DROGA DO ODPOCZYNKU BOŻEGO. HEBR 4:1-11.
DROGA DO ODPOCZYNKU BOŻEGO. Hebr 4:1-11. Opublikowano 27, 04, 2024.
Wiele osób wierzących w Boga, może zadawać sobie dzisiaj pytanie, czy obietnica wejścia do odpoczynku Bożego dana Izraelowi, jest nadal aktualna, zobaczmy co na ten temat mówi apostoł Paweł; Hebr 4:1,(BT), „Lękajmy się przeto, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Jego odpoczynku, aby ktoś z was nie mniemał, iż jest jej pozbawiony.” Wejście narodu Izraela do ziemi obiecanej, jest traktowane jako obraz nowej ziemi w której lud Boży, będzie zaznawał odpocznienia Bożego; Mat 5:5. Naród Izraela otrzymał dwa rodzaje odpoczynku, ziemię Kanaan jako fizyczne miejsce odpoczynku, i szabat, jako specjalny czas, aby wspominali wydarzenia związane z okresem niewoli i z boskim odpoczynkiem; 5 Moj 5:12-15. Był to dar od Boga, który miał być zachowywany jako wstrzymywanie się od jakiejkolwiek pracy w siódmym dniu tygodnia, wynikał on z zawartego z Bogiem Przymierza i był obwarowany Jego przykazaniem. Izrael otrzymał zbiór praw, dzięki którym mogli oni zachowywać pokojowe stosunki z Bogiem, jest to wzór dla nas abyśmy zważali na pouczenia i przykazania Stwórcy; Iza 48:17,18. Jezus jako Pan sabatu wiedział, że wymagania co do szabatu, są tylko cieniem mających nadejść dóbr, do tych dóbr zalicza się wejście do odpoczynku Bożego które będzie naszym szabatem; Kol 2:16,17, (BT), „Niechaj więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia bądź w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu. (17) Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa.” Świętowanie szabatu było jedynie zapowiedzią innego, większego odpoczynku, który będzie miał miejsce w czasach Mesjańskich, podczas Millenium; Mar 2:27,28. Tylko Izrael jako lud Boży otrzymał szabat, nie postąpił tak Bóg z żadnym innym narodem; 5 Moj 4:8, 2 Sam 7:23, Ps 147:19,20, jest to obrazem tego, że tylko lud Boży dni ostatnich jako duchowy Izrael wiary, wejdzie do odpoczynku Bożego. Apostoł Paweł pisze, że „Prawo zawiera tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy;” Hebr 10:1. Wynika z tego, że samo obchodzenie szabatu miało mieć swoje większe wypełnienie, samo było jedynie cieniem rzeczy przyszłych. W czwartym rozdziale listu do Hebrajczyków, apostoł rozwija ten temat pokazując nam, w jaki sposób szabat znajdzie swoje wypełnienie w spełnionej obietnicy odpoczynku Bożego, oraz pisze, że obietnica wejścia do odpoczynku Bożego, trwa nadal; Dzie 2:39, Rzym 4:20, 1 Jan 2:25. Skoro obietnica trwa nadal, nie powinniśmy mniemać że jesteśmy jej pozbawieni, albo że wypełniła się ona na cielesnym Izraelu, dlatego czuwajmy stale abyśmy nie zostali pozbawieni nagrody i dziedzictwa odpoczynku Bożego; Hebr 12:15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dobra nowina jaką otrzymał Izrael, jest taka sama jaką otrzymali chrześcijanie jako duchowy Izrael, to szczęśliwe i pokojowe życie wieczne na ziemi; Hebr 4:2, „Albowiem i myśmy otrzymali dobrą nowinę, jak i tamci, lecz tamtym słowo usłyszane nie było pomocne, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je usłyszeli.” Bóg obiecał Izraelowi Ziemię Obiecaną gdzie miał on znaleźć odpoczynek, szczęście i pokój; 1 Król 8:56. Kiedy Jahwe wyprowadził Izraela z Egiptu, otrzymali oni obietnicę dziedzictwa i odpoczynku, Jahwe szedł przed ludem aby zaprowadzić swój lud do ziemi obiecanej, na miejsce odpoczynku; Iza 63:14. Po wielkich trudach czterdziestoletniej wędrówki po pustkowiu, Naród Wybrany mógł nareszcie odpocząć wchodząc do Ziemi Obiecanej; 3 Moj 25:18,19, 3 Moj 26:5,6. Izraelici mieli znaleźć spokojne miejsce obiecane im przez Jahwe, miała to być ziemia w której lud Boży zazna wytchnienia; Joz 1:13, Joz 21:44, ziemia ta nie była niepokojona wojną; Joz 11:23, Joz 23:1. Jednak aby wejść do odpoczynku Bożego, niezbędna była wiara że Bóg wypełni swoje obietnice. Ci którzy w to zwątpili po powrocie dwunastu zwiadowców, do ziemi obietnicy nie weszli i wymarli na pustyni w ciągu kolejnych czterdziestu lat wędrówki. Tym którzy weszli, Bóg zapewniał pokój, więc Izrael mógł się rozwijać, budować i cieszyć z tego powodu, kraj nie był niepokojony wojną i najazdami; 2 Kron 14:6. My także otrzymaliśmy dobrą nowinę jak tamci, dobrą nowinę o Królestwie Bożym i dziedzictwie Abrahamowym dotyczącym błogosławieństw Bożych dla wszystkich ludów i narodów na ziemi; Gal 3:7,8, Dzie 3:25. Jednak Izraelici idący przez pustkowie nie uwierzyli, mieli z tym poważny problem, istnieje niebezpieczeństwo że i my nie uwierzymy obietnicy dziedzictwa i Bożego odpoczynku, i tym sposobem utracimy zbawienie; Dzie 10:36, Kol 1:23. Apostoł Paweł ostrzega adresatów listu przed zajmowaniem podobnej postawy jak tamci, musimy uważać jak słuchamy, bo wiara rodzi się ze słuchania Słowa Bożego. Gdyby w nasz sposób myślenia wdał się pesymizm i zwątpienie, że zapowiadane rzeczywistości nie staną się naszym udziałem, to ta niewiara narażałaby nas na takie konsekwencje, jakie spotkały wędrujących przez pustynię Izraelitów. Wskutek tego rzeczywiście moglibyśmy nie otrzymać dziedzictwa Bożego; Ps 37:9-11,29, (Gd). Strzeżmy się żeby w nas nie rozwinęło się serce niegodziwe któremu brakuje wiary; Hebr 3:12.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dlaczego Izraelici nie weszli do odpoczynku Bożego? Czego my potrzebujemy aby skorzystać z Bożej obietnicy? Hebr 4:3, „Wchodzimy istotnie do odpoczynku my, którzy uwierzyliśmy, jak to powiedział: Toteż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do mego odpoczynku, aczkolwiek dzieła były dokonane od stworzenia świata.” Pokolenie które opuściło Egipt, oglądało wielkie dzieła Boże, wielkie znaki jakie Jahwe czynił wyprowadzając ich z Egiptu, widzieli je na własne oczy; 5 Moj 29:2-5. Powinni więc wejść do Ziemi Obiecanej pełni zaufania do obietnic Bożych, niestety, oni przestraszyli się mieszkańców Kanaanu, zaczęli szemrać a nawet chcieli zawrócić do Egiptu. Bardziej ufali zwiadowcom przepełnionym lękiem i zwątpieniem, niż Bogu; 4 Moj 14:1-5. Bóg czuł obrzydzenie do tych wszystkich, którzy nie zaufali Jemu; Heb 3:17-19, dlatego przysiągł że nie wejdą do odpoczynku Jego; 4 Moj 14:23, 5 Moj 1:34,35. Izraelici pozwolili aby ogarnęło ich zwątpienie, mimo że sam Bóg dał tę wspaniałą obietnicę; Ps 106:24,25, a przecież Bóg nie jest człowiekiem aby kłamał; 4 Moj 23:19, Tyt 1:2, Hebr 6:18. Ci którzy nie uwierzyli i nie zaufali Bogu, nie mogą wejść do odpocznienia Bożego; Ps 95:10,11. Wiara jest warunkiem także naszego wejścia do Królestwa Bożego i do jego odpoczynku; Hebr 10:38,39, przykładem takiej wiary jest Abraham; Rzym 4:11,12, Hebr 11:8,9. Już Abraham oczekiwał Nowego Jeruzalem jako świętego miasta od Boga w którym prawi znajdą odpocznienie, w czym jest dla nas wspaniałym wzorem; Hebr 11:10, (Poz), „Oczekiwał bowiem miasta o stałych fundamentach, które Bóg miał zaplanować i zbudować.” Jak Izrael otrzymał szabat jako obraz odpoczynku Bożego dla wierzących, tak do odpoczynku Bożego w Królestwie Bożym wchodzą ci, którzy w dniach ostatnich kierują się wiarą. Wchodzimy zatem do odpoczynku Bożego przez wiarę w Jezusa Chrystusa i kroczenie jego śladami. Dziś także jesteśmy w drodze, na pustkowiu, podobnie jak Izraelici, nie osiągnęliśmy jeszcze celu, lecz z nadzieją go oczekujemy, ale bez wiary i wytrwałości możemy podzielić los Izraelitów; Hebr 12:12. Jak Mojżesz prowadził Izraela do odpoczynku w Ziemi Obiecanej, tak Jezus poprowadzi nas do miejsca odpoczynku, czyli do świętego miasta w którym odpoczniemy; Obj 7:14-17. Po sześciu dniach stwarzania, czyli po sześciu tysiącleciach zwykłej historii, nastanie tysiąclecie szabatu, odpoczynku Bożego, podczas którego Jezus będzie z nami w świętym mieście jako nasz wódz i pasterz; Jan 17:24. Nie jest to dzień dwudziestoczterogodzinny, lecz Słowo Boże utożsamia jeden dzień z tysiącem lat; 2 Pio 3:8, Ps 90:4, i mówi o odpoczynku jaki nastąpi w Erze Mesjańskiej, podczas Millenium. Słowo Boże w wielu miejscach potwierdza, że Bóg chce, aby lud Boży zamieszkał w Domu Bożym gdzie będzie miał bezpieczne mieszkanie i schronienie; 5 Moj 12:5, „ale jedynie w miejscu, które Jahwe, wasz Bóg, wybierze pośród wszystkich pokoleń waszych, aby tam umieścić swe imię, i tam uczynicie dlań mieszkanie i będziecie Go szukać i tam przyjdziecie.” Takim bezpiecznym miejscem zamieszkania ma być święte miasto Nowa Jerozolima, tu zamieszka sam Bóg i Jego święte imię; 3 Moj 26:11,12, „Przybytek swój ustawię wśród was i już was nie odrzucę od siebie. (12) Będę przebywał między wami i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem.” Jahwe przyjdzie do ludu który stara się Go poznać, i przyjdzie jak wiosenny deszcz który nasyca ziemię, nasyci spragnionych prawdy, pokoju i życia; Oze 6:3, (Poz), „Bądźmy rozumni, gorliwie się starajmy poznać Jahwe! Tak pewne jest Jego przyjście, jak nadejście poranka. Przyjdzie do nas jak deszcz, jak deszcz wiosenny, co nasyca ziemię.” Bóg Jahwe w czasach ostatecznych ustawia wśród nas taki przybytek, stwarza takie miasto, w którym dzieci Boże będą filarami w tej duchowej świątyni; Iza 65:17-19, Obj 3:12. I to tu, Pan Jezus będzie nam Królem który zapewni nam wszelkie błogosławieństwa; Iza 32:1-4. Mimo jasnego przekazu Słowa Bożego, wielu ludzi uważa, że obietnica Królestwa Bożego spełni się poprzez rychłe odnowienie państwa Izrael, na wzór tego z czasów Dawida i Salomona. Nawet apostołowie z początku wierzyli, że Jezus po swoim zmartwychwstaniu, szybko przywróci świetność i polityczną niezależność Izraelowi; Łuk 19:11, Dzie 1:6. Jednak Jezus nauczał, że zbawienie jest równoznaczne z osiągnięciem odpoczynku w Królestwie Bożym, w świętym mieście które nie jest literalną Jerozolimą, ale Jerozolimą ducha i wiary; Ps 147:2,3, składającą się z ludzi ze wszystkich ludów i narodów; Mat 21:43, Jer 3:17. Jahwe wszystko przygotował już od założenia świata, i dzieła Boże były przygotowane już od powstania ludzkości, gdyby Adam nie zgrzeszył, była możliwość wejścia do odpoczynku Bożego; 2 Moj 31:17, Efe 1:4. Chrześcijańskie zbawienie jest kontynuacją obietnic jakie otrzymał Izrael, ale o zasięgu globalnym; Ps 74:12, Ps 115:16, to dla ludu Bożego przejawiającego wiarę, przygotowane jest królestwo od założenia świata; Mat 25:34.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bóg zapowiedział czym będzie ten siódmy dzień; Hebr 4:4, „Powiedział bowiem /Bóg/ na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich.” Jak należy rozumieć słowa, „I odpoczął Bóg po wszystkich swoich dziełach.” Nie możemy rozumieć, że Bóg się zmęczył, bo Bóg się nie męczy; Iza 40:28, Ps 121:4, Boży odpoczynek ma inny sens i znaczenie niż potrzeba odpoczynku po trudzie. Bóg odpocznie po pracy nad ostatecznym uczynieniem doskonałego człowieka; 1 Moj 1:31, 1 Tym 4:4. Jahwe od początku świata wskazywał na przygotowywanie dla ludzi odpocznienia w siódmym dniu, pobłogosławił i umieścił człowieka w ogrodzie Eden, i stało się to obrazem nadchodzącej przyszłości; 1 Moj 2:2,3. Bóg od samego początku, od stworzenia świata zapewnił ludziom odpoczynek, jednak oni wybrali drogę buntu i grzechu. Aby jednak pokazać, że Boży zamysł co do zapewnienia ludziom odpoczynku Bożego zostanie spełniony pomimo przeszkód, Jahwe przystąpił do działania i ustanowił pewien pierwowzór tego odpoczynku, wyznaczył im ziemię Kanaan i ustanowił szabat; 2 Moj 31:16,17, 2 Moj 16:30. Jednak Izrael kiedy tylko odpoczął zaznając pokoju, zaczął czynić to co złe w oczach Bożych; Sędz 2:19, Nech 9:28. Mimo że Jahwe zapewnił im odpoczynek, oni nie chcieli słuchać, dlatego wydarzenia te, stały się jedynie cieniem nadchodzących rzeczywistości; Iza 28:12, Ps 81:11,(12). Chociaż wszystko co Bóg uczynił było bardzo dobre i dzień odpoczynku Bożego w Edenie mógł trwać, a ludzie cieszyć się radościami życia wiecznego, to jednak wkrótce ludzie zgrzeszyli przeciwko Bogu; 1 Moj 3:6. Tym sposobem cały dzień odpoczynku Bożego automatycznie przesunął się w czasie z powodu grzechu, i Bóg musiał przystąpić do dalszej pracy, o czym informuje nas Jezus; Jan 5:16,17, Jan 14:10. Bóg dalej pracował nad realizacją swego zamierzenia wobec ludzi i ziemi, nad tym aby ludzie otrzymali życie wieczne, jednak tym razem Bóg stwarza nas w innym, w bezgrzesznym Adamie; Efez 2:10, Gal 6:15, Fil 2:13. Utworzył plan aby doprowadzić do pojednania ludzi z Bogiem poprzez krew swego Syna; Kol 1:20. Po wszystkich swoich dziełach, kiedy Jahwe skończy stwarzanie człowieka na własny obraz, kiedy ukończy je uczyniwszy człowieka na własne podobieństwo, odpocznie od swych dzieł, bo wszystko rzeczywiście będzie bardzo dobre; 5 Moj 32:4. Dobiegnie wówczas końca szósty dzień stwarzania człowieka na obraz Boży, i wtedy nastanie siódmy dzień podczas którego odpocznie Bóg od całego dzieła swego. Dzień siódmy zostanie uświęcony jako ten, w którym zostanie zrealizowany plan dotyczący stworzenia człowieka na obraz Boży. Tak i my odpoczniemy, kiedy staniemy się na obraz Boga i Jego Syna; 1 Jan 3:2, Rzym 8:11,18. Wszyscy urodziliśmy się grzeszni, i tylko dzięki wierze w świętą ofiarę Pana Jezusa, możemy zostać uznani przez Boga za prawych; 1 Jan 2:2, w tym dniu odpoczniemy, ponieważ już nie będziemy musieli walczyć z grzechem, lecz nasze ciała staną się nieskażone i doskonałe; Fil 3:21. Słowo szabat, literalnie znaczy „święto, odpoczywać, zaprzestać” szabat jest obrazem odpocznienia Bożego które Jahwe daje w świętym mieście w Nowej Jerozolimie; Obj 21:1-7. Bóg informując o siódmym dniu odpoczynku, nawiązuje do okresu Millenium, będzie to tysiącletni okres panowania Jezusa Chrystusa na Syjonie, w świętym mieście Nowej Jerozolimie; Obj 20:5-7. Podczas całego okresu Millenium, Jezus będzie panował jako Król królów i Pan panów, będzie to okres podczas którego ziemia powróci do stanu sprzed upadku Adama; Obj 19:16. W tym czasie lud Boży będzie doznawał ochrony i opieki w Domu Bożym; Ps 113:9, Ps 52:8,(10), wejdą do niego ludzie prawi; Ps 118:19,20. Oczekujemy rozpoczęcia się owego siódmego dnia odpoczynku Bożego, który i dla nas będzie odpoczynkiem, jeśli tylko wejdziemy do świętego miasta. Jezus właśnie w szabat dokonał kilku najbardziej zdumiewających uzdrowień pokazując w ten sposób, jakiej miłosiernej pomocy będzie udzielał w okresie swego Tysiącletniego panowania; Łuk 13:10-13, Jan 5:5-9, Jan 9:1-14. Osoby rozumiejące prawdziwe znaczenie szabatu, będą miały możliwość skorzystać z dobrodziejstw tego odpoczynku. Pozostali którzy nie okażą wiary, pozostaną na zewnątrz Domu Bożego jak na pustkowiu, dopóki nie wymrą, będąc pozbawieni Bożej łaski i Bożej opieki; Ps 101:7, Obj 21:27.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dlaczego Izraelici nie weszli do odpoczynku Bożego? Hebr 4:5,6, „I znowu na tym /miejscu/: Nie wejdą do mego odpoczynku. (6) Wynika więc z tego, że wejdą tam niektórzy, gdyż ci, którzy wcześniej otrzymali dobrą nowinę, nie weszli z powodu /swego/ nieposłuszeństwa,” Izraelici nie mieli pełnego zaufania w Bogu, dlatego tułali się czterdzieści lat po pustkowiu. Gdy tylko wędrówka po pustkowiu zaczęła być nieco trudniejsza, Izraelici zaczęli szemrać przeciwko Bogu i Mojżeszowi, w końcu zaczęli się mocno buntować. Okazywali nieposłuszeństwo dobrej nowinie którą otrzymali, okazywali brak wiary, a brak wiary to znieważanie Boga, traktowane jest jako bunt; Hebr 3:7-11. Ci którzy buntowali się przeciwko Jahwe, nie mogli wejść do ziemi obiecanej, utracili prawo do dziedzictwa, z wyjątkiem Jozuego i Kaleba którzy mieli innego ducha: 4 Moj 14:30,36-38, 5 Moj 1:38. A więc weszli tam tylko niektórzy, ostatek przejawiający wiarę, gdyż do ocalałych należeć będzie tylko ostatek; Iza 10:22. Dla tych którzy nie wejdą do odpoczynku Bożego, Jahwe zapewnił innego rodzaju odpoczynek; Hio 3:13-15. Dawid budował świątynię jako miejsce odpoczynku dla arki i miejsce spoczynku dla stóp Jahwe, to obraz budowy duchowej świątyni; 1 Kron 28:2, Obj 11:19. W duchowej świątyni zamieszkają ludzie wierni Bogu i mający ufność, oraz posłuszni, gdyż posłuszeństwo wynika z wiary; Gal 2:16, Rzym 1:5. Literalna świątynia jest obrazem przedstawiającym duchową świątynię, czyli święty Zbór Dzieci Boga Żywego, złożony z ludzi wiary; 1 Kor 3:16, który w chwili przyjścia do niego Boga i Pana Jezusa, stanie się miejscem odpoczynku Bożego dla tych niektórych; Jan 8:35, Heb 3:6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dlaczego Bóg na nowo wyznaczył pewien dzień? Hebr 4:7, „dlatego Bóg na nowo wyznacza pewien dzień - "dzisiaj" - po upływie dłuższego czasu, mówiąc przez Dawida, jak to przedtem zostało powiedziane: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych.” Jeżeli długo po Jozuem i po wejściu Izraela do Ziemi Obiecanej, Bóg przez Dawida zaprasza Izraela aby weszli do odpoczynku, to wynika stąd, że jeszcze do niego nie weszli. A więc Ziemia Obiecana dana Izraelowi, nie była owym ostatecznym odpoczynkiem przyobiecanym przez Boga. Plan Boży jeszcze nie został zrealizowany, aby Boża zapowiedź obietnicy doczekała się realizacji, Bóg na nowo wyznaczył „dzień.” Król Dawid kilkaset lat później pisze o możliwości wejścia do tego odpocznienia; Ps 95:7,8, (Gd), „Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie. Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak na pustyni za dni Massa.” Bóg mówiąc, „dziś,” na nowo daje obietnicę odpoczynku Bożego dla ludu swego, tylko abyśmy teraz nie zatwardzali serc swoich jak tamci. Odpocznienie jest więc aktualne dla ludu wiary, gdyż aktualne jest owo „dzisiaj” jeśli tylko słuchamy głosu Jahwe; Hebr 3:13-15. To „dzisiaj” wybierzmy komu ufamy i komu chcemy służyć, już dzisiaj podejmijmy dobrą decyzję; Joz 24:15, 2 Kor 6:2. Tak jak arka była ochroną dla Noego z rodziną, była miejscem odpoczynku dla niego i jego rodziny, tak Dom Boży będzie takim jedynym miejscem ochrony i odpoczynku, na wzburzonych wodach wielkiego ucisku na zewnątrz; 1 Moj 8:9. Bez Bożego odpoczynku ciężko ludziom żyć na świecie; Lam 5:5, Ps 38:4,(Gd), Jer 45:3. Odpoczynek jest związany z budową prawdziwej, duchowej świątyni; Dzie 15:16,17, Obj 21:10,11, kiedy ona zostanie zbudowana, Bóg będzie mógł zamieszkać z ludem swoim; Ps 68:16. Wówczas Jahwe zgromadzi swój lud do Nowej Jerozolimy, napełni swój Dom; Zach 8:8. A więc, nie zatwardzajmy serc swoich, ponieważ Bóg przysporzy chwały duchowemu domowi na ziemi; Iza 60:13. A święte miejsce zostanie doprowadzone do właściwego stanu w czasach końca; Dan 8:14,17,26. Kiedy Bóg zamieszka z ludem swoim który ufa Bogu swemu, który ma mocną wiarę, który się uświęca, który przemienił serca swoje, stał się nowym człowiekiem i pełni dla Boga świętą służbę, wówczas każdy z nas odpocznie jako gość w namiocie Bożym; Ps 15:1-5. Kiedy Bóg zamieszka z ludźmi na Syjonie, uspokoi się cały panujący na ziemi chaos, Jahwe uporządkuje go, okaże nam łaskę i odpowie na nasze modlitwy; Iza 30:19. Człowiek będzie mógł mieć bliskie relacje z Bogiem a Bóg wysłucha nasze modlitwy; Ps 102:16,17,(17,18), Iza 65:24. Człowiek Boży będzie uznawał Boże prawo do wytyczania nam dróg, będzie uznawał Boży porządek, wówczas zamieszkamy w Domu Bożym razem z Nim; Ps 27:4,5, Iza 4:3. Odpoczynek to koniec wędrówki, zmartwień, poszukiwań miasta i miejsca odpoczynku; Ps 65:4,(5),(Poz), „Szczęśliwy, kogo wybrałeś i kogo przyzywasz [ku sobie], by mógł przebywać na Twoich dziedzińcach. Obyśmy mogli nasycić się dobrami Domu Twego, Twego świętego przybytku.” Zamieszkanie w Domu Bożym z Bogiem i z Panem Jezusem, to odpoczynek od strachu i śmierci, chorób i wojny, oraz przemocy niegodziwców; Ps 100:4, Ps 150:1.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gdyby Jozue wprowadził Izraela do rzeczywistego odpoczynku, proroctwo by się wypełniło i Bóg nie mówiłby potem o innym dniu; Hebr 4:8,9, „Gdyby bowiem Jozue wprowadził ich do odpoczynku, nie mówiłby potem o innym dniu. (9) A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego.” Mówiąc; „pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego,” Bóg nie mówi o obowiązku przestrzegania soboty jako dnia świętego, mówi o prawdziwym, tysiącletnim dniu odpoczynku Bożego podczas Millenium. Jednak wielu ludzi do dnia dzisiejszego skupia się na praktyce uświęcania soboty będącej jedynie cieniem rzeczywistości. Owoce jakie wydawali Żydzi skupiający się na przestrzeganiu szabatu, przeróżnych świąt i ceremonii, nie zadowoliły Boga, mimo że czynili to z wielką gorliwością, dlatego drzwi Królestwa Bożego zostały przed nimi zamknięte; Mat 8:12, Heb 8:9. Jak wiemy, ziemia obiecana okazała się tylko cieniem rzeczywistości które mają swoje wypełnienie na duchowym Izraelu wiary; Gal 6:16, i na duchowym świętym mieście; Hebr 12:22, Łuk 16:9. Chociaż w okresach posłuszeństwa Bogu Izraelici zaznawali pewnej formy odpoczynku; Joz 22:4, ten ich odpoczynek, stał się cieniem i wzorem rzeczywistych dóbr, które przychodzą w Chrystusie; Rzym 15:4, 1 Kor 10:11. Wszyscy ci, których Mojżesz wyprowadził z Egiptu, nie znaleźli odpoczynku zapowiadanego przez Boga; Heb 3:16. Dlatego Dawid zapowiedział po kilku wiekach, że Jahwe Bóg urzeczywistni obietnicę na nowym, duchowym Izraelu, określenie, „lud Boży” apostoł odniósł do chrześcijan jako ludu wiary, i to dla ludu wiary jest obietnica odpoczynku szabatu. Z tego wynika, że lud Boży otrzyma jeszcze inny odpoczynek, wieczny odpoczynek szabatowy w Domu Bożym, a w nim, pod Bożą opieką odpocznie od wszelkich trudów. Dlatego odpoczynek szabatu pozostaje dla ludu Bożego dni końca, w tych to dniach wybawienie ma być objawione; 1 Pio 1:5, Ps 102:13,(14). Księga Rodzaju mówi o stworzeniu człowieka na obraz Boży, Adam został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, ale utracił je kiedy okazał nieposłuszeństwo. Tylko Adam był stworzony na obraz Boży, natomiast ludzkość jako dzieci Adama, nie jest dziś obrazem Bożym, ale jest na podobieństwo naszego praojca; 1 Moj 5:3. Cała ludzkość urodzona w Adamie nie była i nie jest obrazem Boga, i nie jest posłuszna Najwyższemu, stąd nasze problemy, dlatego myślą Boga było uczynić ludzi, którzy by byli posłuszni Bogu dzięki miłości do Boga, i poprzez rozumny wybór. Aby zaistniał w człowieku obraz Boga, musimy zostać poddani procesowi stworzenia od nowa, Pan Jezus mówi wprost o konieczności ponownego narodzenia; Jan 3:3. Wszyscy musimy zostać stworzeni w drugim, większym Adamie, abyśmy mieli Jego dziedzictwo, a nie to wcześniejszego grzesznego Adama; 1 Kor 15:22,45, (Poz). To potomstwo drugiego Adama będzie utwierdzone na ziemi na zawsze; Heb 2:13, Ps 89:29,36, (30,37). Przez wiarę poddajemy się procesowi stworzenia w nas nowego człowieka, starającego się naśladować i być obrazem drugiego Adama; Efez 4:20-24. Musimy przyoblec się w Pana Jezusa, tak aby powstało w nas nowe serce i nowy duch i nowy umysł; Rzym 14:13, Obj 19:8. Jezus posłany jako nasz Zbawiciel, otrzymał od Boga zadanie naprawienia szkód wyrządzonych przez grzech Adama; Kol 3:1-4. To Jezus ma za zadanie doprowadzić do tego, aby na ziemi zamieszkała prawość; 2 Pio 3:13, oraz zrealizować Boży plan co do uwolnienia nas od grzechu i śmierci; Rzym 6:23. Nowe stworzenie na wzór Chrystusa, to odnowa duchowa ludów i narodów, tak że nawet wilk pobędzie z barankiem a krowa z niedźwiedzicą będą się paść; Iza 11:6-9, Iza 65:25. Mojżesz, przewodnik ludu Bożego, zapowiedział doskonałego przewodnika podobnego do niego, którego pośle Bóg; 5 Moj 18:15,18,19, a my mamy Go słuchać we wszystkim i wzorować się na nim; Dzie 3:22,23, Efez 4:13-15. Jego to pośle Bóg, kiedy tylko zostanie przywrócone czyste, nieskażone wielbienie Boga na ziemi; Dzie 3:20,21, kiedy tylko powstanie świątynia, Jahwe przyjdzie do odpoczynku swego; 2 Kron 6:41, 2 Kron 7:2. Wtedy ustanowi większego Dawida aby był nad Domem Bożym; 2 Kron 6:6, Zach 6:13, i Jahwe ogłosi pokój dla ludu swego; Ps 85:8,(9), Iza 60:17,18. A wtedy sen twój stanie się przyjemny i spokojny, ponieważ odpoczynek szabatu jest dla Bożego ludu wiary, będzie on wypełnieniem Bożej obietnicy; Przy 1:33, Przy 3:24.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W jaki sposób można wejść do odpoczynku Bożego? Hebr 4:10, „Kto bowiem wszedł do Jego odpoczynku, odpocznie po swych czynach, jak Bóg po swoich.” Gdzie odpocznie Bóg po swoich czynach? To dom jest miejscem odpoczynku dla każdego; Przy 24:15,(Poz), Lam 1:3. Ludy i narody znajdą odpoczynek w Domu Bożym; Iza 56:7, czyli w duchowej świątyni, to miejsce Bożej obecności; Efez 2:21,22, Ps 65:4,(5). Z czasem to cała ziemia stanie się mieszkaniem dla ludu Bożego; Iza 45:18, (Gd). Wyraźnie potwierdził to Jezus, mówiąc że Bóg zamieszka w duchowym domu; Jan 4:20-24. Będzie tak, ponieważ Bóg nie mieszka w świątyniach uczynionych ręką ludzką; Dzie 17:24. Dla stwórcy świata nie można zbudować domu w postaci świątyni z kamienia i zaprawy, świątynią i Domem Bożym nie są też ludzie cieleśni; 1 Kor 3:3. Jahwe wybiera Syjon na miejsce swego odpoczynku na zawsze; Ps 132:13,14, (Poz), „Albowiem Jahwe wybrał Syjon, w nim pragnął mieć swoją siedzibę. To jest moje odpocznienie na wieki wieków, tu będę mieszkał, bom je sobie upodobał.” Jahwe zamieszka na Syjonie, który jest symbolem prawdziwego, świętego ludu Bożego, i tu w Nowej Jerozolimie zamieszka Jahwe; Ps 9:11,(12), Ps 76:2,(3), Ps 135:21. Dlatego jest radość wielka dla córy Syjonu, dla Oblubienicy Barankowej która uchodzi z Babilonu; Zach 2:10,11. Jezus także będzie z nami a ludy i narody popłyną do Jezusa, na Syjon do miejsca Jego odpoczynku; Iza 11:10, Obj 14:1. A tam gdzie będzie Chrystus, tam będą uczniowie Jego; Jan 12:26, Jan 17:24, razem zajmą się sądzeniem ludów i narodów; Łuk 22:30. Jak Bóg odpocznie po pracy swojej nad ostatecznym stworzeniem doskonałego człowieka, tak i człowiek odpocznie po swoim trudzie przekształcania człowieka cielesnego, na człowieka duchowego na wzór Syna Bożego; Gal 6:15, 2 Kor 5:17, Efez 2:1-6. Życie ludu Bożego w świętym mieście będzie pełne szczęścia, Bóg da nam nowe ciała, nieskażone grzechem i niedoskonałością; 1 Kor 15:53-55, (Poz), „Trzeba bowiem, aby to, co podlega zniszczeniu, przybrało postać niezniszczalną, a to, co śmiertelne - nieśmiertelną. (54) Kiedy to, co podlega zniszczeniu, przybierze postać niezniszczalną, a to, co śmiertelne, przybierze postać nieśmiertelną, wówczas spełni się to, co napisano. Zwycięstwo pochłonęło śmierć. (55) Gdzież jest zwycięstwo twe, o śmierci? Gdzie jest, o śmierci, twe żądło?” Odpoczniemy po swoich grzesznych czynach, gdyż Bóg odpuści grzechy ludowi swemu i wszelkie nasze grzeszne skłonności znikną; Mich 7:18, 1 Jan 3:5. Jezus obdarzy nas nowymi ciałami w których grzeszne cielesne skłonności nie będą na nas wywierać przemożnej presji tak, że będziemy mogli swobodnie prowadzić nowe życie duchowe; 1 Kor 15:44,45, (Poz), „sieje się ciało podległe zmysłom - powstaje ciało podległe duchowi. Jeżeli istnieje ciało podległe zmysłom, to musi również istnieć ciało podległe duchowi. (45) Tak zresztą zostało napisane: Pierwszy człowiek Adam stał się żywą istotą, a ostatni Adam tym, który daje nowe życie duchowe.” Pierwszy człowiek Adam stał się człowiekiem cielesnym, podległym zmysłom, namiętnościom i pragnieniom, grzesznym, słabym i uległym, natomiast Jezus Chrystus jako ostatni Adam, jest naszym ojcem dającym moc i posłuszeństwo duchowi. Bóg jest dawcą życia, dlatego lud Boży będzie mógł dostąpić życia wiecznego, Jahwe zapewni nam życie i zdrowie; Ps 41:1-3,(2-4), a wówczas już nikt nie powie, „jestem chory;” Iza 33:24. Będzie to prawdziwy odpoczynek szabatowy, który przyniesie pogodę ducha, pokój i wytchnienie, szczęście i harmonię z Bogiem. Bóg zawrze przymierze pokoju z dzikim zwierzem i z ptactwem, aby nie szkodziło ludowi Bożemu; Oze 2:18,19,(20,21), nikt kto by chciał zagrozić ludowi wiary, nie zagrodzi im drogi i nie będzie czynił szkody; Iza 11:3-5, Iza 35:9. Wypełnią się wówczas proroctwa Biblijne zapowiadające te błogosławione czasy pokoju, oraz czasy zamieszkiwania wraz z Bogiem w Jego świątyni; Eze 34:25, Eze 37:26-28. Nikt nie będzie się uczył sztuki wojennej, a obfity pokój będzie należał do wszystkich tych, którzy miłują Boże prawo; Iza 2:2-4. Aby nauczyć wszystkich ludzi przybywających na Syjon poznania i mądrości, potrzebny będzie czas w postaci siódmego dnia, czyli Millenium, w którym Bóg odpocznie, a Jego Syn będzie działał dla dobra zbawienia rodzaju ludzkiego. Już pierwsze dni okresu Millenium okażą się porankiem tysiącletniego dnia pełnym radosnego wołania; Ps 30:5,(6). Wszelkie obietnice złożył Bóg który okazuje miłosierdzie, dlatego są one pewne; Iza 54:10, Jahwe zachęca, aby wszyscy przyszli do Niego i do dziedzica Dawidowego; Iza 55:3-5, (Poz), „Nakłońcie uszu i przychodźcie do mnie, słuchajcie, a dusza wasza żyć będzie! I zawrę z wami wieczyste Przymierze, [udzielę] łask zapewnionych Dawidowi. (4) Oto ustanawiam cię świadkiem [dla] narodów, księciem i zwierzchnikiem ludów. (5) Oto przywołasz naród, którego nie znałeś, a ludy, które cię nie znały, do ciebie się zbiegną przez wzgląd na Jahwe - Boga twojego i Świętego Izraela, który ciebie wsławi.” Izrael mógł odpocząć po wejściu do Ziemi Obiecanej, pobudować domy i wychwalać Boga w literalnej świątyni chociaż był to jedynie wzór nadchodzącej rzeczywistości, tak i my będziemy budować domy i zamieszkiwać w ziemi pokoju jako lud z którym zamieszkał Bóg; 2 Kor 6:16-18, Iza 65:21-25. Wejdźmy więc do Jego przybytku na świętej górze Syjon aby zaznać obfitości Bożego pokoju; Ps 132:7, Ps 119:165. Zamieszkamy wówczas w miejscach pokojowych; Sof 3:12,13, i wszystkie ludy i narody napływać będą do Domu Bożego na Jego świętej górze czystego wielbienia, a On pouczał będzie nas o drogach swoich; Mich 4:1-4. Wówczas Jahwe będzie błogosławił i zapewni pokój domowi swemu; Agg 2:9, Zach 8:12, i każdy będzie zasiadał z bliskimi pod swoim drzewem figowym i pod swoją winoroślą; Zach 3:10. Podobnie jak w dawnych czasach kobiety szukały odpoczynku w małżeństwie i wspólnym zamieszkaniu z mężem w jego domu; Rut 1:9, Rut 3:1,(Gd), tak i Oblubienica Baranka zamieszka razem ze swoim małżonkiem i przestanie być jak błądząca przy trzodach innych, a trzoda Jego będzie się wylegiwać bezpiecznie w południe, pod Jego nadzorem; Pnp 1:7, „Powiedz mi ty, którego miłuje moja dusza, gdzie pasiesz [swoją trzodę], gdzie dajesz jej odpocząć w południe, bo czemuż mam być jak błądząca przy trzodach twych towarzyszy?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Paweł zachęca nas abyśmy się śpieszyli, dokąd mamy się śpieszyć? Hebr 4:11, „Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie szedł za tym samym przykładem nieposłuszeństwa.” Świętowana przez Żydów sobota, to obraz dnia Bożego odpoczynku jako dziedzictwa dla narodu wybranego, dla Dzieci Boga Żywego; Jan 1:12, Rzym 9:26. Nie wchodzi się do odpoczynku Bożego bez wysiłku, dlatego apostoł upomina wiernych, aby nieustannie pamiętali o Bożym odpoczynku. Po Adamie i Ewie miliony ludzi chodziło drogami buntu i nieposłuszeństwa wobec Boga, nawet wybrany naród Boży, Izrael, popadł w nieposłuszeństwo. Dlatego apostoł Paweł ostrzega, że coś takiego grozi również niektórym z nas. Róbmy więc wszystko co możemy, aby podjąć duchowe decyzje bez odkładania ich w czasie, śpieszmy się wejść do odpoczynku Bożego, teraz, kiedy Jahwe zbiera swój lud, wszystkich którzy tułali się po pustkowiu i nie znaleźli drogi do świętego miasta; Ps 107:1-7, „(1) Składajcie dzięki Jahwe, albowiem jest dobry, ponieważ na wieki trwa Jego łaska. (2) Niechaj to głoszą ci, których Jahwe wybawił, których wyzwolił z rąk nieprzyjaciela, (3) ci, których z krajów zgromadził: ze wschodu i zachodu, z północy i południa. (4) Błądzili po stepie i po pustkowiu, nie znajdując drogi do miasta zamieszkałego, (5) zgłodniali i udręczeni pragnieniem, tak że ledwie było w nich życie. (6) Wołali do Jahwe w swym utrapieniu, a On ich z niedoli wybawił. (7) Poprowadził ich drogą właściwą, by doszli do miasta zamieszkałego.” Oto Jahwe zakłada swe miasto dla uciśnionych i szukających schronienia u Boga, kiedy Jahwe przyjdzie do miejsca swego odpoczynku, wybawi każdego z utrapienia jego, „dzisiaj” każdy może stanąć na drodze właściwej, prowadzącej do świętego miasta; Mat 7:13,14, bo Jahwe zakłada fundamenty Syjonu; Iza 14:32, Iza 62:12. Bóg zakłada święte miasto jako miejsce odpoczynku dla zgłodniałych i spragnionych; Ps 107:36, tu nasyci wszystkich; Ps 46:4,(5). Jahwe jest Bogiem który chleb daje głodnym i uwalnia związanych, otwiera oczy ślepych; Ps 146:7-10, (Poz), „Oddaje sprawiedliwość uciśnionym, użycza pokarmu zgłodniałym. Jahwe wyzwala uwięzionych, 8. Jahwe otwiera oczy ślepym, Jahwe uginających się podnosi, Jahwe miłuje sprawiedliwych. 9. Jahwe ochrania przybyszów, wspiera sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę bezbożnych. 10. Jahwe będzie królował na wieki, twój Bóg, Syjonie, z pokolenia w pokolenie. Alleluja.” Również Jezus obiecuje, że wszyscy utrudzeni i obciążeni doznają pokrzepienia kiedy tylko przyjdą do Niego, na Syjon w świętym mieście odpoczynku; Mat 11:28,29, Ps 2:6. Zaraz na początku dziejów, Jahwe umieścił ludzi w raju i tam dał im odpocznienie; 1 Moj 2:15, podobnie wszyscy którzy pragną zbawienia, również zostaną umieszczeni w raju, w świętym mieście, w jego ogrodach aby zaznawali odpoczynku Bożego, a Pan Jezus będzie nas karmił owocem z drzewa życia; Obj 2:7, Obj 22:2. Oto Bóg tworzy szlaki które wiodą prosto do odpoczynku Bożego na Syjonie, świętej górze czystego wielbienia, dokąd uciec możemy jako do miejsca schronienia; Jer 6:16; (Poz), „Tak mówi Jahwe: - Przystańcie przy drogach i patrzcie, pytajcie o ścieżki pradawne, kędy jest droga najlepsza - tą postępujcie, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych! Lecz powiedzieli: Nie pójdziemy!” Czy ty pytasz o ścieżki pradawne, o drogę najlepszą? Będziesz chciał wejść na drogę wiodącą do odpoczynku Bożego? Tu Jahwe zapewni swemu ludowi spokój i bezpieczne miejsce pobytu; Jer 30:10, Iza 32:15-18, nie bądźmy jak ci, którzy buntowali się na pustkowiu i nie weszli; 2 Pio 1:10,11. W Nowej Jerozolimie na Syjonie, mieszkać będziemy bezpiecznie; Ps 4:8,(9), a Bóg pobłogosławi nas pokojem; Ps 29:11, Ps 72:7. Dlatego śpieszmy się wejść do owego odpoczynku; Hebr 6:18, „Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, żeby Bóg skłamał, my, którzyśmy uciekli do miejsca schronienia, mieli silną zachętę do uchwycenia się przedłożonej nam nadziei.”
