PRAWO CHRYSTUSOWE

Swoje prawo, Bóg zapisał w istocie ludzkiej, we wnętrzu człowieka. W taki sposób Boże prawo zostało zapisane już w ciałach Adama i Ewy, którzy nie mieli grzesznych skłonności, lecz wszczepione poczucie dobra, sprawiedliwości i piękna Rzym 2:15. Zostało im też przedstawione jasne wymaganie Boga wobec nich 1 Moj 2:17, wiedzieli czym jest świat zwierząt i śmierć, więc złamanie jasnego wymagania Bożego, nie znajduje żadnego usprawiedliwienia 1 Tym 2:14. Kobieta została zwiedziona, ale Adam wystąpił przeciwko wymaganiom Bożym z premedytacją. Dziś możemy stwierdzić, że świat w znacznym stopniu zatracił swe pierwotne podobieństwo do Boga, ludzie utracili swą intuicyjną zdolność do odróżniania dobra od zła, utracili swą umiejętność kierowania się sumieniem. Wielu obawia się zaufać swemu osądowi w kwestiach dobra i zła. Wynika z tego, że wciąż potrzebujemy pewnych Boskich norm z których mogli byśmy czerpać wzorce i regulować naszą ocenę dobra i zła. Ten wzorzec postępowania Bóg dał nam w Jezusie Chrystusie, który stał się i nadzieją naszą. Jahwe Bóg nie pozostawił ludzi bez nadziei, już pierwszym ludziom Bóg powierzył pewne obietnice, były one mgliste i bardzo ogólne, jednak mogły być zalążkiem nadziei dla ich potomstwa 1 Moj 3:15. Nadzieja bierze się z tego, że nasienie niewiasty zmiażdży kiedyś głowę węża. Jest to napisane językiem symbolicznym i trudnym do jednoznacznego zrozumienia. Ale z czasem ten tekst stał się jaśniejszy i okazało się, że tym nasieniem niewiasty okazał się Chrystus. On miał zniszczyć przekleństwo grzechu ciążące na każdym człowieku Heb 2:9. Zanim jednak nadszedł czas na zesłanie Syna Bożego i dokonanie przez niego odkupienia rodzaju ludzkiego spod przekleństwa grzechu i śmierci, Bóg dał Abrahamowi obietnice, mówiące o Bożych zamiarach błogosławienia, przez potomstwo Abrahama narodom świata 1 Moj 22:17,18, 1 Moj 26:4. Bóg miał plan, na mocy którego mógł być sprawiedliwym a jednocześnie okazać łaskę i miłosierdzie tym, którzy staliby się tego godni, dla dzieci Abrahama. Aby Mesjasz narodził się w godnych warunkach, Bóg ustanowił Prawo które zostało dane przy górze Synaj i było podstawą przymierza z Izraelem. Pośrednikiem tego przymierza był Mojżesz. Miało ono doprowadzić ten naród do Chrystusa i sprawić, aby Mesjasz nie urodził się w narodzie czczącym Baala czy Molocha albo jakieś inne bóstwo, tacy czciciele mogliby nawet Jezusa jako pierworodnego złożyć na ofiarę Molochowi, odkupiciel miał się urodzić w narodzie sług oddanych Bogu Jahwe, szanującym prawa Boga, prawa te prowadziły do życia ponieważ prowadziły do Chrystusa 5 Moj 32:46,47. Prawo samo w sobie, nie dawało ludziom usprawiedliwienia ponieważ czytamy że z uczynków prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed Bogiem Gal 3:8,11,14,18. Jezus stał się przepowiedzianym nasieniem Abrahama oraz spadkobiercą przymierza Abrahamowego i jego obietnic. Stał się potomstwem w którym mają być błogosławione wszystkie narody ziemi. Natomiast Przymierze Mojżeszowe zakończyło się osiągnąwszy swe wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa Łuk 16:16, Rzym 3:27,28, Gal 3:19. Prawo to, było dane tylko Izraelowi i nikomu innemu, tylko oni otrzymali prawo 5 Moj 5:3, Ps 147:19,20. Chociaż poprzez przestrzeganie przepisów prawa wielu chciało osiągnąć błogosławieństwo, nikomu się to jednak nie udało. Jedynie Jezus mógł uzyskać błogosławieństwo ponieważ Prawo Boże rzeczywiście mieszkało w jego wnętrzu Ps 40:8[9]. Prawo wymagało miłości do Boga i miłości bliźniego swego Mar 12:29,30. I to właśnie z doskonałej miłości do ludzi Jezus złożył swoje życie na ofiarę za ludzkość i wypełnił Prawo Jan 10:11, Jan 15:13, Rzy 13:8-10. Przez swe posłuszeństwo nie tylko wypełnił Prawo, lecz także, przez swoją śmierć zagwarantował Nowe Przymierze które dotyczy wybawienia całej ludzkości Mat 26:27,28, Heb 7:22. Zapewnia ono anulowanie wyroku śmierci który spadł na ludzkość poprzez Adama, odpuszczenie naszych grzechów, daje też nadzieję której wcześniej ludzkość nie miała Efe 2:12. Czy to Nowe Przymierze już obowiązuje i czy nowe prawo Chrystusowe też już nas obowiązuje? Tak, Jezus zawarł to przymierze ze swoimi uczniami apostołami Łuk 22:19,20, którzy chociaż byli Żydami, w tym przymierzu nie reprezentowali narodu żydowskiego, lecz jako ludzie wiary, którzy wierzyli w Chrystusa i którzy przyszli do niego zostawiając wszystko, reprezentują ludzi wiary całego świata, bo oto Paweł pisze do Koryntian w Grecji, „Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę!“1 Kor 11:23, Paweł to co otrzymał on i apostołowie, przekazywał ludom z narodów 2 Kor 3:5,6. Mamy być sługami tego Nowego Przymierza, nie Przymierza Prawa z Synaju, lecz ducha, bo duch jest życiodajny Jan 6:63, Heb 10:9,10. Co roku potwierdzamy nasze głębokie pragnienie utrzymania tego przymierza jednoczącego nas z Chrystusem Jezusem poprzez spożywanie chleba i wina na corocznej Wieczerzy Pańskiej 1 Kor 11:23-26, 1 Kor 10:16-18. Każdy kto wchodzi w jedność z Panem Jezusem, bierze też na siebie zobowiązanie do przestrzegania prawa Chrystusowego Gal 6:2, Jan 15:12,14. Każdy bierze na siebie obowiązek wpisywania Prawa Chrystusowego na karty swych serc Heb 8:10, Jer 31:33,34, a nakazy i nauki Jezusa są dla nas Prawem Bożym. Przymierze Prawa zawarte przy górze Synaj, było dodatkiem do poprzedniego przymierza, czyli do Przymierza Abrahamowego, które trwało przez 430 lat przed dodaniem Przymierza Prawa a ono nie mogło unieważnić ani zmienić przymierza obietnicy Gal 3:17-19. Wynika z tego, że kiedy Pan Jezus wypełnił Prawo Mat 5:17, Rzym10:4, tym co pozostało, było owo wcześniejsze Przymierze Abrahamowe i jego obietnice. To Abraham je otrzymał;"W Dzi 3:25 czytamy; „I błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi“. A nasieniem tym jest Chrystus, nasz Pan Gal 3:16,29. Nie ma błogosławieństwa dla narodów w zakonie Mojżesza, przestrzeganiu sabatów, dziesięcin itd, ale jeśli tylko należymy do Chrystusa i jesteśmy z nim w jednym duchu, to jesteśmy dziećmi obietnicy. Apostoł Paweł wykazuje że Izrael według ciała nie jest dziećmi Abrahama, o których mówi obietnica Boga, ale dzieci wiary są uważane za potomstwo Gal 4:22-26. Apostoł mówi tu, że Abraham jest obrazem Boga, a Sara, jego żona, przedstawia przymierze które obiecuje błogosławieństwa dla wszystkich narodów. Sara była jednak przez dłuższy czas bezpłodna, niezdolna urodzić nasienie obietnicy, dopiero w zmartwychwstałym Chrystusie pojawia się ten, którego obrazem był Izaak. W okresie niepłodności tego przymierza, dodane zostało Przymierze Synajskie. Narodziły się z niego dzieci - nasienie cielesne. Przymierze Zakonu wyobrażone było w niewolnicy Hagar, której syn Ismael przedstawiał Żydów pod przymierzem tego Prawa. Bóg zapowiedział, że syn niewolnicy Hagar, nie będzie współdziedziczył z synem wolnej, czyli z synem Sary, co oznacza, że Żydzi pod Prawem Mojżeszowym nie odziedziczą pierwotnej obietnicy Abrahamowej która przechodzi na nasienie duchowe Gal 4:27-31. Apostoł Paweł występuje tu, przeciwko fałszywemu twierdzeniu, jakoby chrześcijanie musieli stać się Żydami i przejść pod Prawo Mojżeszowe, aby się stać dziedzicami obietnic Abrahamowych Dzi 15:1,5. To Żydzi muszą przyjść i dać się wszczepić w nowe nasadzenie Boga, w Chrystusa Kol 2:7, Efe 3:17-19. Następnie Paweł wykazuje, że jeśli ktoś, niebędący pod Prawem Mojżesza, wchodzi pod to przymierze, to oddziela się tym sposobem od prawdziwego nasienia Abrahama, stając się potomkiem Hagar, Ismaelitą. To ci, którzy pozbawiają się Chrystusa i łaski Bożego zbawienia Gal 5:2-4, Rzym 4:14. Paweł przekonuje tych Żydów, których z niewoli Przymierza Zakonu uwolniła śmierć Chrystusa, oraz tych pogan, którzy nigdy Przymierzu temu nie podlegali, a teraz przyjęli Chrystusa i Przymierze Łaski mówiąc;"Stójcie tedy w tej wolności, którą Chrystus nas wolnymi uczynił i nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli“ Gal 5:1. Widzimy więc, że to „nowe stworzenie“ z Chrystusem jako swoją głową, stanowi nasienie Abrahama Efe 4:13, Kol 1:18. Nasz Pan określony jest także mianem Oblubieńca, a wierny mu zbór, mianem jego zaślubionej wybranki oczekującej wesela, na którym będzie Oblubienicą Obj 21:2, 2 Kor 11:2. Wypełni się to, podczas wtórego przyjścia naszego Pana, ponieważ przychodzi on do swoich, do oczekujących na niego i witających go. Przychodzi do Bożej świątyni Mala3:1, Obj 7:9,15. Paweł oznajmia, że góra Synaj i ziemskie Jeruzalem symbolizowały i przedstawiały cielesny Izrael, który nie otrzymuje obietnic Abrahamowych. Ostatek tego Izraela, który okazał się godny tych obietnic przez wiarę swoją, został odłączony od Izraela według ciała jako resztka Rzym 11:5, i tym sposobem stał się częścią prawdziwego Izraela Bożego Gal 6:16, Gal 3:23-29. Czy dziesięć przykazań i Prawo dotyczyło Abrahama lub Izaaka? Skoro nie otrzymali oni Prawa i przykazań, to i nie podlegali zakonowi. Apostoł mówi w Rzym 6:14 „Boście nie pod prawem, ale pod łaską,"prawo zostało zmienione Hebr 7:12. Tak też i my, ludy i narody doznające błogosławieństwa w potomstwie Abrahamowym, nie podlegamy takim przykazaniom Prawa Mojżeszowego ponieważ błogosławieństwa dla narodów, są przez Abrahama1Moj18:18, Gal 3:14. Mamy uznaną przez Boga Jahwe, ustaloną pozycję dzięki wierze, w której znajdujemy przypisanie nam sprawiedliwości przez zasługę ofiary Chrystusa. Ona okrywa nas jak nowa szata, zakrywając nasze potknięcia, błędne myśli czy uczynki, jesteśmy już społecznością członków ciała Chrystusowego a Chrystus już nie jest pod Prawem Mojżesza, więc i my nie jesteśmy. Tak bardzo doceniamy Boskie miłosierdzie i łaskę, że mamy wielką przyjemność w składaniu swych ciał na ofiarę żywą Rzy 12:2, 1 Kor 6:20. Pobudza nas do tego miłość i wdzięczność. Kiedy Bóg Ojciec przyjmuje naszą miłość, zsyła na nas swego ducha i uznaje nas za synów swoich 1 Jan 3:1, Jan 1:12. Tam gdzie Bóg daje swego ducha, tam przykazania aby "nie czynić sobie bogów i posągów i nie czcić ich, nie kraść i nie zabijać, są po prostu zbędne. Tam, gdzie miejsce samolubnych skłonności i woli zajmuje duch Boga, takie nakazy stają się niepotrzebne. Kiedy mamy za wodza doskonałego Wodza Jezusa Chrystusa, a my idziemy jego śladami, nakazy zakonu stają się zbędne 1 Kor 3:16, Gal 5:25. Mojżesz w Domu Bożym był wierny, jako sługa, Heb 3:5, a słudzy słusznie są pod nakazami. Ale Chrystus jest jako Syn nad Domem Bożym, jakże więc mogą go dotyczyć nakazy Prawa Mojżeszowego? Heb 3:6. Czyż nie jest on większy od Prawa Mojżesza? Mat 12:8. Kiedy przyszedł Chrystus, był pod zakonem, ale kiedy powstał z martwych stając się pierworodnym z umarłych, stał się jednocześnie pierworodnym pośród wielu braci i Głową Nowego Stworzenia, jest Głową nad domem synów, a domem my jesteśmy 1 Kor 6:19. Nie jesteśmy już traktowani przez Boga jak reszta świata, lecz jako czekający na przysposobienie, na uwolnienie nas od naszego skażonego ciała, tak by móc być już podobni do naszej Głowy 1 Jan 3:2, Rzy 6:5. Teraz nie jesteśmy już uważani za będących w ciele, ale w duchu, gdyż duch Chrystusowy mieszka w nas, więc jesteśmy nowym stworzeniem Rzym 8:8,9. Tylko tam, gdzie panuje miłość, każdy będzie dokładał starań i będzie służył Bogu nie pod przymusem nakazów, ale z miłości i z radości, jak Jezus. Nasza wiara daje nam siłę i pobudza naszą miłość do działania. Musimy być dobrej myśli i pamiętać, że dzieci Boże nie grzeszą, to znaczy, że grzech nie obciąża dzieci Bożych dopóki zwalczamy grzech, bo Bóg jest który usprawiedliwia Rzym 8:33,34. Musimy się nauczyć zwalczać grzech, poprzez coraz doskonalszą miłość. To prawo miłości, jest także prawem anielskich synów Bożych. Na nim oparte jest ich posłuszeństwo i harmonia z Bogiem. Nie mają Zakonu Mojżesza. Słowo „miłość“ wyraża całe Boże prawo któremu będą podlegały dzieci Boże na zawsze. Oto cudowny zamysł i plan naszego Boga! Nie można wyobrazić sobie wyższego prawa. I to prawo jest nowym przykazaniem naszego Pana Jan 13:34, Jan 15:12-14. Kto szuka usprawiedliwienia w zakonie i sabatach, nie rozumie nowego przykazania jakie dał nam Pan Jezus. Nasza miłość wpływa na nasze stosunki z braćmi, reguluje je, nie potrzebujemy już drobiazgowych przepisów Prawa co do każdej czynności. Teraz to miłość ma decydować o naszych stosunkach z braćmi, jak pisze Jan w 1 Jan 4:20,21, który pisze że kto miłuje Boga, którego się nie widziało, powinien miłować braci mających ducha Bożego, braci których widzimy wzrokiem. Dzieci Boże okazują braciom uprzejmość i łagodność, ludzkie wady przykrywają płaszczem miłosierdzia. W miarę wpatrywania się w naszego nauczyciela, Jezusa Chrystusa, będziemy rozwijać nasze duchowe usposobienie, stan serca będzie się zmieniał z chwały w chwałę, będziemy stawali się do niego podobni 2 Kor 3:18. Może ktoś pomyśli że Jahwe Bóg, dał dzieciom Bożym za dużo wolności i swobody, że brak tu rygoru, ograniczeń i zasad. Jakub określa to prawo, mianem „prawa wolności“, Jak 1:25. Chrystus swoim duchem czyni nas wolnymi, ale prawo Chrystusowe, jest dla tych, którzy pragną czynić dobro, którzy poddają się naukom i duchowi prawa Chrystusowego Gal 6:2. W Chrystusie, w jedności z nim, stajemy się nowym stworzeniem pod prawem wolności, i tak oto wypełniają się słowa 2 Kor 5:17,“ Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.“To co nowe, to nowy lud Boży ożywiony duchem Bożym, Synowie Boga Żywego, jak mówi Oze 1:10, „Jednak liczba synów Izraela będzie jak piasek morski, którego nie można zmierzyć ani zliczyć. I stanie się, że w miejscu, gdzie im mówiono: Nie jesteście moim ludem, będzie się do nich mówić: Wy jesteście Synami Boga żywego.“