia mówi o ptakach, psach, kozłach, bykach i innych zwierzętach, ale także kiedy czytamy o drzewach, chmurach, burzy, wietrze czy innych zjawiskach nieba i ziemi. Samo słowo „niebo,” występuje w kilku znaczeniach, jest niebo fizyczne po którym latają ptaki i wędrują chmury przenoszące deszcz, śnieg i grad, oraz po którym wieją wiatry; Iza 55:10, Ps 147:8. Biblia mówi nam, że nad siłami nieba, panuje Bóg; Ps 78:26, Zach 8:11,12, Mat 5:45. Ptactwo nazywane jest „ptactwem niebieskim” ponieważ lata po niebie; Ps 104:12, podobnie jak nazywany jest Bóg który zamieszkuje w niebie; Mat 5:48,(BT). Niebo oznacza także przestrzeń kosmiczną z gwiazdami, słońcem i księżycem; 5 Moj 4:19, Iza 13:10. A także można je rozumieć jako mieszkanie dla Boga; 1 Król 8:30,(Gd), oraz jako miejsce Bożego panowania; Ps 11:4, Mat 5:34. W niebiosach przebywa nie tylko Stwórca, ale i wszelkie duchowe stworzenia nazywane aniołami; Mat 18:10, Mat 24:36. Określenie „aż do nieba” może oznaczać „bardzo wysoko” ; Obj 18:5, 2 Kron 28:9, Jer 51:9,53, 1 Moj 11:4, albo „bardzo daleko,” Przy 23:5. Natomiast określenie „niebo otwarte,” oznacza wizje od Boga; Obj 19:11, Eze 1:1, Jan 1:51, Dzie 7:55,56. Poza tym jest jeszcze niebo jako stan uznania Bożego, oraz nowe niebo, które będziemy omawiać. Jednak Stwórca jest Bogiem nieba i ziemi; Joz 2:11, a królestwa świata będą Królestwem Bożym; Dan 4:17,(4:14), Obj 11:15,17, Ps 96:10.

Niebo jako stan uznania Bożego. Niebo w duchowym pojęciu przedstawia stan uznania Bożego, stan łaski Bożej i wysokiej pozycji u Boga, to duchowy stan jedności z Bogiem. Przykładem może być strącenie Jerozolimy z nieba; Lam 2:1, „Ach, chmurą zaciemnia Pan w swym gniewie Córę Syjonu. Strącił z nieba na ziemię chwałę Izraela, niepomny podnóżka stóp swoich w dzień swego gniewu.” Córa Syjonu o której jest tu mowa, to Jerozolima która miała uznanie Boga jako wierne miasto, zaznawała łaski Bożej i błogosławieństw, była u Boga, była jak gdyby w niebie, lecz kiedy zaczęło się szerzyć odstępstwo, a przestrogi dawane przez Bożych proroków nie odnosiły skutku, straciła Boże uznanie; Lam 3:44. Wtedy została odrzucona przez Boga i nadszedł czas jej zrzucenia z nieba, a to oznacza, że Jerozolima straciła swoją wysoką pozycję przed Bogiem jako święte miasto, uznanie straciła świątynia, mimo że była podnóżkiem nóg Boga; 1 Kron 28:2. Podobnie Jezus wypowiada się o Kafarnaum pytając, czy będzie wywyższone aż do nieba; Łuk 10:15, „A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do otchłani zejdziesz!” Jezus mówi tu o wywyższeniu mieszkańców Kafarnaum gdyby uwierzyli w Pana Jezusa jako Mesjasza Bożego, gdyby Go przyjęli, ale oni nie przyjęli Jezusa i w tej sytuacji stracili uznanie Boże, a nawet zasługują na zniszczenie w otchłani. Takim symbolicznym językiem posługiwali się prorocy, takim językiem posługiwał się Jezus mówiąc o zapłacie która jest w niebiosach, czy o zapisanych imionach w niebiesiech, osób mających Boże uznanie; Łuk 6:23, Łuk 10:20. Podobnym językiem wypowiadają się także apostołowie Piotr czy Paweł mówiąc o dziedzictwie naszym w niebie, albo o ojczyźnie naszej w niebie, czyli o świętym mieście którego oczekujemy; 1 Pio 1:4, Fil 3:20. Język Biblijny jest pełen symboli, porównań i przenośni, Jezus każe nam gromadzić sobie skarby w niebie a nie na ziemi, i wszyscy wiemy że chodzi o skarby duchowe; Mat 6:20, Mar 10:21. Efezjanom Paweł mówi, że Bóg ich razem wskrzesił i posadził w miejscach niebiańskich; Efez 2:6, „Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie.” Ale jak mogli zasiadać na wyżynach niebieskich, przecież ani Paweł ani inni chrześcijanie nie byli w literalnym niebie, nie zasiadali gdzieś wysoko ponad obłokami. Czyżby Paweł pisał ten list z nieba do Efezjan? Nie, Paweł nie pisze tego listu z nieba, pisze jedynie że przeszli z dawniejszego grzesznego stanu, do stanu łaski i uznania Bożego; Efez 2:1-5. Będąc w jedności z Jezusem Chrystusem, my również jesteśmy w niebie, posadzeni wraz z Nim w niebie, po prawicy Boga; Efez 1:3,20. Wszyscy którzy wychwalają Boga w Jego świętym przybytku, wychwalają Go na nieboskłonie Bożym, ponieważ zaliczani są do niebios; Ps 150:1,(BT), „Alleluja. Chwalcie Boga w Jego świątyni, chwalcie Go na wyniosłym Jego nieboskłonie!” Niebiosa takie, mają się radować i ogłaszać narodom, że Jahwe został Królem; 1 Kron 16:31, (Poz), „Niech się weselą niebiosa i raduje ziemia, niech mówią wśród narodów, że Jahwe króluje.” Niebiosa mogą ogłaszać wśród narodów, ponieważ są świątynią Bożą, a tym samym Bożymi niebiosami. Bóg zamieszka pośród ludzi, w świątyni swojej; 1 Kor 3:16, Efez 2:21,22, Iza 57:15, a tam gdzie Bóg, tam niebo. Podobne wnioski można wyciągnąć z; Obj 13:6, „Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i mieszkańcom nieba.” Bestia otworzyła swą paszczę aby bluźnić przeciwko Bogu, przeciwko przybytkowi Bożemu i tym, którzy mieszkają w niebie. Ci którzy mieszkają w niebie, to ci sami którzy stanowią przybytek Boży, czyli święte miasto Nową Jerozolimę która zstępuje z nieba na ziemię; Obj 21:2,3, więc tu również chodzi o stan uznania Bożego, co potwierdza następny werset mówiący o tym, że bestia będzie ich zwyciężać, a przecież bestia nie będzie w niebie ich zwyciężać, lecz pośród narodów; Obj 13:7, „I pozwolono jej stoczyć walkę ze świętymi i zwyciężyć ich. Dano jej władzę nad wszystkimi szczepami, ludami różnojęzycznymi i narodami.” Wnioski są więc oczywiste, bestia walczyć będzie z ludem Bożym na ziemi, jest on nazwany „mieszkańcami nieba,” ponieważ są pod łaską Bożą jako świątynia Boża i mają Boże uznanie. Podobnie należy rozumieć słowa z; Obj 19:1, ”Potem usłyszałem jak gdyby głos potężny wielkiego tłumu w niebie, który mówił; „Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc u Boga naszego!” Wielki tłum w niebie, to ten sam wielki tłum opisany w Obj 19:6-8, gdzie wielki tłum raduje się z powodu zaślubin Baranka ze swoją Oblubienicą, Małżonką, wielki tłum raduje się ponieważ to oni są tą Oblubienicą, Małżonką przygotowaną na ślub, a są w niebie, ponieważ to oni mają Boże uznanie i Jego łaskę. Niebo duchowe to stan łaski i uznania Bożego dla tych, którzy stanowią świętą świątynię Boga, takie niebo nie musi być wysoko ponad chmurami, ale może być na ziemi, to miejsce gdzie jest Bóg, gdzie będziemy mogli Go doświadczyć, gdzie się Go spotyka, gdzie będzie nam bliski; Mat 5:5,8, Obj 22:3,4. Niebo duchowe, to miejsce święte, przybytek Boga; 2 Moj 15:17, Ps 114:2, obszar panowania Boga nad ludem swoim, miejsce nazwane „podnóżkiem nóg Jego”; Ps 5:7,(8), Ps 99:5, Ps 132:7, dlatego Bóg zamieszkuje pośród ludu swego, na Syjonie; Ps 48:1,2, (2,3), Ps 135:21, Ps 47:8,(9). Na Syjonie, czyli w Nowej Jerozolimie wszyscy wybawieni będą przed tronem Boga; Jer 3:17, Obj 7:15. Do Boga przed tron, przyjdą wszelkie ludy i narody, aby upiększyć świątynię Boga; Iza 60:13,14. Kiedy Bóg zasiądzie na swym tronie, dotychczasowe niebo i ziemia uciekną; Obj 20:11, i już ich nie będzie, (dotychczasowe niebo i ziemia przedstawiają ludy i narody skażone fałszywym, bałwochwalczym kultem), natomiast nastaną nowe niebo i nowa ziemia; Obj 21:1. Nowe niebo i nowa ziemia to nowy lud Boży, nowa świątynia Boga mająca Boże uznanie i znajdująca się w sferze łaski Bożej, oczyszczona z wszelkiego błędu i bałwochwalstwa, Syjon do którego przyjdzie także Odkupiciel; Iza 59:20, Obj 14:1. Wówczas Bóg i Chrystus będą z ludźmi już na zawsze; Ps 46:4,5,(5,6), 3 Moj 26:11,12, Zach 8:3. Wzorem i obrazem przyjścia Boga na Syjon do ludu swego, oraz tego czym jest niebo, jest góra Synaj, ponieważ kiedy Bóg zstąpił na górę Synaj, przemawiał do ludu z wysokości niebios; Nehem 9:13, „Zstąpiłeś na górę Synaj i z wysokości niebios przemawiałeś do nich; dałeś im sprawiedliwe zasady, słuszne prawa, najwznioślejsze przykazania i ustawy.”

Niebo Platona. Nie można pojęcie nieba, zawsze traktować dosłownie, jak to czynią wyznawcy idei Platona który wierzył, że gdy ciało umiera, dusza żyje dalej. Opisywał on szczegółowo dzieje duszy po opuszczeniu ciała. Nauczał o nieśmiertelnych duszach ludzi, wędrujących do nieba w zaświaty, wysoko do siedziby bogów i tam zaznających rozkoszy. Tam mają one spacerować po zielonych łąkach, podziwiać piękno świata, spożywać nektar i ambrozję, pokarm bogów dający życie. Idea ta, bardzo niewiele oferuje człowiekowi, bo ileż można spacerować po zielonych łąkach, nawet jak pogoda dopisuje? Ileż można zjeść tej ambrozji? Nawet gdyby ta ambrozja była bardzo smaczna, to pożywianie się ciągle jednym rodzajem pokarmu, znudzi najwytrwalszego zjadacza ambrozji. Niebo Platona jest wytworem myśli ludzkiej, idea ta została dopracowana i rozpropagowana przez Platona stosunkowo późno, ponieważ już setki lat wcześniej podobne wierzenia były rozpowszechnione w Egipcie, Babilonie, Asyrii i innych krainach. Niestety, ale w pierwszych wiekach naszej ery, pojęcie nieba w wydaniu greckich filozofów, wprowadzono do odstępującego od prawdy ówczesnego chrześcijaństwa. Zrozumienie nauki Biblijnej posługującej się symbolami i duchowym zrozumieniem, okazało się za trudne dla cielesnych ludzi ówczesnych czasów. Do dni dzisiejszych, wiele wyznań rzekomo chrześcijańskich, naucza swoich wyznawców idei nieba w wydaniu wielkiego filozofa Platona. Niebo w tym wydaniu, nie ma nic wspólnego z prawdami zawartymi w Słowie Bożym, dlatego warto dokładnie zbadać korzenie tej nauki, abyśmy mogli rozpoznać, czy czcimy Boga zgodnie z prawdą, czy może wierzymy, według wymysłów wielkiego filozofa Platona.

Czy w niebie literalnym przebywają ludzie? Wielu ludzi z przeróżnych denominacji naucza, że dusza ludzka po śmierci człowieka idzie do nieba, powołują się przy tym na wiele wersetów które tak interpretują, aby wykazać że ta idea ma uzasadnienie Biblijne. Powołują się między innymi na werset z Mat 5:12, „Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” Twierdzą że ten fragment Pisma Świętego uczy, że sprawiedliwi w chwili swej śmierci idą do nieba. Zastanówmy się przez chwilę. Po pierwsze, nie ma tu mowy o duszy nieśmiertelnej wędrującej do nieba, a o nagrodzie przebywającej w niebie. A po drugie, jeżeli nagroda nasza znajduje się w niebie, to czy to znaczy, że koniecznie musimy iść do nieba po tą nagrodę? A może ta nagroda może zstąpić z nieba na ziemię do ludzi sprawiedliwych? Tak właśnie będzie, kiedy Chrystus się objawi wówczas otrzymamy tę nagrodę; Obj 22:12,(Poz), „Oto przyjdę niebawem i mam ze sobą zapłatę: oddam każdemu według jego pracy.” Podobne słowa znajdujemy w Mat 16:27, „A Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swego Ojca z aniołami swymi i wtedy odda każdemu według jego uczynków.” Możemy w to wierzyć, ponieważ zapłata prawych jest w Chrystusie Jezusie; 1 Jan 5:11, Kol 3:2-4, 1 Pio 5:4. Osoby nauczające mitów o wędrówce duszy ludzkiej w zaświaty, zwodzą i oszukują ludzi szukających prawdy Bożej. Wszelkie próby mieszania mitologii starożytnej i myśli wielkiego filozofa Platona, z naukami Słowa Bożego, są próbą fałszowania nauk biblijnych i zaślepiania umysłów ludzkich; 2 Kor 4:2, 2 Kor 11:13-15. W Biblii nie ma nauki o duszy nieśmiertelnej ani o wędrówce ludzi w zaświaty w tej czy w innej postaci, są to czyste spekulacje filozoficzne, naleciałości pogańskich religii. Więcej argumentów na ten temat, można znaleźć w temacie; „Dusza.”

Zrzucenie Szatana z nieba. Jezus wyjawia nam, że Szatan jest władcą całego świata; Mat 4:8-10, „Znowu bierze Go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazuje Mu wszystkie królestwa świata z całym ich przepychem, (9) i mówi Mu: To wszystko dam Tobie, jeżeli upadniesz na twarz i złożysz mi hołd. (10) Wtedy mówi mu Jezus: Idź precz, szatanie, napisano bowiem: Panu, Bogu Twojemu, hołd składać będziesz i tylko Jemu będziesz służył.” Diabeł zaofiarował Jezusowi Chrystusowi wszystkie królestwa świata, muszą więc do niego należeć, wynika z tego, że władcy, prezydenci, premierzy czy ich rządy, podlegają Diabłu i on ma na nich wielki wpływ, realizuje swoje samolubne cele poprzez tych władców. Wszystkie królestwa ziemi są jego, więc to on sprawuje władzę nad sercami królów i władców. Jezus nie zaprzeczył temu twierdzeniu, więc Szatan rzeczywiście jest niewidzialnym władcą nad królestwami świata, a miasta które są przepełnione bałwanami i bałwochwalstwem, są wręcz nazwane tronem Szatana; Obj 2:13. Biblia nazywa Szatana wręcz, bogiem tego świata; 2 Kor 4:4, „dla niewierzących, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie dostrzegli światła dobrej nowiny o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga.” Jest on bogiem dla niewierzących którzy wolą jemu oddawać cześć, niż prawdziwemu Bogu. Biblia wyjawia nam także, że z tego powodu cały świat pogrążony jest w Złym; 1 Jan 5:19,(Poz) „Wiemy, że jesteśmy z Boga, a cały świat pogrążony jest w Złym.” Dzięki takim słowom prawdy, możemy zrozumieć dlaczego na świecie jest tyle zła, wojen, przemocy i nienawiści. Szatan swym duchem pobudza władców do wojen, do mordu, do chciwości i zachłanności; Obj 16:13,14, do budowania wielkich imperiów kosztem życia tysięcy ludzi, pobudza ludy i narody do samolubstwa, co prowadzi do oszustw, uprzedzeń i mordu. Lecz ten proceder nie będzie trwał wiecznie, księga Objawienia informuje nas, o zrzuceniu z nieba Szatana; Obj 12:7-9,(War) „ I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, (8) lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. (9) I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.” Walka Michała ze smokiem, to wojna o lud Boży którą Szatan przegrywa, tak że nie ma już dla niego miejsca w niebie, czyli pośród ludu Bożego. Jednak wiele osób rozumie te słowa dosłownie mniemając, że Szatan ma wstęp do nieba przed oblicze Boga, i tam rzuca oszczerstwa przeciwko prawym ludziom; Hiob 1:6-12. Zastanówmy się. Kiedy Bóg pyta Szatana skąd przychodzi, on odpowiada, że wędrował sobie po ziemi; Hio 1:7, 1 Pio 5:8, jednoznacznie stwierdza gdzie przebywa i mówi o ziemi, a nie o niebie. Czy można zrzucić kogoś z nieba na ziemię, skoro on wędruje sobie po ziemi? Nie chodzi tu o wyrzucenie Szatana z literalnego nieba. Biblia mówi nam, że ludzie będąc w świętym mieście Boga, będą zarazem przed tronem Boga, a jednocześnie będziemy też przed obliczem Boga; Obj 22:3,4, „Nic godnego klątwy już odtąd nie będzie, a będzie w nim tron Boga i Baranka, słudzy zaś Jego będą cześć Mu oddawali. (4) Oglądać będą Jego oblicze, a imię Jego - na ich czołach.” Z tych słów wynika, że nie trzeba być w niebie, aby stanąć przed obliczem Boga, czy aby odejść sprzed oblicza Jahwe, jak mówi; Hiob 1:12. Szatan nie musiał mieć dostępu do nieba aby rozmawiać z Bogiem, podobnie jak Kain który odszedł sprzed oblicza Jahwe, a z pewnością nie miało to miejsca w niebie; 1 Moj 4:16, „I tak odszedł Kain sprzed oblicza Jahwe. Potem osiadł w krainie Nod, na wschód od Edenu.” Również oskarżanie arcykapłana Jozuego przez Szatana, było na ziemi; Zach 3:1, „Potem ukazał mi arcykapłana Jozuego: Stał przed aniołem Jahwe, a szatan stał po jego prawicy, by go oskarżyć.” Opisana sytuacja dzieje się na ziemi, ale przed aniołem Jahwe który reprezentuje Boga i w Jego imieniu przemawia, a więc oskarżenia do Boga nie wpływają bezpośrednio, ale poprzez Jego anioła; Zach 3:2. Szatan nie stawał w niebie przed Bogiem, zbuntowany anioł nie posiadał dostępu przed oblicze Boga, ponieważ Boże zgromadzenie, to zgromadzenie prawych gdzie złoczyńca nie staje; Ps 1:5, „Tak więc bezbożni nie ostoją się w sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.” Potwierdza to księga Hiob 13:16,(Lub), „Już samo to dla mnie byłoby zbawienne, że w Jego obliczu nie staje złoczyńca.” Skoro Adama i Ewę Bóg wypędził z raju po zgrzeszeniu, to dlaczego miałby tolerować w niebie Szatana, niegodziwi nie mogą przebywać przed Bogiem; Ps 5:4-6,(5-7),(War), „Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać. (6) Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość. (7) Zgubisz kłamców, Zbrodniarzami i obłudnikami brzydzi się Pan.” W niebie ma się dziać wola Boża, nie ma tam miejsca dla woli Diabła i jego działań; Mat 6:10. Skoro Jahwe wyrzucił złych aniołów z nieba, to na pewno nie będzie tolerował obok siebie kłamcę Szatana; 2 Pio 2:4. Słów potwierdzających że Bóg nie obcuje z niegodziwym, jest w Słowie Bożym naprawdę wiele; Iza 33:14, Ps 24:3,4, Hebr 12:14. Kuszenie Jezusa przez Szatana poświadcza, że Szatan przebywa i działa na ziemi; Łuk 4:1-13, apostołowie wiele razy przestrzegali chrześcijan, aby ci przeciwstawiali się knowaniom Diabła; Efez 6:11, Jak 4:7. Zrzucenie Szatana na ziemię, należy zatem rozumieć alegorycznie. Niezdrowe ambicje i zazdrość, doprowadziły Szatana do buntu i do przeciwstawienia się Bogu, rozwinął w sobie pychę i wielką żądzę władzy, w rezultacie czego zostanie strącony na ziemię, pozbawiony wpływu na ludzi prawych, (niebo Boże). Zrzucenie Szatana z nieba, powiązane jest z przyjściem Królestwa Bożego, czyli z rozpoczęciem się władzy Pomazańca Bożego; Obj 12:10, „I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo strącony został oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem.” Królowanie Boga i władza Pomazańca, wiąże się z pozbawieniem Szatana władzy nad ludźmi prawymi, nad ludem wiary przedstawionym jako „niebo,” ponieważ Bóg Jahwe zgromadza swój lud, czyli stwarza Nową Jerozolimę, „nowe niebo”; Iza 65:17,18, „Bo oto Ja stworzę nowe niebiosa i ziemię nową. Wtedy nie wspomni się już spraw minionych i [nawet] na myśl nie przyjdą, (18) lecz radość i wesele zapanują na wieki z tego, co Ja stworzę. Bo oto stworzę Jeruzalem wesela i jego lud [ku] radości.”

Władcy jako uosobienie Szatana. W Słowie Bożym wielcy królowie przyrównywani są do Szatana, ponieważ w swoim zachowaniu często przypominają jego postępowanie, są jakby uosobieniem samego Szatana i jego sposobu myślenia i działania. Królowie i władcy świata, przedstawieni są w Słowie Bożym, jako koronowane głowy wielkiego smoka; Obj 12:3, „I ukazał się inny cud na niebie: Oto wielki rudy smok mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem koron.” Korony na głowach smoka przedstawiają jego władzę nad światem, siedem koron to pełnia królestw tego świata. Dziesięć rogów, to pełnia siły i mocy smoka, która wyrasta z jego koronowanych głów i działa poprzez nie, czyniąc wiele zła. Przyjrzyjmy się kilku porównaniom królów do Szatana. Prorok Ezechiel w dwudziestym ósmym rozdziale, prorokuje o upadku króla Tyru, który jest takim obrazem; Eze 28:2, „Synu człowieczy, powiedz księciu Tyru: Tak mówi Pan, Jahwe: Ponieważ pyszniłeś się w swym sercu, mówiłeś: Bogiem jestem, mieszkanie Boga zajmuję w sercu mórz. Przecież ty człowiekiem jesteś, nie Bogiem. Swoje serce postawiłeś na równi z sercem Boga.” Słynący z bogactwa król Tyru, posiadał wielką władzę, szacunek i uznanie, jednak nie zadowalał się tym co posiadał, a cechy jakie przejawiał, są dokładnym obrazem cech które przejawia Szatan. Władcę ogarnęła wielka pycha, zaczął się zachowywać jak gdyby sięgał niebios; Hiob 20:5,6. Ci którzy pragną być jak Bóg, pragną także odbierać cześć należną Bogu. Podobnie i Szatan, zapragnął pozbawić należnej czci Boga, a wyniesienie w to miejsce siebie, uznał za swój główny cel. Księga ta, podaje nam informacje o czasie, kiedy Szatan był jeszcze prawym w swoim postępowaniu i miał przywileje w Edenie; Eze 28:13-19,(BT) „ Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: rubin, topaz, diament, tarszisz, onyks, beryl, szafir, karbunkuł, szmaragd, a ze złota wykonano okrętki i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia. (14) Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni. (15) Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość. (16) Pod wpływem rozkwitu twego handlu wnętrze twoje napełniło się uciskiem i zgrzeszyłeś, wobec czego zrzuciłem cię z góry Bożej i jako cherub opiekun zniknąłeś spośród błyszczących kamieni. (17) Serce twoje stało się wyniosłe z powodu twej piękności, zanikła twoja przezorność z powodu twego blasku. Rzuciłem cię na ziemię, wydałem cię królom na widowisko. (18) Mnóstwem twoich przewin, nieuczciwością twego handlu zbezcześciłeś swoją świątynię. Sprawiłem, że ogień wyszedł z twego wnętrza, aby cię pochłonąć, i obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach tych wszystkich, którzy na ciebie patrzyli. (19) Wszystkie spośród narodów, które cię znały, zdumiały się nad tobą. Stałeś się dla nich postrachem. Przestałeś istnieć na zawsze.” Według słów proroka, w Szatanie rozwinęło się wygórowane poczucie wielkości i piękna, poczucie dumy i wyjątkowej inteligencji. To doprowadziło go do nikczemnego postępowania i zarazem do zrzucenia go z góry Bożej przez Boga, gdzie był cherubem, opiekunem mającym dbać o to, aby ludzie byli posłuszni Bogu i oddawali Jemu wyłączną cześć, w czym zawiódł. Szatan nie mógł być zrzucony na ziemię z nieba, ponieważ był na ziemi w Edenie, ogrodzie Bożym. Z tych słów jednoznacznie wynika, że ten „opiekun”, został zrzucony z góry Bożej, czyli z raju, i zrzucony na ziemię, czyli pozbawiony funkcji i poniżony. Jak widzimy, zrzucenie Szatana na ziemię, to pozbawienie go urzędu, dotychczasowych dóbr i wielkiej władzy. Zrzucenie z góry Bożej oznacza też, pozbawienie przywileju i możliwości przebywania pośród świętego ludu Bożego i możliwości oddziaływania na niego. Góra Boża przedstawia górę Syjon, a zrzucenie z niej, nie oznacza literalnego zrzucenia z nieba, ale wyrzucenie z nieba duchowego, czyli spośród uznanego przez Boga świętego ludu nazwanego „świątynią Boga żywego;” 2 Kor 6:16-18. O charakterze tego wyrzucenia spośród ludu Bożego, mówi nam prorok Sofoniasz; Sof 3:10-12, „Za rzekami ziemi Kusz składać mi będą ofiary (moi czciciele, społeczność moich rozproszonych). (11) W owym dniu nie doznasz zawstydzenia z powodu wszystkich swych postępków, jakimiś przeciwko mnie zgrzeszyło; bo wtedy wydalę spośród ciebie zuchwałych twych pyszałków, tak że nie będziesz się już wywyższało na świętej mojej górze. (12) Pozostawię w tobie tylko lud pokorny i ubogi, pokładać będzie nadzieję w Imieniu Jahwe.” Podobne zapewnienia znajdujemy w całej Biblii; 2 Sam 22:28, Łuk 1:51-53. Podobnego zrzucenia, czyli poniżenia, dostąpił król Tyru któremu wydawało się że jest jak Bóg, że sięga niebios, owładnięty pychą, omamiony bogactwem, nie zauważył że oto nadchodzi spustoszenie i śmierć; Eze 28:3-12. Bóg poniża pyszałków i ludzi wyniosłych, każdego kto chce być jak Bóg; Hio 40:11, Ps 83:11,12,(12,13), 2 Tes 2:4. Wielcy władcy tacy jak Herod czy Piłat, także byli ucieleśnieniem księcia tego świata i działali jego metodami i w jego imieniu.

Drugi przykład. Podobny przykład znajdujemy u proroka Izajasza prorokującego o królu Babilonu; Iza 14:4, tu również Szatan zestawiony jest z bezwzględnym władcą wielkiego imperium, obaj owładnięci pychą i żądzą wielkości; Przy 16:5,18. Szatan jest duchem tego świata, ale jego poczynania są realizowane poprzez władców świata i rządy ogarnięte wielką pychą i żądzą, jednak pycha tych władców zostanie strącona do Szeolu, czyli do grobu; Iza 14:11,(War), „Twoją pychę i brzęk twoich lutni strącono do krainy umarłych. Twoim posłaniem zgnilizna, a robactwo twoim okryciem.” Szatan pragnie zasiąść na miejscu Najwyższego, odbierać cześć należną Stwórcy Wszechświata, tak jak cesarze Rzymu, albo wielcy władcy którzy domagali się wręcz, aby oddawano im cześć boską, aby składano przed nimi, lub przed ich posągami ofiary, albo żeby spalano kadzidło przed ich posągami; Dan 3:4-6, tak w tę samą pułapkę pychy wpadł Szatan. Poprzez bezwzględnych władców obezwładnia on narody i one są mu podporządkowane, działają dla niego, walczą i mordują, dlatego nazwany jest „pogromcą narodów; Iza 14:12, (War) „O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów! Ale jest tu zapowiedź zrzucenia go z nieba i powalenia na ziemię, pozbawienia władzy i wpływów, a chciał zrównać się z Najwyższym; Iza 14:13-16, (War), „A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. (14) Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym. (15) A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści. (16) Ci, którzy cię widzą, spoglądają na ciebie, przypatrują ci się uważnie: Czy to jest ten mąż, który był postrachem ziemi, trząsł królestwami?” Określenie „Wstąpię na niebiosa” jest zwrotem biblijnym oznaczającym wzbicie się w pychę, pragnienie i dążenie do wyniesienia swej władzy ponad wszystko. Natomiast wyrażenie „powalony jesteś na ziemię,” jest określeniem oznaczającym kompletne poniżenie, pozbawienie władzy, wpływów i możliwości działania; Jer 51:53, Abdj 4, Mat 11:23. Tu także czytamy o zrzuceniu z nieba Szatana, nazwanego gwiazdą jasną i synem jutrzenki. Oto ten który chciał się zrównać z Najwyższym, chciał być równym Bogu na niebiosach, odbierać cześć i chwałę należną jedynie Bogu Najwyższemu; Łuk 4:8, a oto traci swoje królestwo i wielkość, zostaje strącony z wysokości do krainy umarłych i idzie na śmierć. Niebo jest symbolem kultu, wierzeń, wyznań, podobnie jak góry na których te kulty uprawiano; 5 Moj 12:2,3, 2 Kron 21:11, Jer 3:6, jest więc pierwsze niebo które będzie osądzone jako pogańskie kulty ziemi; 2 Pio 3:7, oraz nowe niebo, czyli nowy, święty i prawy lud Boży; Obj 21:1. A więc zrzucenie z góry, czy z nieba, oznacza pozbawienie wpływu na dziedzinę wierzeń ludzkich, brak możliwości wprowadzania w błąd w dziedzinie wierzeń. Wówczas nadejdzie czas odbudowy czystego wielbienia Boga na całej ziemi, zgodnego z prawdą Słowa Bożego. Zrzucenie Szatana z nieba, oznacza pozbawienie tego wielkiego ducha świata, mocy oddziaływania na lud Boży, brak dostępu do sług Bożych, tak, aby mogli na nowo zostać zgromadzeni; Iza 66:18, ”Ja wszakże znam ich sprawy i myśli; przybędę , aby zgromadzić wszystkie narody i języki. Przyjdą i oglądać będą moją chwałę.” Wówczas jako święty, oczyszczony lud Boży, staną na świętym miejscu domu Bożego; Ps 24:3,4, „Któż wstąpi na górę Jahwe i kto stanie na Jego świętym miejscu? (4) Ten, kto ma ręce nieskalane i czyste serce, kto duszy swej nie przywiązuje do fałszu i nie przysięga kłamliwie.” Dla niebios, nastanie wówczas czas radości; Obj 12:12, ale dla ziemi, która przedstawia ludy i narody, oraz dla morza, które przedstawia wzburzone masy ludzkie świata; Jer 47:2, nastanie czas nazwany „Biada,” czyli czas wielkiego ucisku.

Szatan, jako wielki potwór Lewiatan rozciągnięty nad wodami. Egipt jest obrazem świata a jego władca, jest kolejnym przykładem i obrazem Szatana sprawującego władzę nad światem; Iza 27:1, „W owym dniu Jahwe ukarze ostrym, wielkim i potężnym mieczem Lewiatana, węża uciekającego, Lewiatana, węża wijącego się, i zabije potwora, który żyje w morzu.” Morze przedstawia wzburzone rzesze niegodziwców; Iza 57:20, Ps 93:4. Faraon, król egipski, jest przedstawiony w tych wodach jako wielki smok, jest uosobieniem Szatana; Obj 20:2, ducha tego świata nurzającego się w tłumach i rzeszach ludzkich; Eze 29:3, „Przemów i powiedz: Tak mówi Pan, Jahwe: Oto Ja jestem przeciw tobie faraonie, królu egipski. Wielki smoku, leżący na środku swego Nilu, który mówi: Nil jest mój. Jam go sobie uczynił.” Pełen pychy władca mówi, że Nil jest jego, że on go sobie uczynił, zachowuje się jak gdyby był Stwórcą. Lecz jak faraon legł w odmętach morza razem z wojskiem swoim, tak Bóg unicestwi Szatana; Ps 74:13,14, „Tyś mocą swoją rozdzielił morze, Ty starłeś głowy smoków nad wodami. (14) Tyś zdruzgotał łby Lewiatana, rzuciłeś go na żer zwierzętom morskim.” Roztrzaskanie wielkiego węża, jest zarazem oczyszczeniem nieba; Hiob 26:12,13,(Poz) „Mocą swą wzburzył morze, mądrością roztrzaskał Rahaba. Tchnieniem swoim oczyścił niebo, ręka Jego przebiła uciekającego węża.” Inny fragment Pisma mówi nam, że potomstwo niewiasty unicestwi Szatana, wielkiego węża; 1 Moj 3:15, „I nieprzyjaźń wprowadzam między ciebie a niewiastę, pomiędzy twoje potomstwo a jej potomstwo. Ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.” To proroctwo wypełni się, kiedy ramię Jahwe przebudzi się jak za dni dawnych, i rozpłata wielkiego potwora, zmieni wzburzoną toń morską w gościniec dla ludu Bożego i oswobodzeni z wielką radością przyjdą na Syjon; Iza 51:9-11, „Zbudź się i ocknij, w moc się przyoblecz, o ramię Jahwe! Przebudź się tak, jak za dni pradawnych, jak za pokoleń sprzed wieków! Czyś to nie ty porąbało Rahaba i rozpłatało potwora? (10) Czyś to nie ty wysuszyło morze, wody wielkiej otchłani? Ty, któreś zmieniło toń morską w gościniec, by mogli przejść odkupieni! (11) Tak oswobodzeni przez Jahwe powrócą i przyjdą na Syjon z radością! A wieczne wesele ponad ich głowami! Dostąpią szczęścia, radości, boleść i skargi ustaną!”

Sąd nad tym światem i jego władcą. Szatan nazwany jest w Biblii, władcą tego świata; Jan 16:11, „O sądzie - bo władca tego świata został osądzony.” Jezus zapowiada że władca tego świata zostanie osądzony i wyrzucony, o jakim wyrzuceniu Szatana mówi Jezus? Jan 12:31, „Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony.” Jezus wiąże wyrzucenie Szatana z sądem tego świata, ten wielki duch, który zwodzi mieszkańców ziemi, przestanie ich zwodzić, ponieważ zostanie wyrzucony precz. Oznacza to, że nie będzie go na świecie, będzie pozbawiony mocy oddziaływania na świat i możliwości zwodzenia; Obj 20:1-3. Jezus ma moc unicestwić Szatana; Hebr 2:14. Kiedy Pan Jezus wysłał swoich uczniów w celu głoszenia dobrej nowiny; Łuk 10:1-3,17, widząc ich radość po powrocie, powiedział; Łuk 10:18, „Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica.” Jezus mówiąc „widziałem” używa czasu przeszłego, jednak mówiąc o przyszłym wydarzeniu w czasie przeszłym, Jezus dodatkowo akcentuje nieuchronność jego nadejścia. Również Paweł pisze na ten temat; Rzym 16:20, „A Bóg pokoju wkrótce zetrze szatana pod waszymi stopami. Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami.” Apostoł Paweł pisał te słowa później niż je wypowiedział Jezus do swoich uczniów, a mówi o tym wydarzeniu w czasie przyszłym, Jezus więc nie mówił jako o wydarzeniu które już się wydarzyło, ale przedstawił proroctwo które wydarzy się w nadchodzącym czasie. Potwierdzają to chociażby słowa proroka, który wyraźnie mówi, że będzie się to działo w dniu, w którym Bóg zacznie działać; Mal 4:3, (3:21),(Lub) „I podepczecie grzeszników, gdyż obrócą się oni w popiół pod stopami nóg waszych w dniu, w którym ja będę działał – mówi Jahwe Zastępów.” Podobnie mówi prorok Izajasz; Iza 26:5,6, „Tych bowiem poniżył, co byli wysoko; powalił wyniosłą stolicę, aż do ziemi ją zniżył, strącił ją w proch. Depczą po niej nogi, stopy biedaków stopy nędzarzy.” Osądzenie i zrzucenie Szatana, jest powiązane z usunięciem Babilonu i rozpoczęciem usuwania fałszywego kultu spod tego nieba; Jer 51:8, Jer 10:11, Iza 21:9, Iza 2:18.

Niebo demonów. Apostoł Paweł pisze nam, że niebios jest więcej; Efez 4:10, „Ten który zstąpił, jest i tym, który wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.” To co nazywamy „niebem” już w czasach starożytnych uważano za rzeczywistość wielce złożoną i wielopoziomową. Świadczą o tym słowa apostoła Pawła; 2 Kor 12:2, „Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty - czy w ciele - nie wiem, czy poza ciałem - też nie wiem, Bóg to wie - został porwany aż do trzeciego nieba.” Niektórzy interpretując ten werset wskazują, że istnieją trzy poziomy nieba, jednak inni twierdzą że ma ich być siedem a nawet więcej. Faktem jest, że według Słowa Bożego, nie zaczyna się ono gdzieś hen wysoko jak w to wierzy dziś wielu ludzi, z wielu fragmentów Biblii wynika, że niebo zaczyna się tuż nad naszymi głowami; Ps 107:25,26, 2 Sam 18:9. Jezus przeszedł wszystkie niebiosa, a to oznacza że poszedł do najwyższych niebios, do samego Boga; Hebr 4:14. Tradycja judaistyczna naucza, że sferą należącą do złych duchów jest, nie świat podziemny, ale okalająca ziemię atmosfera, powietrze, czyli przestrzeń blisko powierzchni ziemi w której się unoszą; 2 Pio 2:4, Judy 6, a człowiek w swym ziemskim życiu, zmuszony jest toczyć z nimi duchowy bój, dlatego Paweł nazywa Szatana władcą mocy powietrza; Efez 2:2, „W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa.” Dlatego toczymy duchowy bój z tym, który rządzi w powietrzu upadłymi duchami. A zatem to nad naszymi głowami rozpościera się więzienie upadłych aniołów, którzy unosząc się w powietrzu, nieustannie negatywnie wpływają na ludzkie społeczeństwa i na każdego człowieka z osobna; Mat 12:43-45. Dlatego stale toczymy bój przeciw władzom wyniesionym na wyżyny niebieskie; Efez 6:12, (Poz), „Nie walczymy z ludźmi, ale ze zwierzchnościami, władzami, rządcami świata ciemności i złymi duchami w przestworzach.” Walczymy Bożymi metodami, przy pomocy prawdy, sprawiedliwości, gotowości niesienia dobrej nowiny ludziom, starając się pokonać demonicznych władców metodami zalecanymi przez Boga; 2 Kor 10:4,5. Apostoł Piotr pisze, że Jezus głosił swoje zwycięstwo nad śmiercią upadłym aniołom, nie w okresie między śmiercią a zmartwychwstaniem, kiedy był w grobie, ale podczas wstępowania do nieba; 1 Pio 3:18,19,(Poz) „Bo i Chrystus raz jeden cierpiał za grzechy. Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was doprowadzić do Boga; poniósłszy śmierć jako człowiek, został wskrzeszony do życia przez Ducha, mocą którego poszedł też głosić naukę duchom (uwięzionym) w otchłani.” Potwierdza to również apostoł Paweł pisząc w liście do Tymoteusza, że Jezus ukazał się aniołom; 1 Tym 3:16.

Czym jest zrzucenie na ziemię. Chyba najtrafniej uwypuklają to zagadnienie słowa z Iza 47:1, „Zejdź i usiądź w prochu, dziewicza córo Babelu, Na ziemi siądź! - pozbawiona tronu córo chaldejska! Nie będą cię już bowiem odtąd nazywać „delikatną, wykwintną”! Oto córa Babelu ma zsiąść z tronu, a usiąść na ziemi, zrzucenie jej na ziemię, to stan poniżenia, pozbawienia władzy i wpływów. Tak zostały powalone w proch wielkie miasta; Iza 25:12, Jer 51:33, ponieważ Jahwe jest Bogiem który poniża i który wywyższa; 1 Sam 2:7, „Jahwe czyni ubogim albo bogatym, poniża i wywyższa.” Jahwe wylewa swój gniew na pyszałków i upokarza ich; Hiob 40:11”Wylej twój gwałtowny gniew, spójrz na pysznych i upokórz ich.” Bóg kładzie kres świetności bezbożnych, zrzuca ich panowanie na ziemię; Ps 89:44,(45) „Położyłeś kres jego świetności i obaliłeś tron jego na ziemię.” Biblia mówi nie tylko o Szatanie jako o strąconym na ziemię, ale mówi tak o Judzie i Izraelu; Iza 3:8, Amos 5:2, Jerozolimie i jej królestwie; Lam 2:1,2,9,10, władcach i zwykłych ludziach; Ps 147:6, „Jahwe podnosi pokornych, bezbożnych zaś do ziemi poniża.” Ktoś wykorzeniony, pozbawiony władzy, usunięty, określany jest mianem, zrzuconego na ziemię; Iza 22:17,19, Eze 19:12, Eze 13:14, a zrzucony na ziemię, to ten po którym się depcze; Mich 7:10, Ps 58:10,(11), Obj 14:20. Strącenie do najgłębszego dołu, oznacza unicestwienie; Ps 55:23,(24). Nawet prześladowanie ludu Bożego przez mały róg, nazwane jest zrzuceniem go na ziemię; Dan 8:10, a przecież nie z literalnego nieba sprowadzi on na ziemię część zastępu ludu Bożego; Dan 7:21,25. Również prawdę Bożą będzie rzucał na ziemię, co oznacza poniżenie jej; Dan 8:12. Natomiast wielkość, wywyższenie, określane jest w Biblii mianem przebywania na wysokościach, lub na niebiosach; Amos 9:2, Abdj 3,4, Jer 49:16. Oznacza ono bezpieczne miejsce zamieszkania, wywyższenie poprzez władzę, bogactwo, albo uznanie u Boga.

Zakończenie. Wobec tak wielkiej ilości wersetów w których zachodzi konieczna interpretacja duchowa i symboliczna, interpretacja dosłowna słów mówiących o zrzuceniu Szatana z nieba, jest właściwie niezwykle mało prawdopodobna i nie znajduje w Biblii potwierdzenia. Szatan kończy swój żywot kiedy zostanie całkiem unicestwiony; Mat 25:41, Obj 20:10, nie będzie ani Szatana ani jego ludu; Iza 14:20, Ps 73:19, Ps 147:6. Odnowiona ziemia będzie jak raj; Obj 2:7, a czyste wielbienie Boga sprawi, że lud Boży który On stworzy, będzie przed obliczem Bożym nowym niebem i nową ziemią; Iza 66:22, „Bo podobnie jak nowe niebiosa i nowa ziemia, które Ja stworzę, będą istniały przed moim obliczem - orzeka Jahwe - tak istnieć będzie wasza potomność i wasze imię.” Tak oto wypełnią się słowa z; Obj 21:1, „Potem ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma.” To lud Boży będzie niebem, podobnie jak pierwsi chrześcijanie do których Paweł pisał; Heb 12:22, „Lecz podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do niebiańskiego Jeruzalem i do niezliczonej rzeszy aniołów.” Paweł pisze, że chrześcijanie już podeszli do góry Syjon i do miasta świętego, niebiańskiego Jeruzalem, a to dlatego że byli ludem Bożym wielbiącym Boga zgodnie z prawdą, byli więc pod łaską Boga i byli w świętym domu Boga; 1 Kor 3:16, 1 Kor 6:19. Ci którzy podchodzą do góry Bożej aby słuchać Boga, stają się ludem Bożym, miejscem odpoczynku Boga; 5 Moj 4:11,12, Efez 2:13,19,20, Ps 132:7,8. Podobna zachęta jest zawarta w Słowie Bożym dla nas, abyśmy już teraz przystąpili do tronu łaski; Hebr 4:16, „Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.”