PIEKŁO

Opublikowano 2021 07 27.

Wiele wyznań naucza, że piekło jest miejscem męki. Nauczają o tym hindusi, buddyści i mahometanie, ale też wiele wyznań chrześcijańskich takich jak Kościół Katolicki, czy wiele konserwatywnych wyznań protestanckich które mają podobne nauki. Nauczają, że piekło będzie istnieć wiecznie a doznawane w nim cierpienia nie skończą się nigdy. Buddyści już kilka wieków przed Jezusem nauczali o piekle, nauki takie istniały również w religiach Babilonu i Asyrii, a także w religii egipskiej. Legendy i mity starożytnego bliskiego wschodu powiadają o krainie umarłych, w której żyją zmarli. Podziemnym światem zmarłych u Etrusków władali bogowie Eita i Phersipnai, czyli Hades i Persefona. Córka Lokiego Hel, to władczyni piekieł w mitologii skandynawskiej. Również Słowianie nie wyróżniali się od starożytnych Greków czy Rzymian, też mieli swoje zaświaty i krainę umarłych nad którą pieczę sprawuje Weles. Zarówno w wielu religiach chrześcijańskich, jak i niechrześcijańskich naucza się, że piekło to miejsce zamieszkiwane przez diabły i demony, gdzie po śmierci źli ponoszą karę i poddawani są torturom. Nauka o piekle, to mity starożytności i nauki ciemnego średniowiecza, nie ma w nich prawdy, nie ma sprawiedliwości ponieważ wieczne męki przeczą jej. Piekło jako miejsce przebywania zmarłych po śmierci, jest jedynie bezpodstawnym wymysłem. Nigdzie w Biblii ani razu nie pada słowo „piekło,” nie podano też żadnej informacji, aby po śmierci człowiek miał przechodzić męki. Polskie słowo „piekło,” nie oddaje znaczenia żadnego ze słów użytych w Słowie Bożym Biblii.

Czy Bóg stworzył piekło? Wiele wyznań przedstawia Boga miłosiernego w którego rzekomo wierzą, jako Boga który karze ludzi wiecznymi mękami piekielnymi. Kiedy mówimy że żaden normalny człowiek nie znęcałby się przecież w nieskończoność nad drugim człowiekiem, wówczas wyznawcy tej doktryny tłumaczą się, że męki te, nie będą natury cielesnej, zapomina się przy tym, że męki natury psychicznej, są często znacznie gorsze od mąk cielesnych. Jeżeli Bóg użył swej władzy aby stworzyć piekło i przeznaczył człowieka na wieczne męki, to taki Bóg nie może być ani miłujący, ani miłosierny, ani sprawiedliwy. Dlaczego Bóg miałby stworzyć piekło, bo lubi opiekać ludzi? Gdzie to pisze że Bóg stworzył piekło i kiedy, może ósmego dnia stwarzania? Gdzie znajduje się piekło, czy głęboko pod ziemią gdzie współcześni górnicy nie dotrą? Dlaczego człowiek grzeszy, a dusza miałaby za to cierpieć wieczne katusze w piekle, czy to sprawiedliwe? Czy groźba potępienia wiecznego w ognistych męczarniach jest w stanie zahamować grzechy i wykroczenia ludzi? Bojaźń Boża w wielu wyznaniach religijnych, to strach przed piekielnymi mękami, przed ich nieskończonością i dramaturgią. Prawdziwa bojaźń oparta jest nie na strachu, lecz na szacunku wobec Boga, i to taka bojaźń ukierunkowuje człowieka na drogę wypełniania przykazań Bożych. Tylko niewolnicy wypełniają wolę swych panów ze strachu, ich świat, to świat niewoli i strachu przed mękami; Jan 8:32, Gal 5:1. Dzieci Boże wykonują wolę Bożą z bojaźni Bożej która jest głębokim szacunkiem. Oto kościół który w średniowieczu trzymał ludzi w więzieniu, a święta inkwizycja poddawała ich torturom i ogniowi na stosach, dodaje jeszcze zastraszanie społeczeństwa ogniem piekielnym, czyniąc Boga podobnym sobie. Czy dobry i miłosierny Bóg mógł stworzyć takie miejsce, w którym On, lub wyznaczone przez niego istoty, zadawały by męki i cierpienia zmarłym grzesznikom i to wiecznie? Biblia nam mówi, że „Bóg jest miłością,” 1 Jan 4:8. Czy rzeczywiście jest tak mściwym Bogiem i tak żądnym zadawania cierpień ludziom? W wielu pogańskich religiach, palono dzieci na ofiarę dla bożków, jednak Biblia mówi, że takie rzeczy nigdy nawet nie powstały w sercu naszego miłosiernego Boga; Jer 7:31, „Ponadto zbudowali wyżyny Tofet, która jest w dolinie syna Hinnom, aby palić swoich synów i swoje córki w ogniu, czego nie nakazałem i co nie przyszło mi nawet na myśl.” Te nauki każące wyobrażać sobie Boga jako sadystę zadającego piekielne męki, oczerniają Boga i przynoszą mu ujmę, a pochodzą od Diabła, ojca kłamstwa; Jan 8:44. To Diabeł stara się przekonać ludzi, że człowiek nie umiera, że dusza człowieka nadal gdzieś żyje po śmierci; 1 Moj 3:3,4, Obj 12:9. Podczas gdy Bóg mówi wyraźnie, że kiedy człowiek zgrzeszy, to na pewno umrze; 1 Moj 2:16,17. To platońska idea duszy nieśmiertelnej pokutująca w wielu wyznaniach, robi im w głowach mętlik. W Biblii nie ma pojęcia „duszy” w znaczeniu bytu czysto duchowego, niematerialnego, innego niż ciało, dlatego Biblia naucza o człowieku jako duszy śmiertelnej; Eze 18:4,(BG). Poza tym, jak duchową duszę opiekać literalnym ogniem w piekle? Bóg nie stworzył piekła gdzie diabły i biesy z widłami w łapach, oprawiają grzeszników i wyglądają jak pracownicy Boga których najął do pracy za sowitą zapłatę, aby zadawali katusze grzesznikom. Czy możemy wierzyć że Diabeł opieka złych, swój swoich, zły złych? Nawet diabły nie chciałyby opiekać i zadawać katusze swoim, przecież to absurdalne, jak i to, że diabły są pracownikami Boga. Raczej pochwalali by grzeszników i zachęcali do dalszego czynienia zła na przekór Bogu, zamiast zadawać im katuszy. Mimo wielu logicznych i biblijnych argumentów przeciwko tej doktrynie, szczególnie wyznania ewangelickie propagują taki dogmat. Chociaż niektórzy z nich nie wierzą w piekło, i jest wielkie zróżnicowanie w ich poglądach, to wielu szerzy tą naukę z gorliwością. Jednak w przeciwieństwie do katolików, nie nauczają że to diabły zadają katuszy duszom w piekle, ale doszli do odmiennego wniosku, że skoro Diabeł nie może opiekać złych, swój swoich, zły złych, to będzie to robił Bóg wraz ze swoimi aniołami. I tak oto odebrali widły Diabłu i włożyli je w dłonie Bogu, aby to Najwyższy teraz dźgał widłami w słabiznę opiekanych grzeszników. Szaleństwo, szaleństwo i jeszcze raz szaleństwo! Dogmat jaki opracowali ich przewielebni, można nazwać jedynie szaleństwem. Co więcej, to ewangelicy zanoszą ludom i narodom kłamliwą ewangelię, nauczając że ludzie nie umierają, śmierci nie ma, a jedynie dusze wychodzą z nich i wędrują do nieba albo do ognistego piekła, gdzie są oprawiane przez wieczność całą. Tego rodzaju zabobony rodem z mitologii starożytnej, głosi się jako dobrą nowinę Pana Jezusa. Wszystkie wyznania oparte na kłamstwie Szatana o duszy nieśmiertelnej, wędrującej po śmierci człowieka w zaświaty, lub do podziemnej krainy piekieł, szerzą ewangelię zastraszania ognistymi mękami. A czy Ewangelia nie powinna być dobrą nowiną? Twierdzenie że dusze niegodziwców są gdzieś męczone i opiekane ogniem piekielnym, jest kłamstwem. Biblia mówi że zmarli są pozbawieni świadomości; Kazn 9:5,10, Ps 146:3,4. A karą za grzechy jest śmierć a nie wieczne przypiekanie ogniem; Rzym 6:23, 1 Moj 3:19. Skoro człowiek za swoje grzechy zapłacił swoją śmiercią, to za co ma jeszcze cierpieć wieczne męki; Rzym 6:7? Bóg nie będzie wiecznie podtrzymywał przy życiu ludzi niewierzących, aby ich męczyć i przypiekać. Słowa „kara wieczna,” użyte są w odniesieniu do rezultatu, a nie procesu. Tak jak „sąd wieczny” nie będzie trwał wieczność, tylko osądzi raz ale na wieki; Hebr 6:2. A „wieczne odkupienie”, nie będzie trwało wiecznie jako wieczne odkupywanie, ale raz odkupiony, będzie na wieki odkupiony; Hebr 9:12. Tak i „kara wieczna”, nie będzie trwała wiecznie, ale będzie wieczna w skutkach.

Szeol i hades. Słowo „piekło”, jest tłumaczeniem hebrajskiego wyrazu „szeol,” i jego greckiego odpowiednika „hades.” Wyrazy te mają związek z miejscem gdzie trafiają zmarli bez względu na to, czy byli grzeszni, czy bogobojni. Prorocy rozumieli wyraz szeol, jako miejsce milczenia, niepamięci, skażenia, zniszczenia, grób, stan śmierci; 4 Moj 16:30, 33, Hiob 17:13-16, Ps 30:4, Ps 115:17, Iza 38:17-19, (BLub). Apostołowie powołując się na proroków, tłumaczyli szeol, greckim słowem hades; Oze 13:14, 1 Kor 15:55. Słowo szeol, występuje w tym samym miejscu co słowo hades, łatwo to sprawdzić poprzez porównanie wersetów; Ps 16:10, (BT) „bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu.” Dzie 2:31, (Pdos) „ powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusa, które uprzednio zobaczył, że ani nie pozostanie [On] w hadesie ani Jego ciało nie zobaczy rozkładu. Niektórzy tłumaczą te słowa na „piekło” i twierdzą że jest to miejsce wiecznej męki, ale na pewno każdy zauważy, że słowa w tych wersetach mówią o Jezusie Chrystusie, a przecież Jezusa złożono do grobu a był bez grzechu, czyżby i bezgrzeszni przeżywali katusze w piekle? Wszyscy ludzie idą do szeolu, hadesu, czyli do grobu kiedy umierają, kiedy prawy Hiob bardzo cierpiał, prosił Boga o pomoc słowami; Hio 14:13, (BT) „O gdybyś w Szeolu mnie schował, ukrył, aż gniew Twój przeminie, czas mi postawił, kiedy mnie wspomnisz.” Jeżeli szeol jest miejscem męczarni, to czy Hiob chciałby tam się znaleźć i jeszcze więcej cierpieć? Chodziło mu o to, aby Bóg skrócił jego cierpienia poprzez zejście do grobu, ale miał nadzieję, że w odpowiednim czasie Bóg go sobie przypomni. Natomiast w 1 Moj 37:35, (BT), czytamy o Jakubie; „Gdy zaś wszyscy jego synowie i córki usiłowali go pocieszać, nie słuchał pociech, mówiąc: Już w smutku zejdę za synem moim do Szeolu. I ojciec jego [nadal] go opłakiwał.” Jakub opłakiwał swego syna Józefa, ponieważ powiedziano mu że jego ukochany syn zginął. Pomyśl, czy Jakub wierzył że Józef znalazł się w miejscu gdzie cierpi wieczne męczarnie? Dlaczego sam chciał iść do szeolu, czy dlatego że też chciał cierpieć ogniste męczarnie? A może chciał umrzeć i znaleźć się razem z synem? Tak dobrzy ludzie, jak i grzesznicy idą do szeolu, czyli do hadesu, do grobu; Ps 9:18, Dzie 2:27. Nie oznacza ono życia czy aktywności, nie ma też związku z mękami, ale ze śmiercią i bezczynnością; Kazn 9;10, „Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.” Piekło to grób, a w grobie brak jest świadomości i czynu, nie ma działania, a więc nie może być cierpienia i męczarni, pracy czy życia, są tylko robaki; Iza 14:11.

Gehenna i jezioro ognia. Niektórzy jednak twierdzą, że Biblia naucza o piekle ognistym i o jeziorze ognia, a więc musi istnieć jakieś miejsce męki. Niektóre przekłady biblijne rzeczywiście mówią o piekle i piekle ognistym, oraz o pójściu do piekła w ogień nieugaszony tłumacząc słowo gehenna na piekło; Mat 5:22, Mar 9:43, (Pdos). Ale czy rzeczywiście Gehenna jest miejscem ognistej męki? Gehenna to „dolina Hinnoma” i oznacza dolinę tuż za murami Jeruzalem. Król Achaz i Manasses zbudowali tam ołtarz i palili tam swoje dzieci na ofiarę w bałwochwalczym kulcie Molocha; 2 Kron 28:1-3, 2 Kron 33:1-6. To miejsce kultu zostało zburzone przez Jozjasza; 2 Król 23:10, król Jozjasz chcąc to miejsce sprofanować, przeznaczył je na wysypisko śmieci. Za czasów Jezusa dolina ta nadal była używana jako wysypisko śmieci które tam spalano. Wyrzucano tam również padłe zwierzęta a nawet trupy przestępców, dlatego użyto jej w roli metafory unicestwienia. Wyraz gehenna, oznacza wieczne zniszczenie we wtórej śmierci; Mat 10:28,(Pdos). Kiedy więc Jezus powiedział do przywódców religijnych; Mat 23:33, (Pdos)„Węże! Płody żmij! Jak ujdziecie przed sądem Gehenny?” oni dobrze rozumieli że ci którzy idą do Gehenny, będą jak wyrzucane śmieci w dolinie, zniszczeni na zawsze. Jezus nie powiedział im, że będą męczeni czy opiekani ogniem przez wieczność, lecz wyraźnie mówi o wrzuceniu tam całego ciała ludzkiego i o robakach je rozkładających; Mat 5:29,30, (Pdos), Mar 9:47,48, (Pdos). Kiedy Jezus ostrzega swych słuchaczy, że Bóg może i duszę i ciało zgładzić w Gehennie; Mat 10:28, (Pdos), znaczy to, że Bóg może odebrać człowiekowi wszelkie widoki na zmartwychwstanie i życie, zniknie wszelka nadzieja. Również „jezioro ognia” ma takie samo znaczenie jak Gehenna; Obj 20:14, „I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; to jezioro ogniste to śmierć druga.” Niektórzy wierzą, że i piekło i jezioro ognia jest tym samym, ale skoro piekło ma być wrzucone do jeziora ognia, to na pewno nie mogą być tym samym. Ogień jest symbolem gniewu Bożego i zniszczenia, unicestwienia plew; Mat 3:12, Jer 15:7, Mal 4:1, (3:19). Imię niegodziwych ma być wymazane na zawsze, nie mogą więc dalej istnieć sobie gdzieś w piekle; Ps 9:5, (6), Ps 1:4. Jezioro ognia oznacza wieczną śmierć, wieczną zagładę, Biblia sama tłumaczy co oznacza „jezioro ognia,” oznacza drugą śmierć, czyli zagładę z której nie ma zmartwychwstania; Obj 21:8, (Pdos) „Co do tchórzy zaś i niewiernych, skalanych i zabójców, nierządnych i czarowników, bałwochwalców i wszystkich kłamców - ich działem będzie jezioro płonące ogniem i siarką; to jest śmierć druga.” To symbol wiecznej zagłady sprzed oblicza Pana, podczas oczyszczania ludu Bożego z plew; 2 Tes 1:8,9. Trafią tam ludzie nieprawi którzy odmawiają nawrócenia; Hio 31:2,3. Przykładem kary ognia wiecznego jest Sodoma i Gomora, które zostały zniszczone przez ogień, a przecież nie palą się one ciągłym ogniem do dnia dzisiejszego; Judy 7, 1 Moj 19:24. Również sąd Boży nazwany jest ogniem; Obj 11:5. Biblia posługuje się licznymi metaforami i pojęcie ognia również jest metaforą. Do jeziora ognia wrzucono śmierć i piekło, (hades), nie można literalnie spalić śmierci ani upiec piekła, można je jednak całkowicie zniszczyć; Obj 19:20. Oprócz śmierci i piekła wrzuconego do jeziora ognia, będzie również tam wrzucony Diabeł i bestia i fałszywy prorok; Obj 20:10, „ A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie jest zwierzę oraz fałszywy prorok i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków.” Skoro samego Diabła wrzucono do jeziora ognia i siarki, to należy postawić pytanie, kto będzie jego i grzeszników opiekał na piekielnych rożnach? Czy rzeczywiście Bóg i Baranek mają się parać tak niecną profesją którą tylko kaci onegdaj się zajmowali? Czy Diabeł ma być dręczony, jak tu czytamy, czy ma być szefem hordy demonów zadających męczarnie ludziom? Czy literalny ogień może uczynić Diabłu szkodę, skoro jest istotą duchową? Tak śmierć i piekło, jak i Diabeł, bestia i fałszywy prorok, zostały niegdyś zrodzone przez grzech, a teraz mają zostać wrzucone do jeziora ognistego i przestać istnieć na wieki wieczne; 1 Kor 15:26. Ostatecznie Szatan i jego aniołowie spłoną w jeziorze ognia; Mat 25:41.

Bogacz i Łazarz. Jezus nauczał w przypowieściach; Mat 13:34, pewnego razu przedstawił przywódcom religijnym Żydów pewną przypowieść; Łuk 16:14,19-31, mówi w niej o żebraku który umarł i został przeniesiony na łono Abrahama, także bogacz umarł i został pogrzebany. A w Hadesie podniósł oczy, będąc w mękach, i z daleka ujrzał Abrahama oraz Łazarza. Cały ten obraz przedstawiony przez Jezusa, jest ilustracją mającą uzmysłowić słuchaczom, że śmierć może być zmianą ich sytuacji w oczach Boga. Aby sobie to uzmysłowić że nie jest to literalne sprawozdanie, a przypowieść, zauważmy że łono Abrahama jest symbolem łaski Bożej i wielu ludzi nie mogło by zasiadać na jego literalnych kolanach. Przeniesienie na łono Abrahama oznacza, że ktoś zostaje dzieckiem Abrahama i jako dziedzic obietnic Bożych, staje się dzieckiem Bożym mającym Boże uznanie, oraz staje się uczniem Pana Jezusa, który opiera swoje wierzenia na naukach Syna Bożego, a nie na mitologii starożytnej. Wcześniej określenie „dzieci Abrahama,” zawłaszczali sobie faryzeusze; Jan 8:38,39. Po drugie, nikt z piekła ognistego nie mógłby rozmawiać z kimś po drugiej stronie, ani w końcu, ochłodzenie go kroplą wody nie przyniosło by mu ulgi. Co oznacza ta przypowieść Jezusa? Bogacz jest obrazem przywódców religijnych którzy odrzucili Jezusa a potem go zabili, zobrazowani są przez bogacza, ponieważ jako nauczyciele, mieli bogactwo w możliwościach poznawania Pism, jednak sami ucztowali duchowo, nie interesując się zwykłym, prostym ludem. Natomiast żebrak Łazarz, przedstawia pogardzanych przez nich członków prostego ludu, który chciwie chwytał choćby okruchy spadające z duchowego stołu bogacza, okazywał skruchę i chętnie słuchał nauk Jezusa; Łuk 18:11, Jan 7:49. Wielu takich ludzi złaknionych chleba prawdy zostało uczniami Jezusa; 1 Kor 1:26,27, Łuk 10:21. Śmierć obu również jest symbolem i oznacza zmianę ich sytuacji. Oto pogardzani ludzie przyjęli Mesjasza, znaleźli uznanie w oczach Bożych, natomiast ci, którzy uważali że to oni cieszą się uznaniem Boga, bo cieleśnie są potomkami Abrahama, odrzucili Mesjasza i teraz sami zostali odrzuceni cierpiąc męki; Dzie 5:33, Dzie 7:54. Gdybyśmy chcieli zrozumieć tę przypowieść literalnie, to wyciągnęli byśmy wnioski, że bogacz poszedł do piekła nie dlatego że był bezbożny, ale dlatego że miał obfitość dóbr i ucztował. A biedny Łazarz uzyskał błogosławieństwo nie dlatego, że był szczerym i oddanym Bogu człowiekiem kierującym się wiarą, ale dlatego że był biedny i chory. Ale czy dobry Bóg tych którym się wiedzie w życiu, posyła do piekła, a tych którzy są biedni, czyni dziećmi Abrahama? Również ich męczarnie są symboliczne, gdyż będą męczeni wiecznie przez żywych mieszkańców Królestwa Bożego, omawiających stale problemy jakie tamci ściągnęli na ludzkość. O podobnych męczarniach czytamy w księdze; Obj 11:10, kiedy dwaj prorocy zadawali katusze mieszkańcom ziemi śmiało ujawniając ich duchowe braki. W księdze; Obj 14:11, czytamy o dymie ich męczarni wznoszącym się na wieki wieków, mowa tu o czcicielach bestii i jej wizerunku, których czeka zagłada wieczna w jeziorze ognia, dym jest symbolem i oznacza pamięć, wznoszący się wiecznie dym, oznacza wieczną pamięć o tych wydarzeniach która nigdy nie pójdzie w zapomnienie; Jer 34:10, Obj 19:3. To co będzie wieczne, to ich hańba, potępienie i śmierć, a nie cierpienie świadomych osób; Mal 4:1,(3:19), Ps 37:9,10. Gdyby traktować takie słowa literalnie, znaczyłoby to, że i Baranek z aniołami też tam będzie i będzie brał udział w tej zabawie, aby ogniem i siarką męczyć grzeszników; Obj 14:10. Ale czy potrafimy sobie wyobrazić, jak Pan Jezus z aniołami swymi przyodziani w długie białe szaty, stoją w piekle i mieszają w osmolonych sadzami kotłach z bulgoczącą smołą i wrzeszczącymi grzesznikami? Jednak wielu ludzi naprawdę wierzy, że Jezus po śmierci nie był w grobie, tylko rzeczywiście powędrował do ognistego piekła; Dzie 2:27,(Pdos). Odrzucają Bożą miłość objawioną w Jezusie Chrystusie, zamiast tego tworzą sobie bożka pełnego gniewu, zemsty i pozbawionego litości.

Czy ludzie wyjdą z piekła? Czy piekło i niegodziwcy w nim, mogą być wieczni? Mieliby życie wieczne, które Biblia obiecuje ludziom prawym; Rzym 6:23. Bóg Jahwe wskazuje drogi zbawienia i wyjścia ze śmierci, lecz wśród żyjących, będą ludzie prawi a nie niegodziwcy; Ps 68:20,(21), 5 Moj 32:39. Słowo „piekło”, nie powinno być słowem o charakterze negatywnym, ponieważ z piekła jest wyjście poprzez zmartwychwstanie. Jezus ma klucze śmierci i Hadesu, (piekła); Obj 1:18, (Pdos), „i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i hadesu.” Biblia daje nam prostą i jednoznaczną odpowiedź co się stanie kiedy Jezus użyje tych kluczy wobec ludzkości; Obj 20:13-15, (War) „I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich. I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć. I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego. Warto zauważyć, że piekło nie jest tożsame z jeziorem ognia, piekło ma być wrzucone do jeziora ognia przedstawiającego unicestwienie, przestanie istnieć, nie będzie go, a więc jakiekolwiek wieczne męki w piekle są absolutnie niemożliwe. Do jeziora ognia trafią ci wszyscy, którzy nie są zapisani w księdze żywota, znaczy to, że Słowo Boże daje możliwość życia albo śmierci; Eze 18:23, Eze 33:11, a nie życia w piekle, albo życia gdzie indziej. Wyraźnie też tu czytamy, że piekło wyda umarłych, tak, wyjdą poprzez zmartwychwstanie z grobu, (z piekła). Tak jak Jezus był w sercu ziemi przez trzy dni i trzy noce; Mat 12:40, a na trzeci dzień wyszedł z grobu, (z piekła); Dzie 2:31,32. Chrystus umarł za grzechy nasze abyśmy poprzez zmartwychwstanie dostąpili życia; 1 Kor 15:3, 1 Kor 6:14. Dlatego chodźmy i uporządkujmy nasze sprawy z Bogiem; Iza 1:18. Zwyciężający nie doznają szkody od jeziora ognia (piekła), czyli od drugiej śmierci; Obj 2:11,”Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom. Temu, kto zwycięży, druga śmierć nie wyrządzi szkody.”